<p style="text-align: justify;">Ενα από τα πιο επικίνδυνα χημικά όπλα που έχουν περάσει ποτέ στην ιστορία, είναι το νευροτοξικό αέριο Σαρίν, το οποίο φέρεται να χρησιμοποίησε ο Μπασάρ Αλ Ασαντ στη Συρία. Ενα αέριο το οποίο επιφυλάσσει έναν βάρβαρο και φρικτό θάνατο σε όσους έλθουν σε επαφή μαζί του.</p>
<div style="text-align: justify;">Το αέριο <em>σαρίν</em> εφευρέθηκε το 1938 στο Βούπερταλ της Γερμανίας, αρχικά ως απόπειρα να κατασκευαστούν ισχυρά εντομοκτόνα. Η ονομασία του είναι ουσιαστικά ένα ακρωνύμιο, καθώς σχηματίζεται από γράμματα των επιθέτων των επιστημόνων που το παρασκεύασαν: <strong>S</strong>chrader, <strong>A</strong>mbros, <strong>R</strong>üdiger και Van der L<strong>in</strong>de.</div>
<p style="text-align: justify;">Στα μέσα του 1939, ζητήθηκε η μαζική παραγωγή του προκειμένου να χρησιμοποιηθεί στον πόλεμο. Κατασκευάστηκαν κάποιες πιλοτικές εγκαταστάσεις και μέχρι το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου κατασκευαζόταν μια μονάδα μεγάλης παραγωγής. Αν και το σαρίν τοποθετηθήκε ακόμη και σε κεφαλές πυραύλων, δεν χρησιμοποίηθηκε ποτέ στον Β΄Παγκόσμιο Πόλεμο εναντίον των Συμμάχων.</p>
<p style="text-align: justify;">Αποκαλείται νευροπαραλυτικό επειδή μπλοκάρει τις εντολές προς τα νεύρα των μυών. Το σαρίν έχει υψηλή πτητικότητα (ευκολία με την οποία ένα υγρό μπορεί να μετατραπεί σε αέριο) σε σχέση με παρόμοιους νευροτοξικούς παράγοντες, και ως εκ τούτου η εισπνοή του μπορεί να είναι πολύ επικίνδυνη, ακόμα και αν η συγκεντρώσεις ατμών μπορεί να διαπεράσουν το δέρμα αμέσως. Τα ρούχα ενός ατόμου μπορούν να απελευθερώσουν σαρίν για περίπου 30 λεπτά μετά την επαφή με το αέριο, το οποίο μπορεί να οδηγήσει σε έκθεση των άλλων ανθρώπων.Οι άνθρωποι που απορροφούν μη θανατηφόρο δόση, αλλά δεν λαμβάνουν αμέσως κατάλληλη ιατρική θεραπεία μπορεί να υποφέρουν από μόνιμες νευρολογικές βλάβες.</p>
<p style="text-align: justify;">Ο -φρικτά επώδυνος- θάνατος συνήθως προκύπτει ως αποτέλεσμα ασφυξίας από την αδυναμία των μυών που εμπλέκονται στην αναπνοή να λειτουργήσουν. Μαρτυρίες από την επίθεση της 21ης Αυγούστου στη Συρία (<em>Γιατροί Χωρίς Σύνορα</em>) αναφέρουν ότι πολλά από τα θύματα κατέφθαναν για ιατρική βοήθεια <em>με συμπτώματα παροξυσμού, ακατάσχετη σιελλόροια, συνεσταλμένες κόρες, θολό βλέμμα και αναπνευστικά ή δυσφορία</em>. Ενώ άλλες πηγές σημειώνουν πως ό,τι ανέφεραν γιατροί που αντιμετώπισαν θύματα στη Συρία συμπίπτουν κατά γράμμα με όσα περιγράφουν τα ιατρικά βιβλία.</p>
<p style="text-align: justify;">Ακόμη και σε πολύ χαμηλές συγκεντρώσεις, το σαρίν μπορεί να αποβεί μοιραίο. Ο θάνατος μπορεί να ακολουθήσει μέσα σε ένα λεπτό μετά την άμεση κατάποση μιας θανατηφόρου δόσης εκτός και αν χορηγηθεί γρήγορα <span class="new">αντίδοτο</span>, τυπικά ατροπίνη και <span class="new">πραλιδοξίνη</span>. Η ατροπίνη, ένας ανταγωνιστής στους μουσκαρινικούς υποδοχείς ακετυλοχολίνης, χορηγείται για τη θεραπεία των φυσιολογικών συμπτωμάτων της δηλητηρίασης. Επειδή η μυϊκή απόκριση προς την ακετυλχολίνη πραγματοποιείται μέσω νικοτινικών υποδοχέων ακετυλχολίνης, η ατροπίνη δεν δύναται να εξουδετερώσει τα μυϊκά συμπτώματα. Η πραλιδοξίμη μπορεί να αναγεννήσει τις χολινεστεράσες εάν χορηγηθεί εντός περίπου πέντε ωρών. Η <span class="new">βιπεριδένη</span>, ένας συνθετικός ανταγωνιστής της ακετυλχολίνης, έχει προταθεί ως εναλλακτική λύση στην ατροπίνη καθώς διεισδύει περισσότερο στον <span class="new">αιματεγκεφαλικό φραγμό</span> και είναι πιο αποτελεσματική.</p>
<p style="text-align: justify;">Το σαρίν εκτιμάται ότι είναι πάνω από 500 φορές πιο τοξικό από το κυάνιο</p>
<p>Πηγή: ΤΙΜΕ/WIKIPEDIA/ethnos</p>