<p style="text-align: justify;"> </p>
<p style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Ο έρπητας τύπου II είναι αυτός που προσβάλλει τα εξωτερικά γεννητικά όργανα, αλλά και τους γλουτούς και τους μηρούς. O έρπητας τύπου I μπορεί να μεταδοθεί από το στόμα στο αιδοίο με τα χέρια, τα χάδια ή τα φιλιά και να μετατραπεί σε έρπητα τύπου II, που μεταδίδεται με τη σεξουαλική πράξη.</span></p>
<p style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;"><strong><em>Ποια είναι τα συμπτώματα του έρπητα</em></strong><strong>;</strong></span></p>
<p style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Η πρώτη επίθεση της ερπητικής νόσου είναι καμιά φορά δριμεία. Αυτή η φάση ονομάζεται πρωτομόλυνση και κάνει την εμφάνισή της 3 περίπου εβδομάδες μετά τη μόλυνση. Εκδηλώνεται με φαγού­ρα και έντονους πόνους στο αιδοίο.</span></p>
<p style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Το εξάνθημα του έρπητα εμφανί­ζεται με τη μορφή φυσαλίδων γεμάτων υγρό. Πολύ γρήγορα, οι φυσαλίδες σπάνε και πληγώνουν το δέρμα. </span></p>
<p style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Ένας επώδυνος λεμφαδένας στη βουβωνική περιοχή σύστοιχα, πυρετός και έντονη κόπωση συ­νοδεύουν την εξέλιξη του εξανθήματος. Η θεραπεία διαρκεί 15 μέρες και χρειάζονται άλλες 10 με 12 μέρες για να επουλωθούν τα σπυράκια. Μετά τη θεραπεία, ο ιός μένει μέσα στον οργανισμό. Μπορά να μην εμφανιστεί ποτέ ξανά ή, αντίθετα, να υποτροπιάσει.</span></p>
<p style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Σε πολλές περιπτώσεις, η πρωτομόλυνση περνά απαρατήρητη. Μπορεί να αντιληφθείτε την ασθένεια κατά τη διάρκεια κάποιας από τις υποτροπές, οι οποίες εκδηλώνονται όλο και πιο αραιά και διαρ­κούν όλο και πιο λίγο. Αυτές οι υποτροπές εκδηλώνονται όταν έχε­τε περίοδο, όταν ανεβάζετε πυρετό ή όταν ταράζεστε ψυχολογικά.</span></p>
<p style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Αν έχετε αμφιβολίες, πρέπει οπωσδήποτε να επισκεφτείτε ιατρό. </span></p>
<p style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Από τη Dr. Irene Borten </span></p>