«Μικρή δεν είχα όνειρα μόνο εφιάλτες»

<p>H Άννα Δρούζα προτιμά να επενδύει όπως λέει, όχι σε εκείνο που ορίζεται  κάπως πομπωδώς και μεγαλόστομα- ως μοναδικό, αλλά σε μικρές καθημερινές στιγμές ευτυχίας. Σε στιγμιότυπα όπως εκείνα που ζει με την κόρη της, η οποία κάθε μέρα όταν γυρνά από το σχολείο της χαϊδεύει τρυφερά το χέρι, με τον σύντροφό της, Θανάση Λάλα όταν σκάνε μαζί στα γέλια ή με την φίλη της την Εφούλα, όπως χαιδευτικά την αποκαλεί, κάθε φορά που εκείνη μιλά για τον γιο της τον Λυσίμαχο και βλέπει το πρόσωπό της να φωτίζεται.</p>
<p>Την επιλογή αλλά και την επίμονη της στα γήινα επιβεβαιώνει και το γεγονός ότι αν την ρωτήσεις τι  στ' αλήθεια της έχει λείψει από τη ζωή ,θα σου απαντήσει πως απλώς θα ήθελε να γυρίσει τον κόσμο, να γνωρίσει άγνωστους τοπους. Και τη σφραγίζει η μικρή καθημερινή ιεροτελεστία της που περιλαμβάνει πρωινό στο κρεβάτι, διάβασμα του ηλεκτρονικού ταχυδρομείου της και γυμναστική.</p>
<p>Εδώ και τρεις εβδομάδες , η Αννα Δρούζα ετηχειρεί την επιστροφή στο δεύτερο σπίτι της , την τηλεόραση. Έπειτα από ένα αμήχανο πέρασμα τεσσάρων μόλις ημερών από τον ΣΚΑΪ, αυτή τη φορά αποφάσισε να μιλήσει για  «Φονικά μυστικά» από τη συχνότητα του MEGA κάθε Τρίτη βράδυ.</p>
<p>Ποια ανάγκη άραγε την ώθησε να κάνει μια διαφορετικού – σε σχέση με τα μαγκαζίνο- ύφους εκπομπή,  ισορροπώντας μάλιστα στο λεπτό στρώμα πάγου που είθιστε να καλύπτει υποθέσεις με πρωταγωνιστές ανθρώπους που υπερέβησαν τα όριά τους και έφτασαν στον φόνο;</p>
<p><strong><em>«Πάντα σε ότι κι αν έχω κάνει στην τηλεόραση το ενδιαφέρον μου ήταν οι άνθρωποι και οι αιτίες που μας οδηγούν να κάνουμε  ή να μην κάνουμε κάτι. Πάντα με ενδιέφερε τι  κινεί τις πράξεις μας. Σε αυτή την ενότητα εκπομπών με ενδιαφέρει να ερευνήσω  και να ερμηνεύσω με την βοήθεια των ειδικών, τι είναι εκείνο που οδηγεί τον άνθρωπο σε συμπεριφορές εκτός ορίων, μέχρι και στο έγκλημα . </em></strong></p>
<p><strong><em>Τα "Φονικά μυστικά" έχουν ως βάση την αφήγηση ενός εγκλήματος, αλλά στόχος μας είναι να μιλήσουμε για τον τυφώνα που χτυπάει την αθρώπινη ψυχή και στο διάβα του σαρώνει ό, τι στέκει όρθιο κοινωνικά.  </em></strong></p>
<p><strong><em>Με άλλα λόγια στόχος της εκπομπής είναι να μιλήσει για την ψυχή, για το πώς αρρωσταίνει αλλά και για το πώς αντιμετωπίζει ο περίγυρος μια άρρωστη ψυχή».</em></strong></p>
<p>Της λέω ότι πολλοί μπορεί να προτρέξουν να συμπεράνουν ότι μέσω ενός τηλεοπτικού προϊόντος προσπαθεί να και να κεφαλαιοποιήσει σε μερίδα τηλεθέασης τα πάθη της ανθώπινης ψυχής.</p>
<p><strong><em>«Ανοησίες…Μπορεί κάποιος να έλεγε διάφορες τέτοιες ανοησίες πριν βγει η εκπομπή στον αέρα. Τώρα, όποιος την παρακολουθεί, ξέρει ότι ο σεβασμός στην ανθρώπινη ύπαρξη, ο σεβασμός που που περιέχει η προσέγγιση στους ψυχικά αρρώστους ανθρώπους είναι δεδομένος, για να μην πω ότι όλες οι προσεγγίεσεις μας σε αυτή την εκπομπή από από διάθεση κατανόησης του προβλήματος ξεκινούν. </em></strong></p>
<p>Νιώθω ότι είναι έγκλημα η περιθωριοποίηση των ψυχικά ασθενών σε μια πολιτισμένη κοινωνία.  Πίσω από τις κλειστές πόρτες της κοινωνίας μας υπάρχουν οικογένειες που βιώνουν αβοήθητες το οικογενειακός τους δράμα. Μακάρι η εκπομπή να βοηθήσει με κάθε τρόπο. Ξέρετε η τηλεόραση είναι μοναδικό μέσο ικανό για το καλύτερο και το χειρότερο. Για μένα η καλή τηλεόραση έχει να κάνει μόνο με την δυνατότητα της να βοηθήσει τους  ανθρώπους που την έχουν για συντροφιά στο σπίτι τους»</p>
<p>Τη ρωτάω αν το προηγούμενο «λάθος» της  όπως η ίδια έχει χαρακτηρίσει την ατυχή συνεργασία της με τον ΣΚΑΪ, ήταν τροποπέδη στη νέα της τηλεοπτική προσπάθεια<strong><em>. «Δεν νομίζω  ότι είναι καλό να συνδέουμε αυτά τα δύο γεγονότα. Βέβαια, ένα λάθος σου μαθαίνει πολλά και σε βοηθάει στο επόμενο βήμασου. Το λάθος μου στην περίπτωση του ΣΚΑΪ ήταν ότι δεν πήρα τον χρόνο μου να εξηγήσω στους ανθρώπους που με εμπιστεύθηκαν τι θα ήθελα να κάνω  με το </em></strong><strong><em>concept</em></strong><strong><em> </em></strong><strong><em>της εκπομπής που ανέλαβα… Γίνονται πιο εύκολα τα πράγματα όταν προετοιμάζονται σωστότερα και όταν όλοι όσοι εμπλέκονται έχουν ξεκάθαρο το τί προσπαθούν να κάνουν».</em></strong></p>
<p><img src="/contentfiles_2015/photos/psyxologia/andras/ffoto3.jpg" alt="" width="640" height="960" /></p>
<p><strong>«Ελληνίδα Όπρα; Ευχαριστώ, δεν θα πάρω»</strong></p>
<p>Αναρωτιέμαι αν αυτό είναι το μεγαλύτερο κέρδος, αλλά  και  ποια η μεγαλύτερη ζημιά που έχει υποστεί από την πολύχρονη παρουσία της στην πρώτη γραμμή της τηλεπαρουσίασης. Από τα χρόνια του Lifestyle  μέχρι σήμερα. <strong><em>« Το </em></strong><strong><em>lifestyle</em></strong><strong><em> </em></strong><strong><em>είναι μια ανάσα μέσα στις καθημερινές δυσκολίες των ανθρώπων. Είναι το λούνα πάρκ της καθημερινότητάς μας. Όταν το </em></strong><strong><em>lifestyle</em></strong><strong><em> </em></strong><strong><em>γίνεται βασικός τρόπος ζωής, η ζωή μας φτωχαίνει… Αυτή είναι  μια παγίδα με χρυσόσκονη που , αν δεν την πάρεις γρήγορα μυρωδιά, ίσως τελικά γίνεις και ο ίδιος θύμα της, απαντά.</em></strong></p>
<p>Σκέφτομαι συχνά  λόγω του κοινωνικού περιεχομένου των εκπομπών τη, πολλοί της έδωσαν καθ΄υπερβολή – ακόμη και περιστασιακά- το προσωνύμιο «Ελληνίδα Όπρα Γουίνφρεϊ». Τι άραγε πιστεύει η ίδια;</p>
<p><strong><em>«Ένα από τα κυριότερα στοιχεία ενός ανθρώπου που θέλει να πετύχει κάτι στη ζωή του είναι να ξέρει το μέγεθός του. Η Όπρα είναι μύθος ή αν θέλετε μια άλλη διάσταση στον χώρο της τηλεόρασης. Η Όπρα είανι μύθος γιατί με τη δουλειά της επηρέασε συνολικά την τηλεόραση και τους ανθρώπους που δουλεύουν σε αυτή.» </em></strong></p>
<p>Οι άνθρωποι που την σημάδεψαν</p>
<p>Για όσους έχουν παρακολουθήσει την τηλεοπτική τροχιά της Άννας Δρούζα δεν είναι άγνωστο το γεγονός  ότι ένα από τα μεγαλύτερα ενδιαφέροντά της είναι η ανθρώπινη ψυχή, τα βάσανα και τα πάθη της. Επιχειρώ να μιλήσουμε για το δικό της παρελθόν, ξεκινώντας από τους ανθρώπους που  εκείνη ξεχωρίζει ώς καθοριστικούς στη ζωή της<strong><em>. Στο μυαλό της έρχονται παβλοφικά οι γονείς της, μια αγαπημένης θεία και ο Μίνως Κυριακού. «Πρώτα πρώτα καθοριστικός ήταν ο πατέρας μου… Ήταν αριστερός αστικής καταγωγής , πετυχημένος δικηγόρος που κάποια στιγμή τα ρίσκαρε όλα για να αφοσιωθεί στους κοινωνικούς αγώνες και να αγωνιστεί για μια καλύτερη ζωή για όλους… Η μητέρα μου με καθόρισε γιατί με έβαλε στις παιδικές εκπομπές της ΕΡΤ -όπου δούλευε ως  δημοσιογράφος και έτσι  βρήκα εκείνο που ήθελα να κάνω από παιδί. Η θεία μου, που εξάντλησε την τη γενναιοδωρία της , πούλησε ένα ακίνητο και με έστειλε να σπουδάσω τηλεόραση στην Αμερική και έτσι απέκτησα τη γνώση αυτού που αγαπούσα και ήθελα να κάνω. Τέλος, ο Μίνως Κυριακού, όταν γύρισα από την Αμερική, ήταν ο πρώτος που με εμπιστεύτηκε και μου έδωσε την ευκαιρία».</em></strong> Αλήθεια, δεν συγκαταλέγεται ο Θανάσης Λάλας, σύντροφος της τα τελευταία χρόνια στο πάνθεον  καθοριστικών ανθρώπων;</p>
<p><strong><em>«Η σχέση με τον Θανάση είναι όσο καθοριστική μπορεί να είναι δέκα χρόνια ζωής με έναν άνθρωπο. Το ένα τέταρτο της ζωής μου το έχω ζήσει μαζί του και πάρα πολλές δυσκολίες που έχει η σχέση με έναν όχι και τόσο εύκολο άνθρωπο αλλά χαρισματικό, τα χρόνια πέρασαν δροσερά  και ηλιόλουστα».</em></strong></p>
<p> Αν και ήδη λίγο νωρίτερα έχει ομολογήσει ότι ήξερε τι ήθελε να κάνει επαγγελματικά από μικρή, δεν μπορώ να μην  ρωτήσω όχι τι ήθελε, αλλά πώς  ήθελε να φαντάζεται τον εαιπό της  όταν ήταν παιδί, πως  ονειρευόταν τον ενήλικο εαυτό της . Με ξαφνιάζει  «Δενείχα όνειρα μικρή μόνο εφιάλτες είχα…<strong><em> Το μόνο που ονειρευόμουν από  παιδί με ανοιχτά μάτια ήταν να δραπετεύσω από τους εφιάλτες μου. Δεν μου αρέσει  όμως , να μιλάω γι' αυτά.. Μόνο αν σκεφτόμαστε θετικά συνεργάζεται η ζωή μαζί μας . Γι'αυτό τα τελευταία χρόνια κάνω μόνο θετικές σκέψεις . Ακόμα και στα δύσκολα» </em></strong></p>
<p>Επιμένω λίγο ακόμα στα παιδικά χρόνια της. Την ρωτώ για τον ήρωά της. <strong><em>«Ο παιδικός μου ήρωας ήταν ο Όλιβερ Τουίστ. Μοναχικός ήρωας, πάλευε να τα βγάλει πε΄ρα με την εγκατάλλειψη. Ήταν φοβερός παιδικός φίλος» λέει. </em></strong></p>
<p>Επιστρέφω στο σήμερα. Στην ενήλικη Αννα Δρούζα που προφανώς  δεν έχει πια ανάγκη για καταφύγια σε ταλαιπωρημένους  ήρωες . Της ζητώ να ξεδιαλέξει τη μεγαλύτερη επιτυχία της  ζωής της – προσωπική ή επαγγελματική .</p>
<p><strong><em>«Για να μην σας απαντήσω κοινότοπα  και σας πω για την οικογένεια μου και το παιδί μου θα σας απαντήσω επαγγελματικά : Αυτό που τελευταία με κάνει να νιώθω καλά είναι η επιτυχία που έχει το </em></strong><strong><em>boro</em></strong><strong><em>.</em></strong><strong><em>gr</em></strong><strong><em> </em></strong><strong><em>. Είναι το site</em></strong><strong><em> μου, για το οποίο πάλεψα με όλες μου τις δυνάμεις, τα δύο τελευταία χρόνια και τώρα απολαμβάνων τη δύναμη που μου δίνει να επικοινωνώ καθημερινά με 100 χιλιάδες ανρθώπους που έχουν ερωτήματα θέλουν μία απάντηση- βοήθεια» .</em></strong> <strong><em></em></strong></p>
<p>Είναι άραγε αυτός, της ιδιοκτήτιρας μιας επιτυχημένης ιντερνετικής σελίδας ο πιο απαιτητικός ρόλος της ζωής της; Ή προηγούνται εκείνοι της δημοσιογράφου, της τηλεπαρουσιάστριας , της μητέρας , της συντρόφου;</p>
<p><strong><em>« To</em></strong><strong><em> πιο απαιτητικό στη ζωή μου είναι να θέλω να κάνω πολλά πράγματα καθημερινά και να καταφέρνω να ανταποκρίνομαι σε κάποια από αυτά που με ρωτάτε και σε κάποια ακόμα στα οποία δεν αναφερθήκατε …  Αχ θεέ μου, πλάκα έχουμε! Μου αρέσουν αυτές οι ερωτήσεις αλλα σκέφτομαι και όλες αυτές τις γυναίκες που σηκώνονται το πρωί και τρέχουν σαν τρελές σε δυο και τρεις δουλειές για να τα βγάλουν πέρα, για να ζήσουν τα παιδιά τους… Αληθινές ηρωίδες»</em></strong> λέει . Τελικά, τί σημαίνει για εκείνη το «μπορώ»  η λέξη κλειδί που τη σημάδεψε επαγγελματικά αλλά προφανώς όχι μόνο έτσι;  <strong><em>«Μπορώ για μένα είναι η δύναμη μας,  η άγνωστη δύναμη που κρύβουμε μέσα μας και δεν την ξέρουμε αλλα την ανακαλύπτουμε σε κάθε δυσκολία».</em></strong></p>
<p><strong><em>Κώστας Μπουρούσης- Εφημερίδα Πρώτο Θέμα </em></strong></p>

Σχετικά άρθρα