<p>Όποιος παραπονιέται για την κατάστοση πρέπει να είναι σε θέση να απαντήσει στην ερώτηση: «Τι κάνω εγώ για να είναι η κατάσταση όπως είναι;» Αυτό ΔΕΝ σημαί νει πως θα μετατραπει στον μοναδικό υπεύθυνο, αλλά ότι θα βρει τον τρόπο να αξιολογήσει τη συμπεριφορά του Τι διαφορετικό θα μπορούσε να κάνει για να δημιουργήσει κάτι που θα είχε καλύτερη κατάληξη;</p>
<p>Όποιος από τους δύο μένει «αγκιστρωμένος» στο ότι ο άλλος είναι υπεύθυνος και αισθάνεται θύμα των περιστάσεων, δεν θα εξελιχθεί, θα μείνει στάσιμος και θα εμποδίσει την εξέλιξη της σχέσης.</p>
<p>Είναι ευθύνη των θεραπευτών να βοηθήσουν τα μέλη ενός ζευγαριού να αφήσουν κατά μέρος το παιχνίδι: «εγώ ο καημένος», για να διερευνήσουν τι άλλες πιθανότητες έχουν να βρουν μια δημιουργική διέξοδο απ' αυτήν κατάσταση. Οι θεραπευτές οφείλουν να τους βοηθήσουν να χρησιμοποιήσουν τη σύγκρουση για να δουν τι μπορούν ν' αναπτυξουν μόνοι τους, να ανακαλυψουν ποια είναι τα αδιέξοδα σημεία και ποια εμπόδια έχουν οδηγήσει τη σχέση σε τέλμα</p>
<p>Οπως μας έχει δείξει η πείρα, αυτή η οπτική είναι η μοναδική που μπορεί να τους κάνει να σκεφτοϋν τις δυνατότητες τους, να γίνουν ικανοί με την έννοια της ανάπτυξης προοπτικών εξέλιξης, να νιώσουν πιο δημιουργικοί και, τέλος, πιο ελεύθεροι.</p>
<p>Αυτός είναι ο δρόμος στον οποίο πιστεύουμε και προσπαθούμε να διδάξουμε; να μην περιμένουμε ούτε να επιθυμούμε μια ζωή χωρίς συγκρούσεις, αλλά να τις αντιμετωπίζουμε σαν μια ευκαιρία για αυτοανάπτυξη. Να μάθουμε να εκμεταλλευόμαστε κάθε δυσκολία που συναντάμε στο δρόμο μας, για να εμβαθύνουμε περισσότερο, για να συνδεθούμε πιο ουσιαστικά, όχι μόνο με το σύντροφό μας αλλά και με την προσωπική μας αλήθεια.</p>
<p>Ο Φριτς Περλς έλεγε συχνά πως το ογδόντα τοις εκατό της | συνολικής μας αντίληψης του κόσμου είναι καθαρή προβολή! Και λένε πως αφού το είχε πει, κοιτούσε στα μάτια τον συνομιλητή του και πρόσθετε:«… και το μεγαλύτερο μέρος του υπολοίπου είκοσι τοις εκατό επίσης.»</p>
<p>Όταν ένας άνθρωπος εκφράζει τα παράπονά του  γι αυτό που του συμβαίνει, χρειάζεται να μάθουμε ποιο είναι «το δικό του» θέμα.</p>
<p>Αν αυτόν, για παράδειγμα, τον ενοχλεί ο εγωισμός της  συντρόφου του, μπορεί να είναι επειδή συγκρούεται με το δικό του εγωιστικό κομμάτι, επειδή δεν τολμάει να παραδεχτεί την ύπαρξή του ή δεν επιτρέπει στον εαυτό του να καλύψει τις ανάγκες του.</p>
<p>Ο δρόμος του, εν πάση περιπτώσει, θα τον οδηγήσει να αναρωτηθεί τι συμβαίνει με τον εγωισμό του και να δουλέψει αυτό το θέμα αφήνοντας τον άλλον να είναι όπως θέλει (ή όπως μπορεί).</p>
<p>Χόρχε Μπουκάι, σύγγραμμα Να βλέπεις στον Έρωτα – Εκδόσεις Όπερα </p>