Κονδυλώματα: Οι 6 τρόποι μετάδοσης με το σεξ

30/04/2015
Ομάδα Σύνταξης
Ζευγάρι

Η απελευθέρωση στο θέμα της εναλλαγής των ερωτικών συντρόφων αλλά και οι διαφορετικές πρακτικές που υιοθετούνται στις σεξουαλικές επαφές, καθώς και η ευρεία μετακίνηση ανθρώπινων πληθυσμών, κάνουν την πιθανότητα μετάδοσης των δερματικών κονδυλωμάτων πιο μεγάλη.
<div class="emphasis-box" style="text-align: justify;">
Είναι άγνωστη η ελάχιστη ποσότητα ιικού φορτίου που απαιτείται για να προκληθεί η μόλυνση.
</div>
Η πιθανότητα μετάδοσης από τον έναν σύντροφο στον άλλον, ποικίλει και κατηγοριοποιείται παρακάτω, βάσει πιθανότητας από την μεγαλύτερη στην μικρότερη:
<ul style="text-align: justify;">
<li>η σεξουαλική επαφή, κολπική ή πρωκτική, χωρίς προφυλακτικό</li>
<li>η σεξουαλική επαφή κολπική ή πρωκτική, με προφυλακτικό</li>
<li>η σεξουαλική επαφή χωρίς να υπάρχει διείσδυση, όπως μεταξύ γυναικών</li>
<li>η στοματογεννητική επαφή</li>
<li>η έντονη τριβή της γεννητικής και της περιγεννητικής περιοχής με γεννητικά όργανα, μολυσμένα αντικείμενα (sex toys) ή μολυσμένα δάχτυλα</li>
<li>η μετάδοση στο νεογνό λαρυγγικής θηλωμάτωσης ή δερματικών κονδυλωμάτων, από την μητέρα η οποία είχε κονδυλώματα στη διάρκεια της εγκυμοσύνης</li>
</ul>
Οι βλάβες που τα δερματικά κονδυλώματα HPV προκαλούν, χωρίζονται σε τρείς βασικές καταστάσεις:
<ul style="text-align: justify;">
<li>Κλινικές βλάβες (αυτές που φαίνονται με γυμνό οφθαλμό)</li>
<li>Υποκλινικές βλάβες (οι οποίες διακρίνονται μόνο με μεγεθυντικούς φακούς και όχι με γυμνό οφθαλμό)</li>
<li>Λανθάνουσες βλάβες (οι οποίες δεν δίνουν κανένα ορατό σημείο και ανιχνεύονται με ταυτοποίηση PCR με τη λήψη δείγματος ιστού)</li>
</ul>
Η ισορροπία ανάμεσα στο επίπεδο του αμυντικού συστήματος του οργανισμού και στο ιικό φορτίο συντελεί έτσι ώστε οι βλάβες από την λανθάνουσα κατάσταση, να περιπέσουν σε υποκλινικές βλάβες και στη συνέχεια σε κλινικές βλάβες.
Η ισχύς της μεταδοτικότητας δεν έχει διευκρινιστεί πόσο μεγαλύτερη είναι στις κλινικές από ότι στις υποκλινικές και λανθάνουσες βλάβες.
Όταν οι κλινικές και οι υποκλινικές βλάβες έχουν δημιουργηθεί, υπάρχει περίπτωση το αμυντικό σύστημα του οργανισμού να καταφέρει να υποστρέψει τις βλάβες, να τις καταστήσει σταθερές και μη επεκτεινόμενες. Αλλά μπορεί και να μην τα καταφέρει, οπότε αυτές θα μεγεθυνθούν, θα επεκταθούν και θα πολλαπλασιαστούν.
Ποια είναι η πιθανότερη έκβαση δεν έχει διευκρινιστεί και φυσικά εξαρτάται από το ιικό φορτίο και το σύνολο των παραγόντων που επηρεάζουν το αμυντικό σύστημα του οργανισμού.
<div class="emphasis-box">
Όταν μιλάμε για μόνιμη παραμονή των κονδυλωμάτων σε έναν οργανισμό, ο όρος «μόνιμη» παραπέμπει στην μόνιμη ύπαρξη της φλεγμονής παρά στην αληθινά μόνιμη παρουσία του ιού.
 
<h5>Dr. Χριστόφορος Τζερμιάς</h5>
ΔΕΡΜΑΤΟΛΟΓΟΣ – ΑΦΡΟΔΙΣΙΟΛΟΓΟΣ
<a href="http://tzermias.gr/" target="_blank">tzermias.gr</a> stopkondilomata.com
 
</div>