<p style="text-align: justify;"><strong>Τα "όρια" της απιστίας..</strong></p>
<p><strong>Γράφει η<span> <span>Μαριέττα Μαλτά</span></span></strong></p>
<p><strong><em>Ψυχολόγος, M,Sc.- Θεραπεύτρια Οικογένειας</em></strong></p>
<p><strong><em>Ειδίκευση στη Συστημική- Υπαρξιακή Ψυχοθεραπεία και τη Θεραπεία Οικογένειας για παιδιά, εφήβους και ενήλικες</em></strong></p>
<p><img src="/thumbnail?filepath=/contentfiles/giatroi_thumbs/Malta.jpg&amp;amp;width=248" alt="Μαριέττα Μαλτά " width="99" /></p>
<p style="text-align: justify;"><strong><br /></strong></p>
<p style="text-align: justify;">Tα όρια της επιβεβαίωσης που "επιτρέπεται" να ζητάει ένας δεσμευμένος άνθρωπος μέσω του φλερτ με άλλους ανθρώπους. Το να διαπιστώνει κανείς πού και πού κατά πόσο "περνάει η μπογιά του" είναι αποδεκτό;</p>
<p style="text-align: justify;">Προσπαθώντας να προσεγγίσει κανείς μία απάντηση που να έχει κάποιο νόημα για τον αναγνώστη, έχουμε αρχικά να ρίξουμε μια πιο προσεκτική ματιά στον τρόπο που τίθεται το ερώτημα αυτό καθεαυτό και συγκεκριμένα στις λέξεις "επιτρέπεται" και αν είναι "αποδεκτό" το φλερτ αυτού του είδους. Οι λέξεις αυτές βάζουν μια ηθική και νομική διάσταση στο θέμα με αποτέλεσμα το ερώτημα να απαντιέται εύκολα, αλλά ίσως το ουσιαστικό ερώτημα να παραμένει αναπάντητο.</p>
<p style="text-align: justify;">Ειδικότερα, αν το θέμα είναι απλώς αν επιτρέπεται ή όχι κάποιος να φλερτάρει, να πάρει και να δώσει επιβεβαίωση ή και να απιστήσει, η απάντηση είναι απλή: εφόσον δεν το απαγορεύει ο νόμος, φυσικά και "επιτρέπεται". Παράλληλα, αν μείνουμε στο ηθικό του θέματος, στο αν δηλαδή μια τέτοια συμπεριφορά θα λάβει κάποιους χαρακτηρισμούς από το περιβάλλον, πάλι μπορεί να βρεθεί απάντηση: δεν χρειάζεται να μοιραζόμαστε όλα με όλους. Αλλά ακόμα και αν το πρόσωπο που ταλαιπωρείται από τέτοια ερωτήματα λάβει αυτές τις απαντήσεις, απενοχοποιηθεί και απλώς κρύβει τις συμπεριφορές του από εκείνους που δεν καταλαβαίνουν και επικρίνουν, θα έχει λάβει την απάντηση που αναζητά; Ή μήπως όχι; </p>
<p style="text-align: justify;">Προκειμένου να συναντήσουμε τον άνθρωπο και τα πραγματικά του ερωτήματα οφείλουμε να απομακρύνουμε την ηθικίστικη βάση του αρχικού ερωτήματος και να προσπαθήσουμε να κατανοήσουμε τι είναι αυτό που πραγματικά αναζητά ο ίδιος/ η ίδια να καταλάβει.</p>
<p style="text-align: justify;"><strong>Ας δούμε αρχικά τι είναι φλερτ, από ποια στοιχεία συναρτάται και κατά πόσο αυτά είναι επιλήψιμα.</strong></p>
<p style="text-align: justify;"><strong>Φλερτ: Συνάντηση, ερωτική διάθεση, προσοχή, παιχνίδι, επιβεβαίωση, αναγνώριση, ζωντάνια, ένταση, ενθουσιασμός.</strong></p>
<p style="text-align: justify;">Αυτά είναι μερικά από τα τόσο ελκυστικά συστατικά στοιχεία του φλερτ, της ερωτικής διάθεσης και της αμοιβαίας προσφερόμενης αναγνώρισης των προσώπων που συμμετέχουν σε αυτό. Συνάντηση ανθρώπων, εστίαση στα ελκυστικά στοιχεία ο ένας του άλλου, προσφορά προσοχής, παιχνίδισμα, χαρά, ενθουσιασμός.. ακόμα και ηθικά να το δούμε θα ήταν άδικο να χαρακτηρίσουμε με αρνητικούς όρους τέτοιες ανταλλαγές μεταξύ των ανθρώπων. Ατμόσφαιρα ερωτισμού, ζωντάνιας, χαράς και συναντήσεων όπου θα αναδεικνύονται τα καλά κομμάτια μας δικαιούμαστε να έχουμε διαρκώς.</p>
<p style="text-align: justify;"><strong>Αν λοιπόν κάτι υπάρχει να διερευνηθεί στο αρχικό μας ερώτημα και την ενοχοποίηση με την οποία τίθεται, είναι κατά πόσο ο τρόπος που επιτρέπουμε να φλερτάρουμε γίνεται με όρους καλούς για εμάς ή με όρους που μας αδικούν και δεν μας συμφέρουν. </strong></p>
<p style="text-align: justify;">Εάν δηλαδή, κάποιος ζει μια <strong>μίζερη ζωή, χωρίς ενθουσιασμό, δουλεύει χωρίς να χαίρεται τη δουλειά του, να προσφέρει και να κερδίζει, είναι σε έναν γάμο που μοιάζει περισσότερο με συγκατοίκηση παρά με σχέση και ερωτική συνύπαρξη, έχει εγκαταστήσει ρουτίνες που μοιάζουν με δραστηριότητες και χόμπυ αλλά χρησιμεύουν για να καλύπτουν τη μοναξιά και την τεράστια λαχτάρα του για πραγματική συνάντηση με τον άλλον, τότε θα φτάνει στα όριά του και θα χρειάζεται πού και πού "ανάσες" φλερτ,</strong> και όχι πραγματικό φλερτ, για να επιβιώνει, για να αντέχει..</p>
<p style="text-align: justify;">Αν κάπου στρέφεται αυτή η ενοχή δεν είναι στη συμπεριφορά και αν καλώς ή κακώς πρόδωσε το σύντροφο ή τη σύντροφο, αλλά στον εαυτό του και στις δικές του επιθυμίες για μία πραγματική ζωή που θα διαπνέεται από ουσιαστικές σχέσεις και ερωτισμό και τις οποίες ψευτο- ικανοποιεί με "φλερτάκια" και σύντομες περιπετειούλες. <strong>Αν κάποιος προδίδεται δεν είναι ο σύντροφος, αλλά ο άνθρωπος εκείνος που αντί να αναρωτηθεί ειλικρινά και να κοιτάξει με σεβασμό και τρυφερότητα τις επιθυμίες του για μία πραγματική ζωή αντιμετωπίζει τον εαυτό του σαν τοίχο που έχει ξεβάψει και ψάχνει να βρει αν "περνάει ακόμα η μπογιά του".</strong></p>
<p style="text-align: justify;"><strong>Αν υπάρχει ένα ουσιαστικό ερώτημα που έχει να τεθεί εδώ είναι αν θα φροντίσουμε ουσιαστικά τον εαυτό μας ή αν απλώς θα "στοκάρουμε" τις επιθυμίες μας.</strong> Αν θα δώσουμε επομένως χώρο να ακουστούν οι ζωντανές μας επιθυμίες ακόμα και αν αυτό σημαίνει ότι έχουμε να αντικρύσουμε και λάθος χειρισμούς που έχουμε κάνει στη μέχρι τώρα πορεία μας και χρειάζεται να επαναπροσδιορίσουμε προκειμένου να ζήσουμε αυτό που δικαιούμαστε.</p>
<p style="text-align: justify;">Δεν υπάρχει ούτε επιτρέπεται ούτε απαγορεύεται.<strong> Μπορεί κανείς να ζει με τεχνητές αναπνοές ή να οικοδομήσει μια ζωή που να αναπνέει ελεύθερα.</strong> Η απάντηση είναι πέρα για πέρα προσωπική σε ένα ερώτημα που από τα όρια της απιστίας φτάνει κάτω από τη σκοπιά αυτή να ζητά απάντηση για τους φραγμούς που διατηρούμε στις προσωπικές μας σχέσεις, για τα όρια που βάζουμε στην καθημερινή μας ευχαρίστηση, για τους περιορισμούς για αληθινές συναντήσεις με τον/ την σύντροφό μας,  τελικά για την ευθύνη και τη δυνατότητα που έχουμε και που ίσως δεν αξιοποιούμε αρκετά ώστε να ζούμε την ενδιαφέρουσα, ενθουσιώδη, έντονη, δημιουργική, ερωτική ζωή που δικαιούμαστε.</p>