<p style="text-align: justify;"><span>Γεια σας βρισκομαι σε συγχυση το τελευταιο διαστημα και ενα τριτο καθαρο ματι θα μπορουσε να μου δωσει μια σωστοτερη αν μπορει να πει κανεις συμβουλη αφου ακομη αυτην δεν ερχεται απο την φωνουλα μεσα μου</span></p>
<p style="text-align: justify;"><span> Εχω σχεση εδω και 8 χρονια και ειμαι 26 σήμερα. Συνομιληκοι. Στην ουσια εχουμε μεγαλωσει μαζι αγαπιομαστε πολυ και ειχαμε μια ιδανικη σχεση παρ ολες τις δυσκολιες. Περασαμε χωριστα τα χρονια των σπουδων συγκατοικησαμε 2 χρονια φανταρικο και τα τελευταια 2 μενουμε χωρια λογω οικομονικων δυσκολιων με τους γονεις μας ο καθενας στην ιδια περιοχη. Ολοι μας σχολιαζαν ακομη και εμεις λεγαμε οτι απλα δεν καταλαβαινουν τον κοσμο που εχουμε φτιαξει</span></p>
<p style="text-align: justify;"><span> Μια ρηξη ηρθε περσι στα 7 χρονια σχεσης οταν ήμασταν λιγο παραξενα εμενα μου την επεσε ενας τυπος βγηκα μαζι του 2-3 φορες και στην τελευταια εξοδο ανταλλαξαμε και μερικα χαδια φιλια. Ενιωσα πολυ ωραια που φιλησα τον δευτερο αντρα στην ζωη μου παραλληλα ομως ενιωθα ασχημα για το αγορι μου του ειπα να μεινουμε λιγο χωρια κατι που το πηρα αμεσως πισω με κλαμματα και πολλες τυψεις </span></p>
<p style="text-align: justify;"><span>Η ιστορια τελειωσε γρηγορα. Όσο κι αν ηθελα να δω τον αλλο τυπο το απαγορεψα στον εαυτο μου δεν ειπα τιποτα στην σχεση μου και ενω στην αρχη πιεστηκα λιγο στην συνεχεια περασα εναν πολυ ομορφο χειμωνα και ενα ομορφο καλοκαιρι με τον φιλο μου παρόλες τις δυσκολιες των οικονομικων το οτι δεν ειχαμε δικο μας χώρο κτλ…</span></p>
<p style="text-align: justify;"><span> Απορουσα πως το εκανα και βγηκα με αλλον τυπο δεν μετανιωνα ομως για την εμειρια του φιλιου ενος αλλου αντρα Και ερχεται ο προηγουμενος μηνας Περιμενοντας εγω παλι απο Σεπτεμβρη να αλλαξουν τα πραγματα προς το καλυτερο για την σχεση μας χωρις να το καταλαβω με εντυπωσιασε ενας νεαρος που αρχισε να μου την πεφτει μεταξυ σοβαρου και αστειου.</span></p>
<p style="text-align: justify;"><span> Γενικα δεν αφηνω πολλα δικαιωματα ειμαι αρκετα σοβαρη και ολοι με ξερουν και συστηνομαι ως η κοπελα του ταδε. Ποτε δεν ειχα μεχρι τωρα την αναγκη επιβεβαιωσης πιστευω. Αξιζει ομως εδω να σημειωσω οτι ως κοπελα θεωρουμαι ωραια για τα προτυπα της κοινωνιας μας. Δεν το λεω για να το παιξω καποια αλλα γιατι πιστευω εχει σημασια το γεγονος οτι παντα ηξερα οτι αρεσω στους αντρες βλεπω πως με κοιτουν και παντα μου την επεφταν αλλα για μενα ολα αυτα δεν ειχαν αξια.</span></p>
<p style="text-align: justify;"><span>Ειχα την σχεση μου μπορει να γελαγα και να επαιζα αλλα ποτε δεν εδινα παραπανω δικαιωματα. Ο νεαρος λοιπον φοιτητης ζει σε αλλη πολη. Στην αρχη ειπα ας τον αφησω να με φιλησει μου αρεσε πολυ που δοκιμαζα ενα φιλι με ενα τριτο ατομο στην ζωη μου Αρχισα και να νιωθω ισως καποια πραγματα για τον νεαρο. Οταν ξαναηρθε για βολτα πριν μερικες μερες περασα πολυ χρονο μαζι του κρυφα απ την σχεση μου </span></p>
<p style="text-align: justify;"><span>Εκανα ερωτα μαζι του και οχι μια φορα κατα λαθος αλλα αρκετες φορες. Μου αρεσε πολυ και η ολη φαση και το γεγονος οτι ενιωθα σαν 17 χρονων ετρεμα ή τον φιλαγα και ενιωθα τοοοσο ομορφα εκεινες τις στιγμες. Όσο ομορφα ομως και να ηταν την ιδια ωρα προδωσα εναν ανθρωπο που με αγαπαει πολυ προδωσα εναν ερωτα που ειχα επενδυσει πολλα πανω του Προσπαθησα να πω στο αγορι μου να χωρισουμε για λιγο υποκριτικο βεβαια γιατι οι λογοι που εβαζα ηταν η μιση αληθεια Εκεινος επαθε σοκ δεν δεχτηκε να με αφησει προσπαθει με οτι μεσα διαθετει να με κερδισει </span></p>
<p style="text-align: justify;"><span>Εγω να νιωθω χαλια που προκαλω τοσο πονο σε εναν ανθρωπο που αληθεια αγαπω πολυ Με κλαμματα μου ειπε μια μερα να με αφησει στην ησυχια μου Στην αρχη χαρηκα λιγο για τον τροπο που μαλλον θα χωρισω δεν πιστευα ποτε ως τωρα οτι μπορει να χωρησω εδω λεγαμε να παντρευτουμε να κανουμε παιδια και τετοια Εκεινη ομως την ωρα που συνειδιτοποιησα οτι μπορει να γινει οριστικος ο χωρισμος μας επαθα εγω σοκ του ειπα να μεινουμε χωρια για λιγο οχι οριστικα κι αυτο το λιγο συνεχιζεται μεχρι τωρα κανα 2 βδομαδες…</span></p>
<p style="text-align: justify;"><span>Ο νεαρος ειναι μακρια στην πολη που σπουδαζει Στην αρχη του ειπα να διακοψουμε τις επαφες για να ξεκαθαρισω τι μου γινεται αλλα δεν μπορεσαμε να το κρατησουμε. Μιλαμε συχνα Νιωθω σαν να εχω δυω ζωες. Με την σχεση μου κραταω μια αποσταση εκεινος προσπαθει ΠΑΡΑ πολυ τον αγαπω αληθεια τον εχω και αναγκη ξερω οτι αν πιεστω λιγο θα τον ξαναβρουμε τον δρομο μας αλλα αληθεια δεν μπορω να ακουσω αυτην φωνουλα μεσα μου να μου λεει τι να κανω. Σκεφτομαι οτι με τον νεαρο δεν θα υπαρχει και πολυ μελλον ουτε φανταρος δεν εχει παει κι εγω σκεφτομουν αλλα πραγματα για την ζωη μου. Με την σχεση μου ισως να υπαρχει μελλον ειναι εδω και με αγαπαει αλλα με τον μικρο νιωθω οτι θελω να μιλαω να τον βλεπω ή ακομη και να ξανακανω ερωτα μαζι του. Πως γινεται αυτο; Κουρασα λιγο αλλα αυτα ειχα να πω. Μια συμβουλη θα ηταν χρήσιμη. Ευχαριστω πολυ</span></p>
<p><span>Στο ερώτημά σας απαντά ο ψυχολόγος ομαδικός θεραπευτής <strong>Δημήτρης Κατσαρός</strong></span></p>
<div dir="ltr">Αγαπητή αναγνώστρια:</div>
<div dir="ltr"> </div>
<div style="text-align: justify;" dir="ltr">Φαίνεται πως οι ενοχές που νιώθετε για τον σύντροφό σας είναι το ίδιο δυνατές με το συναίσθημα που νιώθετε για τον νέο άνθρωπο στη ζωή σας. Έτσι τα δύο συναισθήματα όσο κι αν παλεύουν δεν είναι δυνατό να νικήσει κάποιο κι εσείς κουράζεστε από όλο αυτό με αποτέλεσμα να νιώθετε πως ζείτε διπλή ζωή, πως η φωνούλα μέσα σας δεν απαντά στο δίλημμά σας και πως προκαλείτε πόνο σε έναν άνθρωπο. Όμως κι εσείς μοιάζει να βασανίζεστε από όλο αυτό. Και φυσικά μην ξεχνάτε πως είναι μεν κολακευτικό να σκέφτεστε ότι"το προκαλέσατε" εσείς όλο αυτό αλλά στην πραγματικότητα σπάνια μια σχέση που ξεκίνησε από τόσο μικρη ηλικία φτάνει να γίνει σχέση ζωής και δη χωρίς μπερδέματα και περιπέτειες. Οφείλετε να ακούσετε την αμφιβολία μέσα σας που ζητά να εξερευνήσει τον έρωτα με κάποιον άλλο πέρα από τον πρώτο σας δεσμό. Όμως οφείλετε να δεχτείτε πως κι ο σύντροφός σας μπορεί να μη δεχτεί να σας περιμένει αν μάθει αυτό που συμβαίνει. Η λύση λοιπόν είναι να είστε ειλικρινής, να του εξηγήσετε τι συμβαίνει και να τον αφήσετε να αποφασίσει τι θα κάνει με την πραγματικότητα που του παρουσιάζετε. Όσο οδυνηρή κι αν είναι και γι'αυτόν και για σας είναι σίγουρα λιγότερο άσχημη από το να καταλήξετε να είστε μαζί από συνήθεια. Η συνήθεια είναι αυτή που βαριόμαστε περισσότερο από ό,τιδήποτε όμως είναι αυτή που πονάει περισσότερο όταν την σταματούμε.</div>