<p class="intro" style="text-align: justify;">Έξι φίλοι, ένα σκάφος και ένας αυτοσχέδιος διαγωνισμός για την ανάδειξη του «καλύτερου σε όλα» συναποτελούν αυτή την καλογραμμένη, αστεία μα και σκεπτόμενη κατάδυση της Τσαγγάρη στην αρσενική…. τεστοστερόνη.</p>
<p style="text-align: justify;">Το προαιώνιο ζήτημα που απασχολεί τα αγοράκια από καταβολής κόσμου, το «ποιος την έχει μεγαλύτερη», δηλαδή, είναι ο πυρήνας της νέας ταινίας της Τσαγγάρη. Μέσα από καλογραμμένους και καλοπαιγμένους διαλόγους –που εκκινούν από την απόλυτη φυσικότητα και κλιμακώνονται μέχρι την οριακά σουρεαλιστική σάτιρα– παρακολουθούμε έξι φίλους που έχουν πάει με το σκάφος του ενός για χειμερινό ψαροντούφεκο κάπου στον Αργοσαρωνικό. Είναι ο Γιατρός (Κέντρος), ο 65άρης ιδιοκτήτης του σκάφους, ο ασφαλιστής γαμπρός του, Γιάννης (Πυρπασόπουλος), ο Ζοζέφ (Μουρίκης) και ο Γιώργος (Κορώνης), συνέταιροι μεσίτες, ο 40άρης Χρήστος (Ρουβάς), επίσης γιατρός στην κλινική του οικοδεσπότη, και ο Δημήτρης (Παπαδημητρίου), ο μαμάκιας και ανασφαλής μικρός αδελφός του Γιάννη. Περιμένοντας την αποκατάσταση μιας μικροβλάβης στο σκάφος, στον κόλπο ενός παροπλισμένου ξενοδοχείου, οι φίλοι-ψαράδες αποφασίζουν να παίξουν το «Chevalier» ένα παιχνίδι που μετράει τις επιδόσεις του καθενός στα πάντα όλα με τυπικό έπαθλο το δαχτυλίδι chevalier του Γιατρού. Κι αρχίζουν και καταμετρούν εμμονικά, καταγράφοντας συν και πλην σε μπλοκάκια, το πώς κοιμάται ο άλλος, πόσο καλή σχέση έχει με το γυναικείο φύλο, αν ξέρει να μαγειρεύει, πόσο γρήγορα μπορεί να φέρει σε πέρας μια φασίνα ή να μοντάρει μια ραφιέρα του Ikea ή, βεβαίως, πόσο εύκολα του σηκώνεται… Κι ενώ κάθε ενέργεια και κουβέντα τίθεται στο μικροσκόπιο των συμπαικτών, αρχίζουν και βγαίνουν και διάφορα σοβούντα ζητήματα και ανταγωνισμοί επί προσωπικού μεταξύ των ανδρών.</p>
<p style="text-align: justify;">Βραβευμένο πρόσφατα ως καλύτερη ταινία στο Φεστιβάλ του Λονδίνου, το «Chevalier» πάσχει λίγο στη φωτογραφία των εξωτερικών χώρων, ενώ, στην αρχή και το μοντάζ θα μπορούσε να ήταν πιο σφιχτό. Όταν, όμως, η δράση κλείνεται στο χώρο του σκάφους το έξυπνο σενάριο της σκηνοθέτιδας και του Φιλίππου απογειώνει τα πράματα. Η σκηνή με την στύση του Ζοζέφ-Μουρίκη, ή εκείνη με την αυτοεμψύχωση του Χρήστου-Ρουβά μπρος στον καθρέφτη είναι και απολαυστικές και εύγλωττες. Παρεμπιπτόντως, ο Σάκης όχι μόνο δεν υστερεί έναντι των υπόλοιπων (πολύ καλών) συμπρωταγωνιστών του, αλλά, μια και μιλάμε για «το καλύτερο γενικά», εδώ είναι το φόρτε του κι όχι σε επιδαύριες τραγωδίες και πολιτικοποιημένα άσματα. Ωραίο και το τραγούδι του γυναικείου γκρουπ S.W.I.M. που διασκευάζει ηλεκτρονικά το πασίγνωστο «Πού’ν το, πού’ν το, το δαχτυλίδι» και ακούγεται στους τίτλους τέλους.</p>
<p style="text-align: justify;"><iframe src="http://www.youtube.com/embed/IUl72aOdKP8" frameborder="0" width="425" height="350"></iframe></p>
<p style="text-align: justify;">tospirto</p>