Οι κίνδυνοι της απιστίας: Σχέση με παντρεμένο άνδρα

<p style="text-align: justify;">Eδώ και 45 χρόνια είμαι σε μια σχέση με έναν άντρα ο οποίος έχει έναν γιο σχεδόν 6 χρονών με μια γυναίκα η οποία είναι από την Τσεχία και έρχεται στην Ελλάδα τα καλοκαίρια για δουλειά ως γκρουπιέρα. Είναι μαζί της 15 χρόνια Όμως ήδη αρκετά χρόνια πριν το παιδί δεν είχαν καλή ερωτηκή σχέση</p>
<p style="text-align: justify;">Το παιδί προέκυψε σύμφωνα με τα λεγόμενα τόσο του ίδιου όσο και της μητέρας κατά λάθος και έτσι αποφάσισαν να παραμείνουν μαζί παρά τις δυσκολίες που είχαν δίχως να έχουν πλέον καθόλου ερωτική σχέση. Εκείνη κοιμάται με το παιδί στην κρεβατοκάμαρα και ο ίδιος στο καναπέ στο σαλόνι. Η γνωριμία μας του έδωσε ζωή χαρά ελπίδα ήθελε να της πει να χωρίσουν κ να είναι μαζί μου. Δεν θέλω να αναφερθώ στο πόσο έντονη είναι η έλξη και η δύναμική της ενέργειας που ρέει μεταξύ μας Στον χρόνο πάνω όμως που ήμασταν μαζί κ πριν προλάβει να μιλήσει στην μητέρα του μικρού του γιου πεθαίνει η μητέρα του μεγάλου του γιού ο οποίος ήταν τότε 17 χρονών και ζούσε με την μητέρα του στην Αγγλία. Ο χωρισμός του με την πρώην γυναίκα του ήταν άσχημος και ενώ ερχόταν συχνά στην Ελλάδα για διακοπές η σχέση του με το μεγάλο του γιο ήταν σχεδόν ανύπαρκτη μιας κ υπήρχε πολύ θυμός κ έλειψη επικοινωνίας μεταξύ της πρώην γυναίκα του κ εκείνου κυρίως από την πλευρά του.</p>
<p style="text-align: justify;">Η σχέση μου μαζί του ήταν τόσο δυνατή και βαθιά που ο μεγάλος του ο γιος πήρε εμένα από την Αγγλία τηλέφωνο όταν η μητέρα του ήταν στο νοσοκομείο και όταν ύστερα πέθανε. Ο θάνατός της τα άλλαξε όλα μέσα του. Έστω και αν δεν άλλαξαν τα αισθήματά του και ο πόθος του για μένα ξύπνησαν ενοχές και φόβος ότι θα χάσει και τον μικρό του τον γιο αφήνοντας την μητέρα του. Κατανόησα την δυσκολία του και του ζήτησα πολλές φορές να χωρίσουμε. Αυτός όμως δεν με άφηνε. Ζούσα στην Αθήνα κ έφυγα κ πήγα να ζήσω στην επαρχία όπου ζει κ εκείνος. Ενώ χαιρόταν κ ήθελε πολύ να έρθω όταν ήρθα απομακρύνθηκε Στεναχωρήθηκα απογοητεύτηκα αλλά τον άφησαμέχρι που άρχισε πάλι να με διεκδικεί</p>
<p style="text-align: justify;">Αυτό γινόταν τώρα 3,5 χρόνια. Δεν μπορούσε να με αφήσει να φύγω αλλά δεν μπορούσε και να με έχει. Με είχε παρουσιάσει σε όλους σαν μια πολύ καλή φίλη και επιδίωξε να γίνουμε φίλες με την μητέρα του μικρού του γιού κ ο μικρός μου έχει τρομερή αδυναμία Εκείνος όμως την μία ήταν κοντά μου την άλλη απομακρυνόταν γιατί ήθελε να είναι κ σωστός πατέρας κ οικογενειάρχης ώστε να μην του φύγει η μητέραμε τον μικρό του γιο. Όσο και να καταλάβαινα όμως δεν το άντεχα Όσο παιρνούσε ο καιρός τόσο περισσότερο αναπτυσόταν η ανάγκη μου να είμαι μαζί του κ έτσι μιας κ δεν μπορούσε να μου δώσει αυτά που είχα ανάγκη κ το είχε πλέον δηλώσει προσπάθησα πολλές φορές να τον αφήσω Την μία με θυμό την άλλη ήρεμα την άλλη με αδιαφορία κ απομάκρυνση Τον αγαπούσα όμως πολύ κ ετσι όσες φορές κ να τον άφηνα κ όσο κ να πονούσε μέχρι να τοξεπεράσω όταν γυρνούσε είχε τον τρόπο πάντα να με πείθει για το ότι με αγαπάει κ ότι εμείς οι δυο δεν γίνεται να μην είμαστε μαζί Μου είχε πει πως ότι κ να γίνει θα βρει έναν τρόπο να υπαρχει στην ζωή μου κ ότι δεν θα με αφήσει ποτέ</p>
<p style="text-align: justify;">Μου υποσχόταν πολλά μικρά πράγματα τα οποία ήθελε να τα κάνει Η κατάσταση όμως στην οποία ζούσε δεν του άφηνε τις περισσότερες φορές το περιθόριο να κρατήσει τις υποσχέσεις του Αυτό με θύμωνε όσο κ να τοκαταλάβαινα Θα προτιμούσα να μην μου υποσχόταν τίποτα γιατί δεν περίμενα τίποτα κ του το έλεγα αυτό Ήταν όμως σαν να το έκανε επίτηδες για ναμε αφήνει συνέχεια σε μια αναμονή να ελπίζω σε πράγματα από εκείνον κ να με κρατάει έτσι κοντά του Και εκεί που νόμιζα ότι δεν θα το έκανα ποτέ αυτό που πάντα απειλούσα ότι θα κάνω όταν ήμουν πολύ θυμωμένη μαζί του το έκανα κ υπήρξα η αφορμή να τα μάθει όλα η μητέρα του μικρού του γιου η οποία είναι τώρα εκτός Ελλάδας. Όταν αντιλήφθηκε τι έκανα ήρθε στο σπίτι έπινε ενώ κανονικά δεν πίνει τα έσπασε όλα με έβριζε με ρωτούσε πως κ γιατί το έκανα αυτό μου έλεγε ότι αυτός με αγαπούσε αληθινά ότι ποτέ δεν έχει ξανανιώσει έτσι και ότι εγώ τον πρόδωσα και τον κορόιδεψα και απειλούσε ότι θα σκοτωθεί και οτι θα με σκοτώσει και μένα γιατί με αγαπάει τόσο πολύ που θα με παρει μαζί του</p>
<p style="text-align: justify;">Ευτυχώς κατάφερα να τον ηρεμήσω και αφού έφυγε πήγα στην αστυνομία και το κατάγγειλα Φεύγοντας μου ζήτησε να σβήσω τα νούμερά του κ ότι αν χάσει το παιδί του θα μου στείλει ένα μήνυμα στο οποίοθα λέει μόνο εξαφανήσου κ το καλό που μου θέλει είναι να φύγω Αλλά όπου κ να πήγαινα θα έψαχνε να με βρει κ να είμαι σίγουρη ότι θα με βρεί Για δυο μέρες έμεινα σε έναν φίλο Όταν ηρέμησα λίγο κ συνήλθα από το σοκ ήρθα πάλι σπίτι μου γιατί σκέφτηκα ότι δεν θα με κάνει κανείς να κρυφτώ ή να φοβηθώ Μάζεψα όσα γινόταν και συνέχισα να κάνω κανονικά την δουλειά μου Δεν με έχει ξαναενοχλήσει Όλο αυτό έγινε πριν τρεις βδομάδες Σε λίγες μέρες είναι να φύγει να πάει να δει για τις γιορτές τον γιο του στην Τσεχία Ξέρω ότι η μητέρα του γιου του δε του μιλάει απλά τον αφήνει να επικοινωνεί με τον μικρό στο σκάιπ Έχω τύψεις ενοχέςδεν μπορώ να συγχωρήσω τον εαυτό μου που ξέφυγα έτσι κ τα έμαθε κ επίσης αναρωτιέμαι τι να κάνω;</p>
<p style="text-align: justify;">Τηνμια μέρα είμαι καλά την άλλη χάλια Δεν μπορώ να καταλάβω κ δεν ξέρω τι προσπαθώ να καταλάβω για να νιώσω καλύτερα Όλα είναι μπερδεμένα Δεν ξέρω πως να το χωρέσω κ να το κατατάξω όλο αυτό μέσα μου μετά από τόσο καιρό αφοσίωσης κ αγάπης Πως είναι δυνατόν να φερθούν δυο άνθρωποι έτσι; Και πως είναι δυνατόν μετά από όλο αυτό ακόμα να ελπίζω κ ακόμα να έχω αισθήματα για αυτόν τον άνθρωπο κ να νιώθω ότι τον αδίκησα Δεν τοχωράει ο νους και με τυρρανάει αυτή η άγνοια. Ξέρω ότι είναι πολλά όλα αυτά που σας έγραψα Στην Αθήνα πήγαινα σε μια ψυχοθεραπευτρια αλλά αυτή τη στιγμή η οικονομική μου δυνατότητα είναι πολύ χάλια κ δεν μου το επιτρέπει Αν έχετε να μου πείτε κάτι ώστε να βγώ από αυτή την μίζερη κατάσταση και αυτή τη δίνη και η σκέψη μου να επανέλθει λίγο στα φυσιολογικά θα σας ήμουν πολύ ευγνώμων Ευχαριστώ πολύ</p>
<div id="innerContainer_txtMediai9p">
<div id="innercomp_txtMediai9p" class="s73" title="" data-exact-height="157.8826534562212" data-content-padding-horizontal="0" data-content-padding-vertical="0" data-reactid=".8" data-react-checksum="-267503286">
<div id="innercomp_txtMediai9plink" class="s73link" data-reactid=".8.0">
<div id="innercomp_txtMediai9pimg" class="s73img" data-state="loaded" data-reactid=".8.0.0"><img id="innercomp_txtMediai9pimgimage" class="s73imgimage" src="https://static.wixstatic.com/media/a2540e_99e3badba4804ff2a11886fed44708e5.jpeg/v1/fit/w_133,h_158,q_75,usm_0.50_1.20_0.00/a2540e_99e3badba4804ff2a11886fed44708e5.jpeg" alt="" data-reactid=".8.0.0.0" /></div>
</div>
</div>
</div>
<p> </p>
<p class="font_9"><strong>Απαντά ο Νικόλαος Βαμβακάρης</strong></p>
<p class="font_9"><strong>Ψυχοθεραπευτής -Σύμβουλος Ψυχικής υγείας.</strong><br /><strong>M.A. Κλινικής-Συμβουλευτικής Ψυχολογίας</strong><br /><strong>Πιστοποίηση ΓΣΘ</strong><br /><strong>B.Sc. Ψυχολογίας</strong></p>
<p style="text-align: justify;"> http://www.normavitae.com/<br />Αγαπητή αναγνώστρια, το πρόβλημα σας είναι σύνθετο διότι από τη μία πλευρά έχετε να αντιμετωπίσετε μία πολύχρονη σχέση και από την άλλη ένα βασικό κομμάτι που έχει να κάνει με την αυτοεκτίμηση την συγχώρεση του εαυτού σας. Όσον αφορά το πρώτο που έχει να κάνει με το χωρισμό σας από το πρόσωπο αυτό σίγουρα θα σας βοηθούσε πάρα πολύ, να επιτρέψετε στον εαυτό σας να νιώσετε αυτά τα αρνητικά συναισθήματα της λύπης, του θυμού, της εξάντλησης, και να κατανοήσετε ότι είναι εντελώς φυσιολογικό να περάσετε αυτό το στάδιο. Κάτι άλλο που είναι πάρα πολύ σημαντικό στη φάση που βρίσκεστε είναι η επικοινωνία, συνάντηση θετικούς ανθρώπους, μιλήστε καλέστε  τους σε ένα ωραίο γεύμα,  και αφεθείτε σε καταστάσεις που έχουν να κάνουν με πραγματα έξω από το σχέση που μόλις τελείωσε. Παρόλο που ο χωρισμός είναι μία δύσκολη διαδικασία μέσα σας πρέπει να σημειώσουμε ότι απόσταση η οποία δημιουργήθηκε μετά την απόφαση αυτή βοηθάει πάρα πολύ και τη δική σας πλευρά αλλά και την πλευρά του πρώην συντρόφου σας ωστε να χαράξετε και οι  δύο νέους καινούργιους δρόμους στη ζωή σας. Από την άλλη πλευρά η συγχώρεση δηλαδή το να δώσετε χώρο στον ίδιο σας τον εαυτό να βιώσει αυτήν την αλλαγή είναι πάρα πολύ σημαντική, μην ξεχνάτε ότι το αντίθετο την συγχώρεσης είναι η μνησικακία η μνήμη δηλαδή του κακού κάτι που αυτή τη στιγμή δεν το χρειάζεται καθόλου.</p>

Σχετικά άρθρα