<p>Σε μια ερωτική σχέση, τα προβλήματα στη φαντασία του κάθε συντρόφου και οι βασικοί φόβοι οξύνονται. Κι επειδή είναι διαφορετικοί και συμπληρωματικοί, θα τείνουν να συγκρουστούν και να φτάνουν σε αδιέξοδο.</p>
<p>Το πιο σημαντικό θέμα για μας είναι ο τρόπος με τον οποίο ο κάθε σύντροφος αντιμετωπίζει τη σχέση του. Για παράδειγμα, κατά βάθος ο άντρας ελπίζει ότι η σχέση του με τη γυναίκα θα τον επαναφέρει στην πηγή της αγάπης και της σταθερότητας, ότι θα γίνει γι’ αυτόν ένα καταφύγιο μακριά από τον επιθετικό έξω κόσμο. Αυτό είναι κάτι φυσιολογικό, δεδομένης της εμπειρίας του από την αρσενική πληγή του. Ωστόσο, ελπίζει πολλές φορές ότι όλα αυτά θα συμβούν χωρίς να καταβάλει ο ίδιος την παραμικρή προσπάθεια.</p>
<p>Εν τω μεταξύ, η γυναίκα από τη δική της πλευρά, ελπίζει κατά βάθος κι αυτή ότι η σχέση είναι μια ευκαιρία για δημιουργικότητα, ελευθερία και έκφραση. Από τη στιγμή όμως, που στη σχέση εμπλέκονται και οι άντρες, που συχνά γνωρίζουν ελάχιστα ή καθόλου τι πρέπει να κάνουν, οι γυναίκες μάλλον καταλήγουν να απογοητεύονται.</p>
<p>Επιπλέον, θα θελήσουν να εκφράσουν την ανικανοποίηση και την απογοήτευσή τους τόσο από τον εαυτό τους όσο και από τους άντρες, αισθήματα που πηγάζουν από την έλλειψη ελευθερίας από τη μητέρα και την αποτυχία του πατέρα να τις βοηθήσει. Και τέλος, θα πρέπει να αντιμετωπίσουν όλες τις αντιξοότητες από την πολιτική κληρονομιά του φύλου τους· <br />Όλα αυτά μαζί μάλλον θα τρομάξουν τον σύζυγο!</p>
<p>Στις ανομολόγητες αυτές προσδοκίες, έρχονται να προστεθούν σι βασικοί φόβοι μας. Η στενή σχέση του αρσενικού με το Χωρισμό γεννά τον αρχετυπικό φόβο «μήπως τον τυλίξουν», μήπως το θηλυκό «τον καταπιεί», φόβος που έχει πιθανόν τις ρίζες του στην ενδομήτρια μάχη που έδωσε ως έμβρυο. Καμιά φορά, ο φόβος αυτός στρέφεται εναντίον των θηλυκών γεννητικών οργάνων και τότε ο άντρας φοβάται τη σεξουαλική σχέση.<br />Στην αντίθετη πλευρά, το θηλυκό τρέμει την εγκατάλειψη, φοβάται ότι θα την αγνοήσουν, ή θα τη θέσουν υπό τον έλεγχό τους. Συχνά προδίδει τον εαυτό της για να καταπολεμήσει αυτούς τους φόβους. Φανταστείτε τώρα πώς εκφράζονται όλα αυτά σε μια σχέση.</p>
<p>Αυτή η υπεραπλούστευση κρύβει πολλές σύνθετες πλευρές. Δεν έχετε παρά να προσθέσετε σε όλα αυτά το παρελθόν και την οικογένεια του καθενός από τους δύο συντρόφους και θα καταλάβετε πόσες παραλλαγές έχουμε σε ένα θέμα.</p>
<p>Υπάρχουν επίσης οι διαφορές κουλτούρας. Το προσωπικό γίνεται το όχημα για το πολιτικό, είτε το συνειδητοποιούμε, είτε όχι, είτε μας αρέσει, είτε όχι. Η θηλυκή οργή από την αντρική καταπίεση αιώνων θα ξεσπάσει, και οι άντρες πρέπει να ακουσουν, πρέπει να το δεχθούν, παρότι είναι ίσως λίγο άδικο. Αυτά τα πράγματα πρέπει να βιωθούν προσωπικά. Ωστόσο, η έλλειψη ταλέντου για να κάνουν σχέση στους άντρες, η ανικανότητά τους να ακούν και η τάση τους να λύνουν τα προβλήματα, απομακρυνόμενοι από αυτά και διαχωρίζοντας τη θέση τους, δυσκολεύουν πολύ την κατάσταση.</p>
<p>Οι γυναίκες πάλι μπορεί να αντιμετωπίσουν προβλήματα, καθώς συχνά το παρακάνουν. Μπορεί να ξαναδημιουργήσουν την οικογενειακή τους κατάσταση, όταν πάλευαν για να ξεφυγουν από τον κόσμο της μητέρας τους, να γίνουν ανεξάρτητες, να αποδείξουν την αξία τους. Ίσως βυθιστούν στην κατάθλιψη» σύνηθες φαινόμενο στις γυναίκες, περισσότερο απ’ ό,τι άντρες.</p>
<p>Γυναίκες και άντρες πρέπει να βρουν τρόπο να ταιριάξουν τις προσδοκίες τους και να τις ξεπεράσουν για να μη χαθούν στην πάλη των φύλων.</p>
<p>Μέσα στη φαντασία τους υπάρχει η λύση.</p>
<p>Αν η γυναίκα μάθει να αναγνωρίζει την εσωτερική της ολότητα, όπως κάνει τόσο ξεκάθαρα το θηλυκό έμβρυο, μπορεί να καταλάβει ότι ο δρόμος της βαδίζει προς την αποδοχή της θηλυκότητάς της, έτσι όπως είναι, ανεξάρτητα από την έγκριση των άλλων.</p>
<p>Αν ο άντρας αναγνωρίσει ότι πρέπει να μάθει να ξεπερνάει τον ελαττωματικό φαντασιακό μηχανισμό του κι ότι αυτό αξίζει τον κόπο να το κάνει, τότε μπορεί να εννοήσει τη βαθύτερη αρσενική φύση του.<br />Όλο αυτό είναι ένας χορός. Άντρες και γυναίκες πρέπει να μάθουν τα βήματα του έρωτα. <br />Από τη συγγραφέα και ψυχοθεραπεύτρια Helena Lovewndall</p>