<p><span style="font-size: small;">Σίγουρα είναι ευκολότερο να προσφέρει συναισθηματική στήρι­ξη όποιος την έχει πάρει στην παιδική του ηλικία. Επίσης είναι ευκολότερο να διορθώσει κανείς μια κατάσταση στην οποία οι συναισθηματικές ανάγκες ενός ατόμου δεν ικανοποιούνται, αν είναι εξοικειωμένος με το είδος στήριξης που χρειάζεται.</span></p>
<p><span style="font-size: small;">Κείμενο του ψυχοθεραπευτή John Gray</span></p>
<p><span style="font-size: small;">Οι άνθρωποι αντιμετωπίζουν χρόνιες δυσκολίες στις σχέσεις τους γιατί δεν έχουν συγκεκριμένες εμπειρίες για το τι είναι εφικτό, δεν έχουν μια εικόνα του πώς είναι και τι γεύση έχει μια σχέ­ση αγάπης. Αν οι δικοί τους γονείς δεν λειτουργούσαν καλά, πώς γίνεται ν’ αποκτήσουν αντίληψη για το τι είναι η πραγμα­τική συναισθηματική στήριξη;</span></p>
<p><span style="font-size: small;">Για παράδειγμα, αν κάποιον, όταν ήταν παιδί, τον αγνοού­σαν ή δεν τον σεβόντουσαν, θα είναι πολύ δύσκολο για κείνον να προσελκύσει σαν ενήλικος την προσοχή ή το σεβασμό με χαριτωμένο τρόπο. Επειδή δεν είχαν την εμπειρία να προσελ­κύουν το σεβασμό και την προσοχή, παραμένοντας ο πραγματι­κός εαυτός τους, μπορεί να καταλήξουν να απαιτούν με κακία – κάτι που απομακρύνει τους άλλους.</span></p>
<p><span style="font-size: small;">Ή μπορεί να αναγκα­στούν να αρνηθούν τον πραγματικό εαυτό τους για να κερδί­σουν το σεβασμό. Το πρόβλημα που προκύπτει, όταν κάποιος είναι απαιτητικός ή όταν αρνείται στον εαυτό του να δεχτεί συ­ναισθηματική στήριξη, είναι ότι, έστω κι αν καταφέρει να ζη­τήσει Βοήθεια, του είναι δύσκολο να την εισπράξει. Δεν φαίνε­ται ποτέ να είναι αρκετή.</span></p>
<p><span style="font-size: small;">Η Γκέιλ, ταξιδιωτικός πράκτορας, ήταν 42 ετών όταν μια μέρα στις διακοπές ξύπνησε το πρωί και συνειδητοποίησε ότι ήταν «πολύ δυστυχισμένη» και καθόλου ικανοποιημένη από τη ζωή και τη σχέση της. Ένιωσε κενή και μόνη. Ένιωσε ότι κα­νένας ποτέ δεν την αγάπησε «πραγματικά», ούτε τη σεβάστηκε η την εκτίμησε.</span></p>
<p><span style="font-size: small;">Με τη βοήθεια κάποιας συμβουλευτικής, ο άντρας της, ο Γκλεν, δοκίμασε τα πάντα για να τη βοηθήσει και να την πεί­σει ότι ήταν σημαντική κι ότι την αγαπούσαν. Προσπαθώντας να τους βοηθήσω, μπορούσα να διακρίνω ότι την αγαπούσε βα­θιά, εκείνη όμως δεν μπορούσε να δεχτεί την αγάπη του. Ανα­κάλυψα επίσης τους τρόπους οι οποίοι, άθελά του, έκαναν την επικοινωνία σχεδόν αδύνατη.</span></p>
<p><span style="font-size: small;">Εκείνη έλεγε; «Το βλέπω πως προσπαθεί σκληρά να μ’ ευ­χαριστήσει. Νιώθω ένοχη που δεν μπορώ να εκτιμήσω όλα όσα κάνει για μένα. Δεν καταλαβαίνω γιατί ό,τι κι αν κάνει δεν μου είναι αρκετό. Όμως, όταν του μιλάω, δεν με ακούει. Δεν βλέπει ποια είμαι. Δεν πιστεύω πως αληθινά με αγαπάει».</span></p>
<p><span style="font-size: small;">Καθώς μια βαθύτερη συγκίνηση άρχισε ν’ αναβλύζει από μέσα της, πήρε μια βαθιά αναπνοή κι άρχισε να κλαίει. «Κανείς δεν μ’ αγαπάει. Κανείς ποτέ δεν μ’ αγάπησε. Ο μόνος άνθρω­πος που μ’ αγάπησε ήταν ο πατέρας μου κι αυτός πέθανε όταν ήμουν εφτά ετών».</span></p>
<p><span style="font-size: small;">Για πρώτη φορά ύστερα από πολύ καιρό η Γκέι λ άρχισε να μαλακώνει και να μοιράζεται με τον Γκλεν τον κρυφό της πό­νο. Είχε μείνει άφωνη που δεν την είχε απορρίψει. Όσο μάθαι­νε να μοιράζεται τα προβλήματά της και κυρίως να μην παρα­πονιέται, κατάφερνε κι εκείνος να την ακούσει και ν’ ανταποκριθεί με ειλικρινή συμπόνια και κατανόηση. Με λίγη βοήθεια, η Γκέιλ άρχισε ν’ ανοίγεται και ν’ αποκαλύπτει την ανασφά­λεια, τη λύπη, ακόμα και το θυμό της. Αυτό ήταν κάτι εντελώς καινούργιο για κείνη. Είχε συνηθίσει να τα κρατάει όλα μέσα της και να προσπαθεί να εμφανίζεται τρυφερή και καλή.</span></p>
<p><span style="font-size: small;">Οταν η Γκέιλ εξέθεσε την “όχι τόσο συγκροτημένη” πλευ­ρά της, ο Γκλέν ανταποκρίθηκε με περισσότερη αγάπη. Λυτό της προκάλεσε σύγχυση. Τον ρώτησε: «Πώς γίνεται ν’ αγαπάς αυτή την πλευρά μου; Πάντα έλεγες πως αγαπούσες το πόσο δυνατή ήμουνα, πόσο καλό χαρακτήρα είχα και πόσο ήμουνα ανεξάρτητη».</span></p>
<p><span style="font-size: small;">«Αγαπώ εκείνο το κομμάτι σου», είπε ο Γκλεν. «Όμως αγα­πώ κι αυτή την τρυφερή και ζεστή πλευρά σου. Με κάνα να νιώθω ότι είμαι χρήσιμος και σημαντικός για σένα. Δεν θα ήθε­λα να είσαι συνέχεια έτσι. Μου αρέσει όμως κι η άλλη, η δυ­νατή πλευρά σου».</span></p>
<p><span style="font-size: small;">Η Γκέιλ είπε: «Αυτό με μπερδεύει… πώς μπορώ να ξέρω πόσο μπορείς ν’ αντέξεις; Πώς να ξέρω πώς να γίνω για να εί­μαι αξιαγάπητη;».</span></p>
<p><span style="font-size: small;">Παίρνοντας τα χέρια της μέσα στα δικά του, ο Γκλεν έσκυ­ψε κοντά της και με δάκρυα αγάπης στα μάτια της είπε: «Σ’ αγαπώ όπως είσαι. Σ’ αγαπώ όταν είσαι ευτυχισμένη, σ’ αγαπώ κι όταν είσαι λυπημένη. Σ’ αγαπώ όμως περισσότερο όταν είσαι εσύ. Οταν προσπαθείς να φαίνεσαι ευτυχισμένη χωρίς να είσαι, τότε δεν είσαι εσύ. Μου είναι δύσκολο να νιώσω μέσα μου την αγάπη μου για σένα όταν δεν είσαι ή όταν δεν μοιράζεσαι τον </span><span style="font-size: small;">πραγματικό </span>εαυτό σου. </p>
<p><span style="font-size: small;">Χαμογέλασε και του απάντησε: «Αγαπώ αυτή την τρυφερή, ζεστή, όλο κατανόηση πλευρά σου. Για πρώτη φορά νιώθω πως μ’ αγαπάνε πραγματικά. Νιώθω σιγουριά, θα μπορούσα να πω, πως μ’ αρέσει ο εαυτός μου».</span></p>
<p><span style="font-size: small;">Η Γκέιλ κατάφερε να νιώσει πραγματικά την αγάπη του Γκλεν γιατί, για πρώτη φορά, ανοίχτηκε σε κείνον με ειλικρί­νεια. Όσο προσποιόταν ότι είναι κάποια άλλη όταν ο Γκλεν την αγαπούσε, την αγάπη την έπαιρνε η ψεύτικη προσωπικότητά της. Όσο περισσότερο εκείνος εκτιμούσε την ισχυρή πλευρά της, τόσο περισσότερο η Γκέιλ ένιωθε ότι η ευαίσθητη και ευ­άλωτη πλευρά της ήταν αδύνατη και όχι παραδεκτή.</span></p>
<p><span style="font-size: small;">Καθώς η Γκέιλ μοιραζόταν ολόκληρη την αλήθεια για το ποια είναι, μπόρεσε να επιτρέψει στην αγάπη που άξιζε, να ει­σχωρήσει μέσα της. Αναλαμβάνοντας την ευθύνη να είναι ο εαυτός της και να μοιράζεται με ειλικρίνεια τα συναισθήματά της χωρίς μνησικακία, κατάφερε να προσελκύσει τη συναισθη­ματική στήριξη του Γκλεν στα βαθύτερα και πιο κρυφά σημεία του εαυτού της, που είχαν μεγαλύτερη ανάγκη απ’ την αγάπη του. Παίρνοντας τη στήριξή του, άρχισε ν’ αγαπάει και τις δύο πλευρές της. Όσο ο αυτοσεβασμός της Γκέιλ μεγάλωνε, τόσο άρχιζε να εκτιμάει και να εμπιστεύεται την αγάπη του Γκλεν.</span></p>
<p><span style="font-size: small;">Η Γκέιλ έμαθε να μοιράζεται τις συναισθηματικές ανάγκες της με τον άντρα της και να ζητάει τη βοήθειά του. Καθώς εκείνος μάθαινε να της δίνει αυτό που είχε ανάγκη, μπόρεσε και η Γκέιλ να μάθει τι χρειαζόταν ο άντρας της. </span></p>
<p> </p>