<p style="text-align: justify;"><strong>Αναγνώστριά μας ρωτά: </strong></p>
<p style="text-align: justify;"><strong>Έχω δίδυμα κοριτσάκια τριών ετών. Το βάρος τους κυμαίνεται στα 11,5 κιλά και το ύψος στα 90 εκατοστά Εκτός από τη φρουτόκρεμα και το αυγό είναι πολύ δύσκολες στο μαγειρεμένο φαγητό και αρνούνται πεισματικά νέες γέυσεις και αναγκαζόμαστε να μαγειρέυουμε τα φαγητά που τρώνε έστω και λίγο φακές μακαρονια με κιμα γιουβαρλάκια και τηγανιτές πατάτες. Πολλές φορές το φαγητό καταλήγει σε καυγά. Ανησυχούμε για την ανάπτυξή τους διότι είναι πάντα οι πιο μικροκαμωμένες εγώ και η σύζυγός μου βρισκόμαστε στο μέσο όρο από ύψος και κιλάσε σχέση με τα συνομίλικα παιδιά και η παιδίατρος μας λέει να προσπαθούμε ώστε να τρώνε όσο το δυνατόν περισσότερο. Να σημειώσω ότι σύμφωνα με την παιδίατρο βρίσκονται σε άριστο ψυχοπνευματικό επίπεδό με εξαιρετική ομιλία και αντίληψη Υπάρχουν κάποιες τροφές ή κάποια βοηθήματα που μπορούν να τους ανοίξουν την όρεξη Σημειώστε ότι και οι δύο εργαζόμαστε και δεν έχουμε άλλη βοήθεια γιαγιάδες όποτε και οι αντοχές μας πιά είναι μειωμένες τα νευρα είναι τεντωμένα και η υπομονή λιγοστεύει.  Η σύζυγός μου παραπονιέται ότι δεν αντέχει άλλο να μαγειρεύει και στη συνέχεια πετάει το φαγητό που δεν καταναλώθηκε. Πρέπει να ανυσηχούμε ή να γίνουμε πιο χαλαροί και να πάψουμε να έχουμε απαιτήσεις;</strong></p>
<p style="text-align: justify;"><strong>Στο ερώτημά σας απαντά η ψυχολόγος, Ζωή Στραβοπόδη. </strong></p>
<div style="text-align: justify;">Οι γονείς στις μέρες μας υφίστανται μια τέτοια υπερπληροφόρηση σχετικά με τη διατροφή των παιδιών τους που αν τα παιδιά τους αρνούνται να φάνε αυτά που οι ειδικοί θεωρούν “σωστά” και “υγιεινά” καταλήγουν να φοβούνται ότι τρέφονται εντελώς λάθος και ότι η υγεία τους και η ανάπτυξή τους κινδυνεύει. Ο φόβος αυτός δημιουργεί στους γονείς μια αγχώδη συμπεριφορά που με τη σειρά της μπορεί να δημιουργήσει περεταίρω προβλήματα στις διατροφικές συνήθειες των παιδιών.</div>
<div style="text-align: justify;">Υπάρχουν γονείς που νιώθουν ότι το παιδί τους δεν τρώει “τίποτα” και τρομοκρατημένοι αναζητούν συμβουλές από παιδιάτρους και παιδοψυχολόγους. Θεωρώ πολύ χρήσιμο οι γονείς αυτοί να γνωρίσουν ότι μεταξύ των ειδικών είναι ευρέως αποδεκτό ότι ένα παιδί στο οποίο <strong>προσφέρεται</strong> επαρκής τροφή <strong>δεν υπάρχει περίπτωση να λιμοκτονήσει</strong>. Η μοναδική υποχρέωση ενός γονιού είναι να προσφέρει στο παιδί του φαγητό και όχι να το πείθει ώστε να το φάει. Η φύση έχει προνοήσει ώστε τα παιδιά να είναι σε θέση να γνωρίζουν τα ίδια καλύτερα από τον καθένα τις ανάγκες τους σε τροφή! Αν οι γονείς πειστούν ότι αυτή είναι η αλήθεια και όχι μια επικύνδυνη απλούστευση, πολλά από τα προβλήματα συμπεριφοράς των παιδιών σε σχέση με το φαγητό αυτόματα θα λυθούν.</div>
<div style="text-align: justify;">Όσον αφορά λοιπόν το ερώτημά σας αν θα πρέπει να ανησυχείτε ή να χαλαρώσετε θα πρότεινα το δεύτερο. </div>
<div style="text-align: justify;">Είναι επίσης σημαντικό να ειπωθεί ότι συνήθως η ανησυχία των γονιών σχετικά με τη διατροφή των παιδιών καταλήγει συνήθως να έχει να κάνει περισσότερο με τη συμπεριφορά των παιδιών παρά με την διατροφική αξία αυτών που τρώει. Η αλήθεια είναι ότι (όπως κι εσείς αναφέρετε) τα γεύματα για να ετοιμαστούν απαιτούν χρήματα, χρόνο και φροντίδα. Είναι πολύ φυσιολογικό ο γονιός να θυμώνει όταν μετά από την ενέργεια που έχει σπαταλήσει για τη δημιουργία ενός γεύματος αναγκάζεται να το πετάξει στα σκουπίδια. Όσο όμως κατανοητά και να είναι τα συναισθήματα αυτά του θυμού και της ματαίωσεις δεν πρέπει να συγχέονται με ανησυχίες σχετικά με την υγεία ή την ανάπτυξη του παιδιού. Την ώρα του φαγητού οι γονείς νιώθουν ότι είναι υπέυθυνοι για δύο διαφορετικά πράγματα: Να φροντίσουν τη διατροφή του παιδιού τους ενώ συγχρόνως να το διδάξουν τρόπους καλής συμπεριφοράς. Τα δύο αυτά πράγματα μπορεί να είναι εξίσου σημαντικά αλλά είναι και τελείως διαφορετικά.</div>
<div style="text-align: justify;">Για το λόγο αυτό προτείνω συνήθως στους γονείς όταν θυμώνουν ή ανησυχούν που το παιδί τους δεν τρώει πχ μπρόκολο να αναλογιστούν αν αυτό που τους ενοχλεί περισσότερο είναι το ότι δεν θα πάρει τις βιταμίνες του μπρόκολου ή το γεγονός ότι δεν τους υπακούει. Επίσης, όταν το παιδί αρνείται να φάει το φαγητό του ο εκνευρισμός τους έγκειται μόνο στο γεγονός ότι θα μείνουν νηστικά ή μήπως και σε κάποια βαθιά ριζωμένη αντίληψη ότι “δεν πρέπει να πετάμε φαγητό”; Είναι σημαντικό οι γονείς να ξεχωρίζουν κάθε φορά τι είναι αυτό που τους απασχολεί γιατί αλλιώς μπορεί να καταλήξουν να πιέζουν το παιδί να φάει για τους λάθος λόγους και αυτό φυσικά να αντιδρά! </div>
<p style="text-align: justify;"><strong><br /></strong></p>