Οι έξοδοι στην εφηβεία: Όταν τα βράδια αργεί να γυρίσει στο σπίτι

11/02/2016
Ομάδα Σύνταξης
Οικογένεια

Αναγνώστριά μας ρωτά: 
Γεια σας η κορη μου ειναι 13 ετων και εχει αρχισει να βγαινει με τις φιλες της εξοδους… Tο θεμα ειναι οτι τις τελευταιες φορες αργει και δεν ερχεται την ωρα που εχουμε κανονισει δε δεχεται κουβεντα. Όταν προσπαθω να της εξηγησω οτι πρεπει να τηρει τους κανονες και τσακωνομαστε πως να αντιμετωπισω αυτη τη μεταστροφη; Ανησυχω σας ευχαριστω. Θα περιμενω απαντηση σας. 
Αγαπητή αναγνώστρια. Απευθύναμε το ερώτημά σας στην Μαρία Παπαδημητρίου, παιδοψυχίατρο (συνεργάτιδα της θεραπευτικής και διαγνωστικής Μονάδας για το Παιδί, Σπύρος Δοξιάδης)
<img src="/thumbnail?filepath=/contentfiles/giatroi_thumbs/maria%20photo2OK.jpg&amp;amp;amp;amp;amp;amp;amp;amp;amp;width=248" alt="ΜΑΡΙΑ Ν. ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ" width="99" />
Η εφηβεία είναι μια φυσιολογική αναπτυξιακή φάση κατα την οποία συμβαίνουν σοβαρές ψυχικές ανακατατάξεις προκειμένου ο έφηβος να προετοιμαστεί για την ενήλικη ζωή. Οι ψυχικές αυτές αλλαγές αφορούν κυρίως στις σχέσεις του εφήβου με τις γονεϊκές φιγούρες και καθορίζουν την μετάβαση από την παιδικότητα στην ενήλικη προσωπικότητα. Είναι συνηθισμένο λοιπόν τα υπάκουα και λειτουργικά παιδιά να γίνονται αντιδραστικοί έφηβοι και ενώ μέχρι τότε οι γονείς ήταν το στήριγμα και το σημείο αναφοράς τους, τώρα τους αμφισβητούν και μοιάζει σαν να μην υπάρχει κανένας τρόπος επικοινωνίας ανάμεσα σε εκείνους και τους γονείς τους. Αυτό συμβαίνει γιατί σε αυτή την αναπτυξιακή φάση οι έφηβοι χρειάζεται να επαναδιαπραγματευούν τις σχέσεις με τους γονείς τους και στη συνέχεια να τους αποδεχτούν, να ταυτιστούν μαζί τους και να τους ενδοβάλουν για να μπορέσουν να προχωρήσουν στην ενηλικίωση. Με βάση τα παραπάνω οι γονείς χρειάζεται να είναι σταθεροί, σαφείς και σίγουροι απέναντι στους εφήβους. Να θέτουν ξεκάθαρους κανόνες που δεν θα αλλάζουν ανάλογα με την αντίδραση των εφήβων, να μιλάνε ανοιχτά για το πως νιώθουν για τις συμπεριφορές των εφήβων και να τολμούν να βάζουν όρια και να επιβάλουν συνέπειες. Είναι σημαντικό να έχουν μια τέτοια στάση, προκειμένου οι έφηβοι να νιώθουν ασφαλείς και να μπορούν να ταυτιστούν μαζί τους. Αυτό θα εξασφαλίσει ηπιότερες αντιδράσεις από τους εφήβους και θα ανοίξει διάυλους επικοινωνίας, οι οποίοι θα διευκολύνουν περαιτέρω την σχέση γονιών-εφήβων. Ωστόσο, αν οι γονείς νιώθουν ότι δεν μπορούν αυτό να το πετύχουν θα πρέπει να απευθυνθούν σε κάποιον ψυχίατρο παιδιών και εφήβων ή σε μια διεπιστημονική ομάδα, όπως αυτή που λειτουργεί στη Διαγνωστική και Θεραπευτική Μονάδα για το παιδί «Σπύρος Δοξιάδης».