<p style="text-align: justify;">Οι πολύ ανεκτικοί επιεικείς γονείς. </p>
<p style="text-align: justify;">Κείμενο της ψυχολόγου Βασιλικής Παππά </p>
<p style="text-align: justify;">Αν και το ζητούμενο για τους ανεκτικούς-επιεικείς γονείς είναι ασφαλώς η ισόρροπη ανάπτυξη της προσωπικότητας του παιδιού τους, η αυτονόμησή του, η θετική του αυτοαντίληψη και η αρμονική του συνύπαρξη με τους άλλους, παρατηρούμε ότι τα πράγματα δεν είναι ακριβώς έτσι.</p>
<p style="text-align: justify;">Τα παιδιά ανεκτικών γονέων μπορεί σε ένα πρώτο επίπεδο να διακρίνονται από υψηλότερη αυτοεκτίμηση, συγκρινόμενα με τα παιδιά των υπόλοιπων γονικών τύπων, να έχουν καλύτερες κοινωνικές δεξιότητες και να σημειώνουν χαμηλότερα επίπεδα κατάθλιψης, αλλά συχνά, μακροπρόθεσμα, βλέπουμε να πλήττεται η αυτοεκτίμησή τους, καθώς και οι κοινωνικές τους δεξιότητες. Τα παιδιά ανεκτικών-επιεικών γονέων είναι πιο πιθανόν να παρουσιάσουν προβληματική συμπεριφορά και δεν τα καταφέρνουν τόσο καλά στο σχολείο. Επίσης, είναι περισσότερο εγωκεντρικά, παρορμητικά και ανυπάκουα από τα άλλα παιδιά.</p>
<p style="text-align: justify;">Έχουν χαμηλό αυτοέλεγχο και μικρή ικανότητα να χειριστούν το άγχος και διακρίνονται από χαμηλή ανοχή στη ματαίωση. Είναι πιο ανώριμα και δυσκολεύονται περισσότερο από τα άλλα παιδιά να αναλάβουν πρωτοβουλίες και υπευθυνότητες. Εμφανίζονται υπερβολικά απαιτητικά και εξαρτημένα από τους ενήλικες. Δεν επιδεικνύουν υπομονή και επιμονή στην εκτελεση των καθηκόντων που τους ανατίθενται. Είναι ανυ-πακουα και επαναστατούν μόλις τους ζητηθεί να κάνουν κάτι που δε θέλουν. Τα παιδιά των ανεκτικών γονέων είναι λιγότερο διεκδικητικά (όπως και τα παιδιά αυταρχικών γονέων) από τα παιδιά δημοκρατικών γονέων και λιγότερο ικανά στο γνωστικό τομέα. Ειναι επίσης συχνά πιο έξυπνα αλλά λιγότερο προσανατολισμένα προς την επίδοση, επιδεικνύουν μικρότερη αυτορρύθμιση και κοινωνική υπευθυνότητα. </p>
<p style="text-align: justify;">Τα παιδιά που μεγαλώνουν με ανεκτικούς γονείς συχνά δυσκολεύονται να σεβαστούν τους άλλους, να αντιμετωπίσουν τη ματαίωση, να αναβάλουν την άμεση ικανοποίησή τους για έναν πιο μακροπρόθεσμο στόχο και να εφαρμόσουν τα σχέδια που έχουν καταστρώσει (Maccoby &amp; Martin, 1983). Ως αποτέλεσμα αυτής τους της συμπεριφοράς, τα παιδιά των ανεκτικών-επιεικών γονέων έχουν λίγους φίλους, είναι πολύ επιεική με τον εαυτό τους, δεν τους αρέσει να ακολουθούν κανόνες και είναι παρορμητικά, ενώ δεν αναλαμβάνουν ευθύνη για την κακή τους συμπεριφορά (Baumrind, 1991 a, b).</p>
<p style="text-align: justify;">Τα παιδιά ανεκτικών γονέων μαθαίνουν να παίρνουν και όχι να δίνουν, με αποτέλεσμα να μη διαμορφώνουν ισορροπημένες και ισότιμες σχέσεις με τους άλλους. Δε μαθαίνουν να περιμένουν, δυσκολεύονται ιδιαίτερα όταν πρέπει να προσαρμοστούν σε μια νέα κατάσταση, δεν υπομένουν εύκολα την ήττα. Τέλος, δυσκολεύονται ιδιαίτερα να επιδεικνύουν αλληλεγγύη και να νιώθουν αληθινή συμπόνια για το συνάνθρωπό τους.</p>
<p style="text-align: justify;">Συμπεριφορά εφήβων ανεκτικών-επιεικών γονέων Οι έφηβοι ανεκτικών-επιεικών γονέων τείνουν να είναι πιο δημιουργικοί από τους άλλους εφήβους, αλλά ως προς τη συμπεριφορά εμφανίζονται παρορμητικοί, επιθετικοί και δυσκολεύονται να κινηθούν μέσα στα όρια και στους κανόνες που προσδιορίζονται από το σχολικό πλαίσιο. Αρκετά συχνά οι έφηβοι ανεκτικών-επιεικών γονέων ερμηνεύουν την επιείκεια των γονέων τους ως έλλειψη ενδιαφέροντος για τη ζωή τους και τη συμπεριφορά τους (Cole, 1993).</p>
<p style="text-align: justify;">Στα επόμενα κείμενα θα μιλήσουμε και για τα άλλα είδη γονέων, τους πολύ δημοκρατικούς, εκείνους που τηρούν την ισορροπία και τις επιδράσεις της κάθε συμπεριφοράς στο παιδί </p>