Τα καλοκαιρινά φιλικά γίνονται περισσότερο για τους προπονητές και τους ποδοσφαιριστές και λιγότερο για όλους τους υπόλοιπους. Κι εδώ που τα λέμε -ειδικά τα πρώτα παιχνίδια της προετοιμασίας απέναντι σε μικρής δυναμικότητας συλλόγους- δεν έχουν να προσφέρουν τίποτα στο ευρύ κοινό, παρά μόνο ένα πρώτο δείγμα γραφής για τα νέα πρόσωπα. Άλλωστε η ομάδα, ως σύνολο, βρίσκεται ακόμη στο ξεκίνημά της έχοντας μόλις ελάχιστες προπονήσεις.
Ποια είναι λοιπόν τα πρώτα συμπεράσματα από το ξεμούδιασμα των Πρασίνων απέναντι στην ανίσχυρη Άρνεμ, την οποία φιλοδώρησαν με δέκα γκολ;
1) Ο Νίκος Καλτσάς δείχνει να έχει προσαρμοστεί πολύ πιο γρήγορα από το αναμενόμενο με τη νέα του ομάδα, κάτι που προκύπτει και μέσα από τις καθημερινές προπονήσεις. Ο πρώην άσος της Βέροιας δίνει την αίσθηση ότι αγωνίζεται τουλάχιστον έναν ολόκληρο χρόνο με τους συμπαίκτες του, όπως συνέβη τον περασμένο χειμώνα και με τον Στάθη Ταυλαρίδη για τον οποίο νιώθεις ότι παίζει τουλάχιστον μια πενταετία στο Τριφύλλι. Με καλή τεχνική, μπόλικο τσαγανό και την ικανότητα να δίνει λύσεις σε όλες τις μεσοεπιθετικές θέσεις, ακόμη κι ως παρτενέρ του Μπεργκ, ο Καλτσάς φαίνεται ότι ήρθε για να μείνει…
2) Αν και ακόμη είναι πολύ νωρίς για συμπεράσματα, μοιάζει να τελειώνει το μαρτύριο του Παναθηναϊκού στο δεξί άκρο της άμυνας. Ο Γενς Βέμερ ήρθε για να κλείσει μια μαύρη τρύπα που κατέτρωγε τα μετόπισθεν των Πρασίνων την τελευταία διετία. Χωρίς να κάνει πολλά πολλά, σίγουρα κάνει τα απαραίτητα με ωραίο και απλό τρόπο. Διαθέτει ισορροπία σε άμυνα και επίθεση, ανεβαίνει συχνά πυκνά, όπως συνέβη σε ένα από τα δέκα γκολ που έδωσε την τελική πάσα, ενώ έχει και καλές επιστροφές.
3) Ίσως η πιο ενδιαφέρουσα περίπτωση, και η πιο δύσκολη για να προσαρμοστεί στα νέα δεδομένα αλλά και για να προσφέρει άμεσα, είναι ο Φινλανδός Ρόμπιν Λουντ. Είναι φανερό, έστω και σε λίγα λεπτά συμμετοχής, ότι διαθέτει ποιότητα, ωραίο άγγιγμα, καλά στημένα, βλέπει γήπεδο και κινείται στο χώρο. Πρόκειται για καλή πάστα παίκτη. Απομένει να ενσωματωθεί στον ρυθμό και στις απαιτήσεις της ομάδας για να βγει ένας νέος (και καλύτερος ίσως) Αμπέντ.
4) Ήταν ωραία η συνύπαρξη Νίνη-Πέτριτς στην ίδια ενδεκάδα και η φαντασία που πρόσφεραν στο Τριφύλλι. Έστω και απέναντι σε μια ερασιτεχνική ομάδα όπως είναι η Άρνεμ, η κοινή παρουσία τους στο ίδιο σχήμα, παρόντος και του «φονικού» Μάρκους Μπεργκ, έδειξε ότι ο Παναθηναϊκός μπορεί να ελπίζει σε πολλά κατά τη διάρκεια της σεζόν από τους δύο πιο δημιουργικούς ποδοσφαιριστές του, ιδίως με ομάδες που θα αμύνονται μαζικά.
Ακόμη είναι πολύ νωρίς πάντως, όπως νωρίς θα είναι για συμπεράσματα και στο επόμενο φιλικό την Τρίτη (7/7) με την Κλαμπ Μπριζ. Ίσως με τον Άγιαξ την Παρασκευή (10/7) η εικόνα θα είναι πιο αντιπροσωπευτική, αλλά και πάλι εν μέσω προετοιμασίας και με τα πόδια βαριά, δύσκολα θα δούμε τον νέο Παναθηναϊκό όπως τον θέλει ο Γιάννης Αναστασίου. Πιθανότατα στην πρόβα τζενεράλε πριν από τα προκριματικά του Τσάμπιονς Λιγκ θα υπάρξει το πιο αντιπροσωπευτικό δείγμα…