<p style="text-align: justify;"><strong><span style="font-size: small;">Aναγνώστριά μας ρωτά: </span></strong></p>
<p style="text-align: justify;"><strong><span style="font-size: small;">Είμαι 34 ετών και εργάζομαι ως εξωτερικός πωλητής Πριν απο 11 χρόνια είχα τις πρώτες κρίσεις πανικού Ήταν τρεις σε διάστημα λιγότερου του έτους Ήταν λίγο καιρό αφού χώρισα απο μακροχρόνια σχέση αν και έγινε συναινετικά Για πολύ καιρό και χρόνια πάντα είχα ένα σχετικό φόβο μήπως αντιμετωπίσω πάλι αυτόν τον φόβο οτι θα μούδιασω ολόκληρος οτι θα ζαλιστω οτι γενικώς θα πάθω κρίση πανικού αλλά πέρα απο καμία παροδική ζαλάδα δεν είχα κάτι άλλο Και αν είχα το ξεχνούσαν την επόμενη ώρα Εδώ όμως και 2 μήνες επέστρεψε ο έντονος φόβος Στη γαμοβαπτιση που κάναμε κατάφερα με τα χίλια ζόρια και έβγαλα τη βραδιά Απο τότε νιώθω φόβο να πάω ακόμα και στο γκισέ της τράπεζας για να βγάλω λεφτά Πάω σε νέους πελάτες ιδρώνω φοβάμαι οτι θα ζαλιστω και φεύγω Η ζέστη πιστεύω με επηρεάζει πολύ καθώς όλες αυτές οι κρίσεις έγιναν καλοκαίρι και όταν υπήρχε έντονη ζέστη Τι μπορώ να κάνω Δεν θέλω να γίνω αγοραφοβικός</span></strong></p>
<p style="text-align: justify;"><strong><span style="font-size: small;">Στο ερώτημά σας απαντά ο ψυχολόγος – ομαδικός θεραπευτής Δημήτρης Κατσαρός </span></strong></p>
<div dir="ltr">Αγαπητέ αναγνώστη:</div>
<div style="text-align: justify;" dir="ltr"><span style="font-size: small;"> </span></div>
<div style="text-align: justify;" dir="ltr"><span style="font-size: small;">Μοιάζει να εκφράζετε ένα άγχος. Κάτι που δεν είναι πρόσφατο αλλά έχει να κάνει με το παρελθόν που αναφέρετε. Μήπως προσπαθείτε να πείσετε τον εαυτό σας πως ξεπεράσατε ένα δύσκολο συναίσθημα που ίσως υπάρχει ακόμα; Δεν αναφέρομαι απαραίτητα σε κάτι ερωτικό. Μπορεί να είναι ένας θυμός ή κάτι να σας λύπησε πολύ. Αν ανασύρετε στη μνήμη σας αυτά που σας ταράζουν στο μέγιστο βαθμό κάντε το για να δείτε τί σας τρομάζει, απογοητεύει, στεναχωρεί περισσότερο παρά για να δείτε ποιες συνθήκες το προκάλεσαν με σκοπό να τις αποφύγετε. Το να αποφεύγουμε πράγματα που δεν θέλουμε να συμβαίνουν είναι μια μέθοδος που έχει αποτέλεσμα όμως προκαλεί αρνητική σκέψη. Το πως να αποφύγει κανείς κάτι δεν είναι δημιουργικό. Είναι κάτι που περιλαμβάνει παθητικότητα. Αναμονή. Και τα χαρακτηριστικά αυτά είναι παρόντα σε μια κρίση πανικού: "Δεν ξέρω τι να κάνω", "νιώθω πως θα λιποθυμήσω", "ζαλίζομαι". Προσπαθήστε να διατηρήσετε μια θετική σκέψη, όχι με την άδεια και λογικά αστήριχτη φρασεολογία τύπου "όλα θα πάνε καλά", "είμαι σε ένα πράσινο λιβάδι" αλλά με το να εντοπίζετε τις καταστάσεις που σας κάνουν να νιώθετε δύσκολα και να προσπαθείτε να ερευνήσετε: Αρχικά τί σας παγώνει; Γιατί το να δράσετε επ'αυτού είναι αδύνατο; Μήπως υπάρχει τρόπος να δράσετε; Αν όχι γιατί δεν το δηλώνετε; Μπορεί ο άλλος να μπει στη θέση σας εκείνη τη στιγμή; Μια έρευνα που θα σας οδηγήσει στην παραγωγή μιας συμπεριφοράς. Μιας αυθεντικής δικής σας πράξης που θα δείχνει ότι είστε εσείς: Ένας άνθρωπος με όρια, που όταν ξεπερνιούνται το καταλαβαίνει και προστατεύει τον εαυτό του ή διεκδικεί το δικαίωμα αυτό.</span></div>
<p style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;"><br /></span></p>