<p>Το τρίτο πρόσωπο είναι ένας αναπόφευκτος στόχος, ιδίως κατά τη διάρκεια της πρώτης περιόδου. Για το άτομο που διατηρούσε τον παράνομο δεσμό, το τρίτο πρόσωπο είναι το «άλυτο πρόβλημα». Πρέπει να αποκαλύψει στο τρίτο πρόσωπο ότι ο σύντροφός του ανακάλυψε τη σχέση, αλλά και να αποφασίσει αν θέλει ή όχι να τη διαλύσει. Οσο για το πρόσωπο που ανακαλύπτει ότι ο σύντροφός του έχει παραστρατήσει, συχνά κατευθύνει τον θυμό, την οργή και την περιέργειά του στο τρίτο πρόσωπο.</p>
<p>Από τη συγγραφέα και ψυχοθεραπεύτρια, Πέγκι Βον </p>
<p>Δυσκολεύτηκα αφάνταστα να απαλλαγώ από την οργή που ένιωθα για τον άνδρα με τον οποίο είχε ερωτικές σχέσεις η γυναίκα μου. Ο θυμός και η ταπείνωση που ένιωθα με έκανε να εύχομαι να πεθάνει, να παντρευτεί η να γίνει κατά κάποιον τρόπο τελείως απρόσιτη.</p>
<p>Είναι λογικό και κατανοητό να γίνεται το τρίτο πρόσωπο ο αποδέκτης του δυμού και της οργής του «απατημένου» συντρόφου. Αυτή είναι εξάλλου και η στάση της κοινωνίας απέναντι στο τρίτο πρόσωπο, το οποίο θεωρεί υπεύθυνο για το μεγαλύτερο μέρος της δυστυχίας που επιφέρει η παρεκτροπή. Κι ενώ βιαζόμαστε να καταδικάσουμε και να κατακρίνουμε το τρίτο πρόσωπο, έχουμε επίσης την τάση να το βλέπουμε είτε σαν μοιραία γυναίκα, είτε σαν Δον Ζουάν. Αν είναι άγνωστο, οι σύζυγοι μπορεί να βασανίζονται από φαντασιώσεις, πλάθοντας στο μυαλό τους εικόνες των συντρόφων τους με αυτά τα άγνωστα πρόσωπα και επιθυμώντας να ανακαλύψουν όσο το δυνατόν περισσότερα πράγματα γύρω από αυτά.</p>
<p>Η ΕΠΙΔΙΩΞΗ ΕΠΑΦΗΣ ΜΕ ΤΟ ΤΡΙΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ</p>
<p>Η επιθυμία απόκτησης πληροφοριών για το τρίτο πρόσωπο περιλαμβάνει συχνά την επιδίωξη μιας συνάντησης μαζί του. Αυτό συμβαίνει πιο συχνά σπς γυναίκες απ’ ό,τι στους άν- δρες, επειδή εκείνες έχουν μάθει να αντιμετωπίζουν τα διαπροσωπικά ζητήματα συζητώντας τυχόν αξεδιάλυτα ερωτήματα ή συναισθήματα. Αντιθέτως, οι άνδρες δεν διαθέτουν την ικανότητα να επεξεργάζονται προφορικά τις σκέψεις και τα συναισθήματά τους. Έτσι, αν δεν επιθυμούν μια βίαιη αντιπαράθεση με τον άλλον άνδρα, δεν επιζητούν να τον γνωρίσουν. Δεν είναι, λοιπόν, άξιο απορίας το γεγονός ότι ενώ πολλές γυναίκες επιθυμούν τη συνάντηση με την άλλη γυναίκα, οι σύζυγοί τους δεν την εγκρίνουν.</p>
<p>Ο άνδρας μου δα ήθελε να μάθει πόσο «φυσιολογική» είναι η επιδυμία της συζύγου και της ερωμένης να συναντιούνται και να συζητούν. Η ερωμένη του κι εγώ έχουμε μιλήσει αρκετές φορές. Δεν ξέρω για ποιον λόγο το επιδιώκει εκείνη, αλλά εγώ το κάνω για να αντλώ πληροφορίες.</p>
<p>Αστειευόμενη, απείλησα να μιλήσω στον σύζυγο της ερωμένης του. Έγινε έξαλλος και νομίζω ότι της το μετέφερε προκαλώντας και σ’ εκείνη πανικό. Αυτό έριξε φως σε πολλές πλευρές της όλης κατάστασης.</p>
<p>Όταν μτα γυναίκα αποφασίζει να συναντηθεί με την «άλλη», προφανώς διακινδυνεύει να πληγωθεί ακόμη περισσότερο αν η συνάντηση πάρει άσχημη τροπή. Κάποια γυναίκα που ήρθε σ’ επαφή με την «άλλη» μετάντωσε οικτρά για την απόφασή της. Στην αρχή η άλλη γυναίκα δεν απαντούσε στα τηλεφωνήματά της, όμως εκείνη επέμεινε. Τελικά συναντήθηκε μαζί της, αλλά η συνάντηση δεν εξελίχθηκε όπως περίμενε (ή ήλπιζε). Η άλλη γυναίκα δεν ένιωθε ούτε αμηχανία, ούτε τύψεις. Ανέφερε με καμάρι τα μέρη στα οποία είχαν πάει και τα πράγματα που είχε κάνει με τον εραστή της. Κοροΐδεψε τη σύζυγο για την αφέλεια και την ευπι- στία της και δήλωσε με σιγουριά πως ήξερε τον άνδρα της καλύτερα απ’ αυτήν. Όπως ήταν φυσικό, η σύζυγος ένιωθε ακόμη χειρότερα μετά από αυτήν τη συνάντηση η οποία ενέτεινε τα αισθήματα της οργής και της απογοήτευσης που τη βασάνιζαν.</p>
<p>Καθώς δεν υπάρχει τρόπος να προκαθοριστεί η έκβαση μιας τέτοιας συνάντησης, κάθε γυναίκα πρέπει να αποφασίζει με γνώμονα τα προσωπικά της κριτήρια. Ενώ για ορισμένες μια τέτοια πρακτική μπορεί να είναι εσφαλμένη, για άλλες μπορεί να αποδειχθεί ευεργετική, διότι εκτονώνει τη συναισθηματική φόρτιση και τους επιτρέπει να διακρίνουν την πραγματική γυναίκα που κρύβεται πίσω από την εικόνα της «άλλης». Σε μια εξαιρετικά ασυνήθιστη περίπτωση, μάλιστα, η σύζυγος ανέπτυξε στενή φιλία με ιην άλλη γυναίκα (μετά τη διάλυση της παράνομης σχέ σης). Παραθέτω μερικά παραδείγματα ευεργετικών αποτελεσμάτων που προέκυψαν από τέτοιου είδους επαφές.</p>
<p>Ένιωθα μια απερίγραπτη επιθυμία να γνωρίσω μια από αυτές. Κανόνισα μια συνάντηση με κάποια που εκπροσώπησε και τις υπόλοιπες στα μάτια μου. Η συνάντηση ήταν άκρως ευεργετική. Ο καθένας πρέπει να κάνει αυτό που θεωρεί σωστό. Για άλλες μπορεί να ήταν καταστροφικό. Για μένα ήταν σωστό – μου έκανε πολύ καλό.</p>
<p>Ένιωθα την ανάγκη να μιλήσω με την ερωμένη του άνδρα μου. Μετά από αυτήν τη συζήτηση ένιωσα τεράστια ανακούφιση. Στο τέλος, κατέληξα να νιώ- σω οίκτο γι’ αυτήν.</p>
<p>Ένιωθα ότι έπρεπε να έρθω σ’ επαφή μαζί της. (Την ήξερα μόνο εξ όμεως). Καταλάβαινα πως έτσι υπήρχε κίνδυνος να εκτεθώ στα μάτια της, αλλά εκείνη τη στιγμή δεν μ’ ενδιέφερε η γνώμη της. Έπρεπε να τη δω σαν άνθρωπο με ελαττώματα και αδυναμίες για να εξορκίσω το τέρας που είχα πλάσει με τη φαντασία μου. Και τα κατάφερα! Μου φάνηκε μάλιστα άνθρωπος με κατανόηση.</p>
<p>Η απόρριψη της εικόνας του τέρατος που έχουμε για το τρίτο πρόσωπο, μας βοηθά να αποπνάξουμε την οργή και το μίσος και να διοχετεύσουμε όλη την ενέργειά μας στην προσπάθεια επανόρθωσης των πληγωμένων αισθημάτων μας. Επιπλέον, μια κατά πρόσωπο συνάντηση μπορεί να αποκαταστήσει το αίσθημα της υπερηφάνειας στη σύζυγο που ένιωθε ανεπαρκής. Μια προσωπική αναμέτρηση με την αντίζηλο θα αναπτερώσει το ηθικό της, αμβλύνοντας το αίσθημα της αδυναμίας. Ενδέχεται επίσης να απομυθοποιήσει την πλασματική εικόνα που αναπόφευκτα καλ λιεργείται όταν η «άλλη» είναι άγνωστη, να εξανεμίσει κάποια αρνητικά συναισθήματα που εκπορεύονται από την τάση να βλέπουμε την «άλλη» μόνο στον ρόλο της ερωμένης δίχως να διαθέτουμε άλλα στοιχεία αξιολόγησής της. Μια τέτοια ουνάντηση, επομένως, είναι ευεργετική διότι βοηθά στην εξάλειψη της φαντασίωσης ότι το τρίτο πρόσωπο είναι ασυναγώνιστο.</p>