Αθώος ή ένοχος ο Έλληνας πολιτικός;

Λίστες κρυφές που αλλάζουν χέρια, οικονομικά σκάνδαλα και εγκλήματα κατά του δημοσίου συμφέροντος σε μια χώρα που ο λαός της αυτοκτονεί γιατί πεινάει. Ονόματα που εξαφανίζονται, την ώρα που μιλάμε για πάταξη της φοροδιαφυγής.  Για ξέπλυμα μαύρου χρήματος θα κληθούν να καταθέσουν οι συγγενείς του πρώην Υπουργού Οικονομικών, Γιώργου Παπακωνσταντίνου ενώ αναμένουμε και τη σύσταση Προανακριτικής Επιτροπής που θα αποφασίσει για την παραπομπή του στο Ειδικό Δικαστήριο.

Αλήθεια, τι συμβαίνει με τη διαφθορά στην ελληνική πολιτική σκηνή; Γιατί στην Ελλάδα συμβαίνουν πράγματα που θα ήταν αδιανόητα στο εξωτερικό; Ο καθηγητής Γεωπολιτικής Στρατηγικής του Πανεπιστημίου της Σορβόνης, Γεώργιος Πρεβελάκης δίνει την απάντηση, στην Άννα Δρούζα.  

 

 

 

 

 

-Τι συμβαίνει κύριε Πρεβελάκη με την ανομία στην πολιτική ζωή της Ελλάδας;

Υπάρχουν πολιτικοί που έχουν τεράστιες ευθύνες, υπάρχουν πολιτικοί οι οποίοι έχουν εμπλακεί σε διαφθορά. Βεβαίως υπάρχουν και εξαιρέσεις ας μη βάζουμε όλους τους πολιτικούς σε ένα σύνολο σε ένα σώμα. Αυτό που θέλω να πω είναι ότι ιδιαίτερα από το 1981 και μετά, από τότε που μπήκαμε στην Ε.Ε. διαμορφώθηκε ένα κλίμα το οποίο λειτούργησε σαν φίλτρο. Το φίλτρο αυτό άφηνε να περνάνε λιγότερο καλοί  πολιτικοί και κράταγε τους καλύτερους πολιτικούς απ’ έξω.

-Με ποιο τρόπο απέβαλε το σύστημα αυτό τους καλούς πολιτικούς;

Από το 1981 και μετά άρχισε να έρχεται στην Ελλάδα άφθονο χρήμα. Ήταν διάφορες χρηματοδοτήσεις, κατόπιν ήταν τα δάνεια που αρχίσαμε να παίρνουμε. Αυτό το χρήμα πέρναγε μέσα από το κράτος δηλαδή το κράταγε το κράτος. Επομένως, δόθηκε η ευκαιρία σε αυτούς που είχαν τον έλεγχο της εξουσίας να χρησιμοποιούν αυτό το χρήμα. Ο πειρασμός ήταν τεράστιος. Άνθρωποι οι οποίοι δεν ήθελαν να κάνουν κατάχρηση που είχαν επιφυλάξεις ή αξιοπρέπεια αναγκαστικά έμεναν εκτός της πολιτικής σκηνής. Ήταν χαμένοι, δεν μπορούσαν να εξασφαλίσουν την επανεκλογή τους, να προωθήσουν τους πολιτικούς τους στόχους. Επομένως, αυτοί που κέρδιζαν και που έμεναν στη σκηνή ήταν αυτοί που έκαναν τη κακή χρήση των χρημάτων.

 -Και έτσι παρέμεναν προσωπικότητες που τελικά είχαν πολύ λιγότερο ήθος.

 Ας πάρουμε το παράδειγμα δυο πολιτικών. Ο ένας έλεγε στον ελληνικό λαό, «κοιτάξτε να δείτε χρειάζεται να είμαστε σοβαροί, χρειάζεται να κάνουμε προσπάθεια, χρειάζεται  να δουλεύουμε, χρειάζεται να είμαστε παραγωγικοί» και ο άλλος έλεγε, «δε βαριέσαι  αυτά είναι βλακείες, έχουμε τη δυνατότητα να περνάμε καλά, να ξοδεύουμε και αύριο βλέπουμε τι θα γίνει με τα υπόλοιπα». Το γεγονός ότι η Ευρώπη, κάθε φορά που η Ελλάδα βρισκόταν σε δυσκολία, ερχόταν και τη βοηθούσε είχε ως αποτέλεσμα να μη δικαιώνεται αυτός ο πολιτικός που η επιζητούσε την προσπάθεια και τον κόπο. Αυτός ο μηχανισμός λειτούργησε για 30 χρόνια. Έχουμε φτάσει τώρα όμως και όλες αυτές οι αντιφάσεις έρχονται και ξεσπάνε και το κόστος το πληρώνει ο ελληνικός λαός.

-Μένετε στη Γαλλία, στην Ευρώπη, στο εξωτερικό πώς αντιμετώπισαν αυτή την πολιτική συμπεριφορά;

Για μεγάλο διάστημα, οι κυβερνήσεις -δεν θέλω να αναφερθώ σε κόμματα-  πίεζαν την Ευρώπη για να εξασφαλίσουν βοήθεια πολλές φορές και με τρόπο λίγο απειλητικό. Εδώ στην Ευρώπη , μιλάνε πάρα πολύ συχνά για τον εκβιασμό των Ελλήνων. Ότι αισθάνονται ότι οι Έλληνες εκβιάζουν μιλώντας ας πούμε για εσωτερική κρίση στην Ευρώπη, για της συνέπειες της εξόδου από το ευρώ. Και επειδή το ΠΑΣΟΚ που χρησιμοποιούσε αυτή την στρατηγική, δεν μπορούσε πια να την εφαρμόσει, δηλαδή δεν μπορούσε να προσφέρει στον ελληνικό λαό την υπηρεσία της εύκολης χρηματοδότησης από το εξωτερικό έφτασε στο σημείο να καταρρεύσει. Τώρα, ο ΣΥΡΙΖΑ ίσως θεωρεί ότι μπορεί να το ανανεώσει  αυτό το παιχνίδι. Ουσιαστικά τι λέει, «θα  πιέσουμε τους Ευρωπαίους, θα καταφέρουμε να πάρουμε ανάσες για να χρηματοδοτείται η οικονομία μας». Αυτό λέει, κατά τη γνώμη μου. Δεν θα υποστηρίξω φυσικά την μέθοδο με την οποία η Ευρώπη στήριζε και στηρίζει το ελληνικό θέμα. Ήταν καταστροφική, δεν υπάρχει καμία αμφιβολία.

 

 -Όλη αυτή η  κατάσταση έχει κλονίσει την εμπιστοσύνη του Έλληνα πώς μπορεί να πιστέψει πια ότι κάποιοι θα μπορέσουν να τον διοικήσουν και να ασκήσουν ορθά την εξουσία;

Έχει γίνει ένας τεράστιος κόμπος και για αυτό το λόγο , η κατάσταση είναι εξαιρετικά ανησυχητική γιατί κανείς δεν βλέπει πως αυτός ο κόμπος θα λυθεί.

-Ο κόσμος θυμώνει όταν βγαίνουν οι περιπτώσεις διαφθοράς στην επιφάνεια.

Κοιτάξτε το καταλαβαίνω αλλά αν θέλετε, ο θυμός δεν λύνει κανένα πρόβλημα. Ο θυμός, μπορεί να οδηγήσει σε τέτοιες καταστάσεις που να φτάσουμε σε καταστροφικές καταστάσεις.

-Ο πνευματικός κόσμος φέρει ευθύνη; Γιατί απείχε ο πνευματικός κόσμος όλα αυτά τα χρόνια;

Προφανώς, υπάρχει το θέμα του βολέματος και στον πνευματικό κόσμο. Να δεχθούμε δηλαδή, προνόμια και τιμές και να αποφύγουμε συγκρούσεις και αντιπαραθέσεις, να μη γίνουμε δυσάρεστοι και κριτικοί. Πιστεύω όμως ότι υπήρξαμε και θύματα μίας αντίληψης που επενδύει τα πάντα στην οικονομία, που υποβαθμίζει και υποτιμά οτιδήποτε είναι πνευματικό και πολιτισμικό. Οδηγηθήκαμε σε μία κοινωνία στην οποία αυτό που έχει σημασία είναι ο εύκολος πλουτισμός. Αλλά βέβαια, δεν είδα από τον χώρο της διανόησης να καταγγέλλεται αυτό με θάρρος.

-Υπήρξε παιδεία όλα αυτά τα χρόνια που θα βοηθούσε τον Έλληνα πολίτη να καταλάβει;

Έχουμε τουλάχιστον 2-3 χαμένες γενιές στη χώρα μας που στερήθηκαν την κλασσική παιδεία και την καλλιέργεια ενός κριτικού πνεύματος. Μία παιδεία που θα μπορούσε να τους εφοδιάσει με μία κριτική σκέψη. Ζήσαμε με τη ψευδαίσθηση ότι θα είμαστε αιωνίως μέσα σε μια κατάσταση οικονομικής άνεσης και ευημερίας. Ότι  θα είμαστε μακριά από συγκρούσεις κοινωνικές όπως αυτές που έζησε η Ελλάδα στο παρελθόν. Επομένως δεν είχαμε και ιδιαίτερα την ανάγκη να καλλιεργήσουμε πολύ συνειδητούς  πολίτες.

 -Κύριε Πρεβελάκη, πώς θα αλλάξουν τα πράγματα, που θα πρέπει να προσανατολιστούμε;

 Θα έλεγα πως είμαι πιο αισιόδοξος για την Ελλάδα παρά για χώρες πιο μεγάλες όπως είναι η Γαλλία που έχουν πιο μεγάλη αδράνεια για να προσαρμοστούν σε ένα κόσμο καινούργιο που αλλάζει ριζικά. Το κράτος το οποίο πρέπει να αλλάξει τελείως και χρειάζεται να συγκρουστεί η οποιαδήποτε κυβέρνηση με όλο αυτό το δίκτυο των συμφερόντων που υπάρχουν μέσα του. Αυτά τα συμφέροντα έχουν γίνει μια αυτόνομη δύναμη μία αυτόνομη μια εξουσία που δεν υπακούει σε κανέναν. Οι υπουργοί είτε του ΠΑΣΟΚ είτε της Νέας Δημοκρατίας ήταν ξένα σώματα μέσα στα υπουργεία τους. Έδιναν οδηγίες και εντολές αλλά δεν υλοποιούταν καμία. Ήταν η πάταξη της φοροδιαφυγής μια τέτοια οδηγία. Διασκεδάζω πάντα με τον όρο πάταξη, μα για ποια πάταξη φοροδιαφυγής μιλάμε;

-Άρα, μιλάτε για ανασύσταση του κράτους και των θεσμών;

Ανασύσταση του κράτους και σύγκρουση συμφερόντων. Σύγκρουση η οποία δεν αποκλείεται να συμπεριλάβει και την χρήση της βίας. Γιατί βία; Γιατί οι δυνάμεις οι οποίες έχουν ενσωματωθεί σε αυτό το αυτόνομο όργανο που λέγεται κράτος και δεν περιλαμβάνουν μόνο τους δημοσίους υπαλλήλους αλλά και παράγοντες από τον ιδιωτικό τομέα που κερδίζουν από αυτό. Ίσως έχουμε επομένως και δυνάμεις οι οποίες δεν θα διστάσουν να χρησιμοποιήσουν  μεθόδους του οργανωμένου εγκλήματος. Αλλά ας μη ξεχνάμε. Πάντα μπορούμε να πιστεύουμε στη δύναμη του Έλληνα το έχει αποδείξει ότι μπορεί να τα καταφέρει όταν βρίσκεται σε δύσκολη θέση.

Σχετικά άρθρα