Πώς καταλαβαίνουμε ότι κάποιος είναι ψυχαναγκαστικός

<p style="text-align: justify;"><span>Τον τελευταιο καιρο εχω αρχισει να εχω περιεργες και καθολου λογικες σκεψεις οι οποιες με τρομαζουν γιατι πχ. σκεφτομαι οτι θελω να κανω κατι το οποιο δεν το θελω πραγματικα να κανω και δεν ειναι καθολου λογικο και ομως το σκεφτομαι και μετα αγχωνομαι και νιωθω ασχημα που κανω τετoιες σκεψεις και επιπλεον προσπαθω να μην τις σκεφτομαι αλλα ξαναγυρνανε στο μαυλο μου χωρις να το θελω. Για παραδειγμα ενω μου αρεσουν οι αντρες σκεφτομαι οτι θα μπορουσα να ημουν με γυναικα και γινονται ακομα χειροτερες με τον καιρο… Δε θελω να σκεφτομαι τετια πραγματα αλλα γιατι συνεχιζω να τα σκεφτομαι διαβασα πολλα αρθρα σχετικα με τον ψυχαναγκασμο και πιστευω πως και εγω αυτο εχω μερικες φορες σκεφτομαι οτι θα τρελαθω γιατι δεν μπορω να ελέγξω την σκεψη μου εσεις τι λετε; Αυτο εχω η κατι αλλο επιπλεον; Τι μπορω να κανω, διαβασα οτι θα μπορουσα να παρω χαπια αλλα δεν το θελω αυτο…</span></p>
<p><span>Στο ερώτημά σας απαντά ο ψυχολόγος- ομαδικός θεραπευτής Δημήτρης Κατσαρός</span></p>
<p><span><img src="/thumbnail?filepath=/contentfiles/photos/eidikoi/katsarosd.jpg&amp;amp;amp;width=248" alt="Δημήτρης Κατσαρός" width="99" /></span></p>
<div dir="ltr">Αγαπητή αναγνώστρια:</div>
<div style="text-align: justify;" dir="ltr"> </div>
<div style="text-align: justify;" dir="ltr">Ηρεμήστε. Δεν σημαίνει κάτι το να σκέφτεστε πράγματα που δεν θέλετε να κάνετε. Καθημερινά χρησιμοποιούμε το μυαλό μας για να συνδυάζουμε και να παράγουμε σκέψεις για διάφορους λόγους που είτε μας αφορούν είτε όχι. To μυαλό είναι εργαλείο κυρίως. Το να χρησιμοποιεί κανείς τα εργαλεία του δε σημαίνει πως ταυτίζεται με αυτά. Η σεξουαλικότητα είναι ένα θέμα που συχνά περνά μέσα από το νου μας κατά τη διάρκεια της ημέρας. "Θα πήγαινα μ'αυτόν;", "Φαντάσου πως κάνει αυτή στο κρεβάτι". Οι διαφόρων ειδών συνδυασμοί μπορεί να είναι απεχθείς, τρομαχτικοί, αποτρόπαιοι, ντροπιαστικοί και ευχάριστοι χωρίς να αποκλείει το ένα το άλλο. Συνήθως όταν κάτι δεν είναι αποδεκτό από την ομάδα στην οποία υπαγόμαστε κοινωνικά μπορεί να είναι δυσάρεστο σα σκέψη. Δε θα σας δικάσει κανείς πέρα από σας την ίδια αν κάνετε μια ομοφυλοφιλική φαντασίωση. Αντί να προσπαθείτε να αποδιώξετε τη σκέψη, προσπαθήστε να καταλάβετε γιατί σας εμφανίζεται στο νου: Είναι ένας συνειρμός που σας έρχεται όταν βλέπετε κάτι, όταν ακούτε κάτι, όταν μυρίζετε κάτι, όταν καταπιάνεστε με μια συγκεκριμένη δραστηριότητα; Όπως όταν ένα μικρό παιδί κάνει αταξίες και είναι ζωηρό. Δεν είναι όλες τις ώρες έτσι! Μπορεί να βαριέται, μπορεί να σιχαίνεται, μπορεί να νιώθει αμήχανα, να ντρέπεται, να νιώθει μόνο ή και να φοβάται. Τί του προκαλεί αυτά τα συναισθήματα;  Μπορεί κανείς να το τιμωρήσει και να έχει σαν αποτέλεσμα για ένα χι χρονικό διάστημα να κάνει το παιδί "να φέρεται ήσυχα", παρ'όλο που δεν του αρέσει η κατάσταση αυτή. Όμως στο νου του είναι ήσυχο; Συμμορφώνεται ή σκέφτεται πως θα μπορέσει να ξεγελάσει τον 'επιβλητικό τύραννο'; Πως μπορεί κανείς να είναι σίγουρος γι'αυτό; Χρειάζεται τόσο μεγάλος βαθμός ελέγχου εν τέλει; Μήπως μπορεί αντ'αυτού να το πιάσει με το καλό, να του δώσει σημασία, χωρίς να του ζητάει το λόγο, απλά από ενδιαφέρον ζητήσει να μάθει "τί κερδίζει μ'αυτή τη συμπεριφορά κανείς"; Αυξάνει έτσι τις πιθανότητες να κερδίσει την εμπιστοσύνη του παιδιού και να το βοηθήσει να εξωτερικεύσει τις αμφοβολίες του και τις αντιδράσεις του με πιο φανερό, λιγότερο επιθετικό και σίγουρα πιο εποικοδομητικό γι'αυτό τρόπο. Πάντα με υπομονή. Όχι απ' την υπομονή που "περιμένει ανάλογο αποτέλεσμα προς το χρόνο που πίστωσε"… Απ' την άλλη, που εμπιστεύεται γιατί ξέρει ότι η επιτυχία είναι ένα οικοδόμημα φτιαγμένο από 'αποτυχημένες προσπάθειες'.</div>
<p><span><br /></span></p>

Σχετικά άρθρα