<p style="text-align: justify;">Eίναι η ζήλια ένδειξη αγάπης; <br />Μελετώντας κανείς τις επιστημονικές απόψεις μπορεί κανείς να βρει επιχειρήματα και για τις δύο θέσεις ότι είναι ή μπορεί και να μην είναι. Ωωστόσο, φαίνεται ότι θρησκευτικές αυθεντίες (και αυτοί που επηρεάζονται από τη θρησκεία) είναι πιο πιθανό να βλέπουν τη ζήλια ως ένδειξη αγάπης.</p>
<p style="text-align: justify;">Για παράδειγμα, ο Άγιος Αυγουστίνος υποστηρίζει ότι «αυτός που δεν ζηλεύει δεν αγαπά». Οι κοσμικοί (μη θρησκευόμενοι) διανοητές φαίνονται πιο πρόθυμοι να δεχθούν την αντίθετη άποψη. Για παράδειγμα, ο La Rochfoucaud γράφει: «η ζήλια αναφύεται περισσότερο από την αγάπη του εαυτού παρά από την αγάπη προς τον άλλο». Μια επιπλέον πόλωση αυτού του ερωτήματος μπορεί να είναι η εντύπωση ότι η ζήλια αποτελεί ένδειξη αγάπης (και ως εκ τούτου αρετή).</p>
<p style="text-align: justify;">Η άποψη ότι η ζήλια αποτελεί έκφραση εγωισμού (και ως εκ τούτου ελάττωμα) υποστηρίζεται από αρκετούς «ειδικούς» ψυχολόγους, κοινωνιολόγους και φιλοσόφους.</p>
<p style="text-align: justify;">Έχει ήδη αναφερθεί ότι η λέξη ζήλια σημαίνει διάφορα πράγματα σε διαφορετικούς ανθρώπους. Αυτό είναι σίγουρα αληθινό και για τη λέξη αγάπη. Ίσως η συζήτηση της σχέσης μεταξύ ζήλιας και αγάπης να οξυνθεί εάν χρησιμοποιήσουμε τη διάκριση του Abraham Maslow μεταξύ της αγάπης που αναζητά το καλύτερο ενδιαφέρον στον άλλο (Being love, B-love) και της αγάπης η οποία είναι έκφραση της εξάρτησης από τον άλλο (Deficiency love, D-love).</p>
<p style="text-align: justify;">Στην κοινή της χρήση, η λέξη αγάπη συνήθως σημαίνει και τα δύο: «είμαι ικανός να αγαπώ» και «είμαι πεινασμένος για αγάπη». 'Οταν λέμε «αυτή τον αγαπά», μπορεί να σημαίνει «αυτή τον φροντίζει και ενδιαφέρεται για την ευτυχία του» ή μπορεί να σημαίνει «αυτή είναι πολύ εξαρτημένη από αυτόν και δεν μπορεί να είναι ευτυχισμένη χωρίς αυτόν».</p>
<p style="text-align: justify;">Τυπικά, εννοούμε κάτι και από τα δύο, καθώς η αγάπη είναι μια ανάμιξη πρόσδεσης και φροντίδας.</p>
<p style="text-align: justify;">Από την άλλη μεριά, αν εκτιμήσουμε σωστά αυτή τη διάκριση, θα δούμε επίσης ότι και οι δύο θέσεις της παλιάς διαμάχης για τη ζήλια είναι σωστές. Η ζήλια αποτελεί ένδειξη του ενός είδους της αγάπης, της D-αγάπης του Maslow, όπου η αγάπη έχει ρίζες στην εξάρτηση από το σύντροφο. Η σχέση μεταξύ ζήλιας και Β- αγάπης είναι λιγότερο εμφανής.</p>
<p style="text-align: justify;">Δεν θα θέλαμε να αντιστρέφουμε την εξίσωση και /α συμπεράνουμε λαθεμένα ότι η ζήλια είναι ασύμβατη με την αγάπη που αποζητά την ευτυχία του συντρόφου. Εφόσον τα δύο είδη της αγάπης είναι σχεδόν πάντα ταυτόχρονα παρόντα, τέτοιο συμπέρασμα θα ήταν περιορισμένης χρησιμότητας.</p>
<p style="text-align: justify;">Προς το παρόν, λοιπόν, ας αρκεστούμε να σημειώσουμε ότι η αγάπη που εμπεριέχει εξάρτηση από το σύντροφο ενισχύει τη ζήλια και ότι η αγάπη που αποζητά το καλό του συντρόφου μειώνει τη ζήλια. Ίσως τελικά να ισχύει ότι το πιο ζηλιάρικο άτομο δεν είναι αναγκαστικά αυτό που είναι και πιο ικανό να αγαπήσει αλλά εκείνο που ζητάει να αγαπηθεί.</p>