<p style="text-align: justify;">Διηγείται ο συγγραφέας και ψυχοθεραπευτής Alon Gratch</p>
<p style="text-align: justify;">Όταν η εταιρία αποφάσισε να στεγαστεί στην περιοχή της Τάιμς Σκουέρ πριν μερικούς μήνες, προσφέρθηκα εθελοντικά να γίνω μέλος ης επιτροπής εύρεσης καινούργιου κτιρίου – πίστεψα ότι θα μου έκανε ναλό να συνεργαστώ με τους συναδέλφους μου. Πριν δύο βδομάδες, του αποφασίσαμε πού θα μετακομίσουμε, προσφέρθηκα να γράψω την αναφορά. Το αναφέρω αυτό γιατί έπρεπε να γράψω την αναφορά αυτό το Σαββατοκύριακο, και δεν κατάφερα να γράψω τίποτα – κάτι που δεν μου έχει ξανασυμβεί. Απλά δεν μπορούσα να το κάνω, και ήμουν χάλια όλο το Σαββατοκύριακο γι αυτό το λόγο».</p>
<p style="text-align: justify;">Ο Γιώργος ήταν ένας νέος επαγγελματίας που δούλευε σκληρά και ήταν συνέταιρος σε μια μεγάλη εταιρία της Νέας Υόρκης. Έξυπνος και ικανός ν' αντιλαμβάνεται, έπαιρνε το ρόλο του συνθεραπευτή με το να σκέφτεται και ν' αναλύει, μαζί με μένα, τα ασυνείδητα κίνητρα. Όμως, σ' αυτό το συγκεκριμένο θέμα ήταν αόριστος και δεν μπορούσε να εκφράσει καλά αυτό που ήθελε να πει. Δεν μπορούσε να σκεφτεί το λόγο που δεν μπορούσε να γράψει την αναφορά, και πραγματικά δεν έδειχνε να ενδιαφέρεται ν' ανακαλύψει το λόγο. Συνέχισε μιλώντας για κάτι άλλο, και η υπόθεσή μου τότε ήταν ότι επειδή η αναφορά δεν ήταν κάτι που αφορούσε άμεσα τη δουλειά του, δεν τη θεωρούσε τόσο σημαντική.</p>
<p style="text-align: justify;">Μετά από δυο-τρεις συνεδρίες, ο Γιώργος έφερε ένα όνειρο. Παρακολουθούσε, λέει, το κανάλι Τζέι -ένα κανάλι που έβαζε πορνό- και η κοπέλα του μπήκε στο δωμάτιο. Άρπαξε το τηλεκοντρόλ και προσπάθησε ν' αλλάξει το κανάλι, αλλά αυτό δεν δούλευε. Ξύπνησε πιέζοντας μα-νιωδώς το δάχτυλό του στο κρεβάτι. Το όνειρο οδήγησε σε μερικές σχεδόν ασήμαντες μνήμες, μια στο Καθολικό σχολείο, και μια, όπου, πολλά χρόνια πριν, παρακολουθούσε μια ταινία, μαζί με τους γονείς του, που είχε μια σκηνή πορνό. Έτσι, καθώς εξελισσόταν η συνεδρία, και φαινόταν ότι φτάναμε σε περισσότερο εύστοχες συσχετίσεις, ο Τζορτζ πήρε έναν αποστασιοποιημένο και θεωρητικό τόνο: «Δεν γνωρίζω αν αυτό σχετίζεται με το όνειρο, αλλά ποιός ξέρει… Προχθές, μετά τη δομλειά, πήγα σ' έναν οίκο στην Τάιμς Σκουέρ — ξέρεις σε στριπτιτζάδικο». Δίστασε για λίγο και, εφόσον δεν αντέδρασα, πρόσθεσε, «Αλλά δεν νομίζω ότι είναι και κάτι τρομερό».</p>
<p style="text-align: justify;">«Πώς ένιωσες γι' αυτό;», ρώτησα. «Ένιωσα καλά», είπε. «Πώς νιώθεις που το συζητάς μαζί μου;», ρώτησα. «Νιώθω μια χαρά», είπε. Μετά από μια σύντομη παύση, είπα, «Τι συμβαίνει; Αυτό το είδος διακεκομμένης συζήτησης δεν είναι το στυλ σου». «Λοιπόν», είπε, «υποθέτω ότι ντρέπομαι λίγο, επειδή πιστεύω ότι θα με κατακρίνεις – ίσως νομίζεις ότι είναι ηθικά λάθος». Συνέχισε λέγοντας ότι εκείνο το βράδυ κατέληξε σ' ένα ιδιωτικό δωμάτιο μ' ένα απ' αυτά τα κορίτσια του σόου, «Χαϊδεύοντας τα στήθη της, τυλιγμένος πάνω στο κορμί της και τελειώνοντας στο παντελόνι μου». Δυστυχώς, μ' αυτές τις λέξεις η συνεδρία τέλειωσε. «Σιχαίνομαι να το κάνω αυτό, σε μια τέτοια στιγμή», είπα γελώντας, «αλλά πρέπει να σταματήσουμε εδώ». «Εντάξει», είπε ο θεραπευόμενος χαμογελώντας, και σηκώθηκε να φύγει.</p>
<p style="text-align: justify;">Στην επόμενη συνεδρία ο Τζορτζ αποκάλυψε ότι είχε επισκεφτεί κι άλλες φορές αυτόν τον οίκο, και «άλλους οίκους αυτού του είδους». Το ότι ένιωθε ντροπή γι' αυτές τις επισκέψεις ήταν φανερό στον τρόπο που μιλούσε – ένας τρόπος που δεν ήταν ξένος με τον τρόπο που μιλούν οι άνδρες για το σεξ: Μιλούν αόριστα, ξαφνικά χάνουν τα λόγια τους, κάνουν παύσεις, έμμεσους υπαινιγμούς, λεκτικούς συσκοτισμούς και αρνούνται τα συναισθήματά τους. Μια πιο ευφυής ένδειξη της ντροπής του Τζορτζ ήταν η έμμεση, σχεδόν τυχαία φύση της «εξομολόγησης» της Τάιμς Σκουέρ – ο σκοπός της οποίας δεν ήταν μόνο να μειώσει τα συναισθήματα ντροπής αλλά και να τα καλύψει. Ναι, οι άνδρες νιώθουν ντροπή επειδή ντρέπονται για το σεξ. Τέλος, υπήρξε και η προβολή των συναισθημάτων της ντροπής προς κάποιον άλλο – αρνούνταν ότι ένιωθε άσχημα γι' αυτές τις «επισκέψεις», αλλά φοβόταν ότι θα τον επικρίνω.</p>
<p style="text-align: justify;">Είναι λοιπόν εύκολο να καταλάβετε τώρα γιατί ο Τζορτζ ήταν ανίκανος να γράψει μια αναφορά που θα κατέληγε ότι η Τάιμς Σκουέρ ήταν καλή τοποθεσία για την εταιρία του – γιατί ένιωθε ότι ήταν κακή τοποθεσία για τον εαυτό του. Και ένιωθε ντροπή για όλη αυτή την υπόθεση, που τον απέτρεπε να το κουβεντιάσει μαζί μου, πριν από την ακούσια εξομολόγησή του. Είναι μεγάλη έγνοια για τους άνδρες ο τρόπος που θα «εξομολογηθούν» τα σεξουαλικά τους ζητήματα στη θεραπεία -ή και έξω απ' αυτήν- χωρίς να νιώσουν ντροπή. Πράγματι, ο Τζορτζ δεν ήταν ούτε ο πρώτος ούτε ο τελευταίος μου πελάτης που κατέφυγε σε έμμεση ή κωδικοποιημένη γλώσσα, στην καταδικασμένη του προσπάθεια να ξεπεράσει τη σεξουαλική του ντροπή. Θα σας δώσω μερικά παραδείγματα.</p>
<p>•Έχω κάποιες σεξουαλικές ανησυχίες. Μετάφραση: Δεν έχω στύση.</p>
<p>•Έχω κάποιες σεξουαλικές ανησυχίες. Μετάφραση: Τελειώνω πολύ γρήγορα.</p>
<p>• Μου είναι δύσκολο να πλησιάσω μια γυναίκα. Μετάφραση: Δεν έχω στύση.</p>
<p>• Άρχισα να πίνω πολύ. Μετάφραση: Δεν έχω στύση.</p>
<p>• Είδα ένα φριχιό όνειρο, που δεν μπορώ να μιλήσω γι' αυτό. Μετάφραση: Είχα σεξουαλικές φαντασιώσεις με άνδρες</p>
<p>• Αγαπώ τις γυναίκες. Μετάφραση: Είμαι εξαρτημένος απ' το σεξ.</p>
<p>•Ίσως να φοβάμαι να γεράσω. Μετάφραση; Νιώθω έλξη για μικρότερες γυναίκες </p>
<p>• Δεν ξέρω πώς να ενοποιήσω την αγάπη και το σεξ. Μετάφραση; Μ’ αρέσει το σκληρό σεξ.</p>
<p>• Στη γυναίκα μου δεν αρέσει να πειραματίζεται. Μετάφραση: Μπορώ να τελειώσω μόνο αν τη δέσω.</p>
<p style="text-align: justify;">Όπως είναι φανερό σ' αυτά τα παραδείγματα, γενικά οι άνδρες νιώθουν ντροπή όταν είναι τρωτοί, όταν δεν αποδίδουν, και όταν αποκλίνουν απ' αυτό που θεωρείται συμβατικό. Στην κρεβατοκάμαρα, αυτό μεταφράζεται ότι δεν ελέγχουν τον εξοπλισμό τους, ότι δεν τα καταφέρνουν σαν εραστές, και φαντασιώνουν οτιδήποτε άλλο εκτός απ' την κλασσική αποστολική στάση. Με τον Τζορτζ βγήκε στην επιφάνεια -μετά από αρκετή συζήτηση- ότι ένιωθε άσχημα που έπρεπε να πληρώσει για τις σεξουαλικές του προτιμήσεις – και αυτό το το θεωρούσε απόδειξη ότι δεν έλεγχε τη σεξουαλικότητα του, ένιωθε επίσης ντροπή για την παθητική πλευρά της εμπειρίας του -την ευαισθησία του- αλλά και για την πορνογραφική πλευρό της εμπειρίας -την υποτιθέμενη απόκλιση απ' αυτό που θεωρείται ώριμη και υγιής σεξουαλικότητα.</p>
<p style="text-align: justify;">Μπορούμε, βέβαια, να υποθέσουμε ότι όλοι οι άνδρες πληρώνουν όταν για τη σεξουαλική τους ευχαρίστηση, όταν φτάνουν στο σημείο να θελουν απελπισμένα να κάνουν σεξ, με το σεξουαλικό τους ενδιαφέρον να είναι ουσιαστικά πορνογραφικό. Πράγματι, οι περισσότεροι άνδρες επιδεικνύουν κάποιο δείγμα σεξουαλικής ντροπής σε πολλές σεξουαλικές τους συναντήσεις. Χρησιμοποιούν τα χέρια αντί τα λόγια. Κάθονται σιωπηλά σε περίεργες θέσεις. Όταν τους ρωτάς τι συμβαίνει, απαντούν «τίποτα». Προσπαθούν μανιωδώς ν' απολαύσουν κάτι. Λένε νευρικά ή υποτιμητικά για τον εαυτό τους αστεία. Κριτικάρουν τις σεξουαλικές τεχνικές ή τα σώματα των άλλων. Όλα αυτά είναι κοινά παραδείγματα διφορούμενων ελιγμών που έχουν στόχο να ξεπεραστεί η ντροπή.</p>
<p style="text-align: justify;">Πολλοί άνδρες πάνε με πόρνες, και κάποιες φορές προσπα­θούν να χρησιμοποιήσουν τη δύναμη των χρημάτων για να μετατρέψουν τη σεξουαλική ανταλλαγή σε μη-πορνογραφική σχέση. Ένας τέτοιος πελά­της μου προσπάθησε να συζητήσει με μια πόρνη, με την οποία είχε κάνει σεξ, «την πολιτική του σεξ, συμπεριλαμβανομένης της οικονομικής συναλ­λαγής μεταξύ τους». Όταν χαμογέλασα γι' αυτό, ο πελάτης μου είπε, «Γιατί χαμογελάς, γιατρέ; Η κυρία σκέφτηκε ότι ήταν πολύ ευγενικό εκ μέρους μου!».Ένας άλλος ανάπτυξε μια μακροχρόνια σχέση με μια πόρνη. Αν και τον πίεζαν τα οικονομικά του και οι επαγγελματικές του υποχρεώσεις, η προσκόλλησή του σ' αυτή τη γυναίκα ήταν συναισθηματική – πράγμα που το έδειχνε με μπουκέτα λουλουδιών και κοσμήματα. Κάποια φορά έφτασε να της γράψει κι ένα ποίημα. Ένας τρίτος χρησιμοποιούσε τις πόρνες για να νιώθει «αισθησιακός και ζωντανός», και έδινε περισσότερη αξία στο άγ­γιγμα και στην αγκαλιά παρά στη σεξουαλική πράξη.</p>
<p style="text-align: justify;">Στην πραγματικότητα, η προσωποποίηση των πορνογραφικών αντι­κειμένων και η αντιμετώπιση των γυναικών ως αντικείμενα, δεν είναι αντί­θετα – είναι ένα και το αυτό. Σε ψυχολογικά πλαίσια, και τα δύο προ­σφέρουν στους άνδρες το συναισθηματικό χώρο -μακριά απ' τις γυναί­κες- χωρίς να χρειάζονται ν' αποφύγουν την επαφή μαζί τους. Αυτό εί­ναι ιδιαίτερα φανερό στην τάση πολλών ανδρών ν' αυξάνουν τον σεξου­αλικό τους ερεθισμό φαντασιώνοντας άλλες γυναίκες, τη στιγμή που κάνουν σεξ με τη σύντροφό τους.</p>
<p style="text-align: justify;">Aπόσπασμα από το βιβλίο Αν μιλούσαν οι άνδρες – Ευχαριστούμε τις εκδόσεις Θυμάρι για την ευγενική παραχώρηση του υλικού </p>
<p style="text-align: justify;"> </p>