<p style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;"><strong><em>Αναγνώστριά μας ρωτά</em></strong></span></p>
<p style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;"><strong><em>Καλησπέρα. Θέλω τη συμβουλή σας σε κάτι που με προβληματίζει. Έχω μια μακροχρόνια σχέση με τον σύντροφο μου. Τον τελευταίο χρόνο συγκατοίκουμε. Εδώ και λίγο καιρό καβγαδιζουμε συνεχώς. Και η αιτία για μένα που γκρινιάζω είναι το γεγονός ότι μου κάνει συνέχεια παρατηρήσεις η όπως λέει με συμβουλεύει για το καλό μου το θέμα είναι πως εμένα με εκνευρίζει που συνέχεια θέλει να διορθώνει και θυμώνει όταν δεν ακούω τη συμβουλή του. Μάλιστα λέει ότι εγώ φταίω που καβγαδιζουμε γιατί δεν τον ακούω. Ξέρω πως έχει δίκιο στα περισσότερα Ας πουμε μου λέει να γυμνάζομαι και μου τονίζει λάθη στη συμπεριφορά μου Εγώ αντιδρώ γιατί φοβάμαι μήπως χάσω με αυτό τον τροπο τον εαυτό μου. Και επειδή θυμώνω με το παραπάνω γεγονός και εγώ όταν κάνει κάτι λάθος του το τονίζω για να καταλάβει πως νιώθω όταν με διορθώνει και αυτός τότε θυμώνει και πάλι από την αρχή. Το θέμα είναι ότι αναγνωρίζω πως μας φθείρει αυτό αλλά δεν ξέρω πως να το διορθώσω και προ πάντων πως να σταματήσω να νιώθω θυμωμένη με τη συμπεριφορά του. Είναι θεμιτή η συμπεριφορά του; Αυτός λέει πως με νοιάζεται  και το ξέρω πως ισχύει αλλά δε μ' αρεσει το ύφος του. Νιώθω ότι με επικρίνει διαρκώς. Ελπίζω να σας έδωσα να καταλάβετε τον προβλήματισμό μου. Ευχαριστώ για το χρόνο σας.</em></strong></span></p>
<p style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;"><strong><em>Στο ερώτημά σας απαντά ο ψυχολόγος- ομαδικός θεραπευτής Δημήτρης Κατσαρός </em></strong></span></p>
<p style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;"><strong><em><img src="/thumbnail?filepath=/contentfiles/photos/eidikoi/katsarosd.jpg&amp;amp;amp;width=248" alt="Δημήτρης Κατσαρός" width="99" /></em></strong></span></p>
<div style="text-align: justify;" dir="ltr"><span style="font-size: small;">Είναι λεπτή η διαφορά μεταξύ "νοιάζομαι" κάποιον και "εδώ κάνω κουμάντο εγώ". Πολλοί τσακωμοί γίνονται για να καταλάβει κανείς αν συμβαίνει το πρώτο ή το δεύτερο. Πολλές φορές όταν μπαίνουν οι άνθρωποι στα χωράφια μας τείνουμε να αναπλαισιώνουμε το "κουμάντο-εγώ" για να μη κακοφανεί και να το περάσουμε ως "νοιάξιμο". Εκεί ξεκινά συνήθως ένας καβγάς τρικούβερτος. Επίσης κάποιες άλλες φορές μπορεί ένας άνθρωπος με περισσότερη εμπειρία σε σπιτικό που συγκατοικεί μαζί μας να ξέρει περισσότερα πράγματα και να μας νοιάζεται όντως αλλά σ'εμάς να μοιάζει πως κάνει υποδείξεις. Εκεί όποιος έχει τη μύγα μυγιάζεται, που λέμε. Η ερώτηση είναι "πως καταφέρνουμε να καταλάβουμε ότι ο άλλος νοιάζεται για μας όντως;" Η απάντηση είναι μια ερώτηση: Τί θεωρείτε νοιάξιμο; Τί θεωρεί αυτός νοιάξιμο; Εσείς μπορεί να δίνετε προτεραιότητα στο να είστε ευγενική στον φίλο σας παρόλο που αφήνει τρίχες στο νεροχύτη μετά το ξύρισμα. Μπορεί να νιώθετε ίσως ότι κάνετε και μια μικρή θυσία γι'αυτόν. Τον "ανέχεστε". Όμως γι'αυτόν νοιάξιμο μπορεί να είναι η λειτουργικότητα του σπιτιού σε κάποια θέματα: Τα πιάτα καθαρά, έτοιμα για χρήση. Δε μπορεί να έρθει απ' τη δουλειά και να χρειάζεται να πλένει εκείνη την ώρα για να φάει. Θα τα πλύνει από το βράδυ. Στην ουσία το νοιάξιμο είναι να δείτε τί θέλει ο ένας και τί θέλει ο άλλος και αν δεν μπορείτε να βοηθήσετε, τουλάχιστον να μη γίνετε εμπόδιο ο ένας στον άλλο. Αν ξεκαθαριστεί αυτή η πρόθεση οι καβγάδες δεν έχουν παρά να μειωθούν γιατί δεν υποψιάζεστε τόσο εύκολα για αδιαφορία ή απόπειρα εξουσίας.</span></div>
<p style="text-align: justify;"><strong><em><br /></em></strong></p>