<p style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Aναγνώστριά μας ρωτά: </span></p>
<p style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Καλημέρα σας Θα ήθελα τη βοήθειά σας Έχω μια κόρη 23 μηνών Μένουμε μαζί με την πεθερά μου και τη φροντίζουμε εγώ και ο άντρας μου Είναι 91 ετών και τώρα είναι στο νοσοκομείο και απο ότι μας λένε είναι δύσκολα τα πράγματα Η ερώτησή μου είναι αν πεθάνει η γιαγιά πρέπει να το πω στο παιδί;  Θα καταλάβει; Πρέπει να την πάρω στην κηδεία δεδομένου ότι δεν υπάρχει κάποιος να την κρατήσει…</span></p>
<p style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Στο ερώτημά σας απαντά η ψυχολόγος Μαρκέλλα Καπλάνη </span></p>
<p> </p>
<p><img src="/thumbnail?filepath=/contentfiles_2015/photos/eidikoi/psyxologoi/mkaplani.jpg&amp;amp;amp;amp;amp;width=248?" alt="Μαρκέλλα Καπλάνη " /></p>
<p> </p>
<p class="font_8"><a href="http://www.normavitae.com/" target="_blank">http://www.normavitae.com</a></p>
<p> </p>
<p style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;"><br /></span></p>
<p style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Αγαπητή αναγνώστρια, </span></p>
<div style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;"> </span></div>
<div style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Ο θάνατος, είναι δυστυχώς μέρος του κύκλου της ζωής. Η έννοια του θανάτου λοιπόν, είναι κάτι που θα πρέπει κάποια στιγμή ούτως ή άλλως να μάθει η κόρη σας. Εάν προκύψει τελικά θάνατος στην οικογένεια, καλό είναι να εξηγήσετε με όσο πιο απλά λόγια γίνεται στη μικρή σας κόρη το τι συνέβη στη γιαγιά. Σίγουρα, μία τέτοια συζήτηση και ένα τέτοιο μάθημα είναι από τα δυσκολότερα που θα πρέπει να διδάξετε ως μητέρα, αλλά είναι και από τα σημαντικότερα. Είναι, λοιπόν, πολύ εξαιρετικά κρίσιμο να μην πείτε ψέματα ή να αποκρύψετε κάτι γύρω από το θέμα του θανάτου. Κάτι τέτοιο θα δώσει έναν πολύ λανθασμένο μήνυμα στη μικρή σας κόρη για το θάνατο, που ενδεχόμενος να δημιουργήσει υποσυνείδητα εσωτερικά συμπλέγματα για την υπόλοιπη της ζωή. Ο φόβος θανάτου, εξάλλου, είναι η βάση των περισσότερων ψυχολογικών συγκρούσεων που έχουν οι άνθρωποι μέσα τους. Στη συζήτηση που θα κάνετε, προσπαθήστε όσο γίνεται να βγάλετε την αίσθηση της αβεβαιότητας και του μυστηρίου γύρω απο το θέμα αυτό και να το εξηγήσετε περισσότερο σαν μία φυσιολογική εξέλιξη της ζωής, όπως ειναι, για παράδειγμα, η εφηβεία, η ενηλικίωση και τα γηρατειά. Σε αυτήν την συζήτηση θα παίξει μεγάλο ρόλο και ο τρόπος που αντιλαμβάνεστε εσείς η ίδια και ο άντρας σας αυτό το μεγάλο υπαρξιακό ζήτημα. Να έχετε απλά στο νου σας οτι τα παιδιά αντιλαμβάνονται πολύ περισσότερα πράγματα από αυτά που νομίζουμε εμείς ως ενήλικες. Με αυτό το δεδομένο, προσπαθήστε να είστε όσο πιο ειλικρινείς γίνεται, εγκαθιστώντας όμως και την αίσθηση της ασφαλείας και της βεβαιότητας στο παιδί σας ταυτόχρονα.</span></div>
<p style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;"><br /></span></p>