Σε ποιες περιπτώσεις οι γυναίκες δεν έχουν οργασμό. Μπορεί αυτή η διαταραχή να αντιμετωπιστεί;
Γράφει η κλινική θεραπεύτρια σεξουαλικών διαταραχών Ελεάννα Ελευθερίου
Πώς ορίζεται ο οργασμός;
Ο οργασμός της γυναίκας είναι ένα πολυσύνθετο και πολυπαραγοντικό φαινόμενο. Με τη στενή έννοια ορίζεται ως οργασμός το υψηλότερο στάδιο ικανοποίησης της γυναίκας από τη σεξουαλική πράξη, χωρίς όμως να αποτελεί υποχρεωτική παράμετρο για κάθε ή για όλες τις σεξουαλικές επαφές.
Σαφέστατα δεν είναι καθοριστικός παράγοντας για την συνολική ποιότητα της σεξουαλικής της ζωής και για την ικανοποίηση της μέσα από αυτήν.
Πόσες γυναίκες αφορά η σεξουαλική δυσλειτουργία;
Είναι μια διαταραχή που αφορά μεγάλο ποσοστό, έως και 40% των γυναικών, αλλά συνήθως δεν αντιμετωπίζεται λόγω ενοχών και προκαταλήψεων. Σύμφωνα με στοιχεία της Εταιρίας Μελέτης Ανθρώπινης Σεξουαλικότητας, το 10% των γυναικών δεν έχουν έρθει ποτέ σε οργασμό και το 15% έχει δυσκολία στην επίτευξη οργασμού.
Το 50% των γυναικών που έχουν έρθει σε οργασμό δεν δηλώνει ικανοποιημένο ούτε από την ποιότητα του οργασμού αλλά ούτε και από τη συχνότητα του. Το πρόβλημα μάλιστα, λαμβάνει μεγάλες διαστάσεις παγκοσμίως, αφού το ποσοστό των γυναικών με οργασμική διαταραχή ανεξαρτήτως υποστρώματος, σύμφωνα με την Αμερικανική Ψυχιατρική Ένωση αγγίζει το 30% των γυναικών παγκοσμίως.
Πότε υπάρχει πρόβλημα οργασμού;
Οργασμική διαταραχή, ανεσταλμένος οργασμός ή ανοργασμία είναι η αναστολή του οργασμού, μόνιμη, επαναλαμβανόμενη ή παροδική που διαρκεί για έξι ή περισσότερους μήνες. Η γυναίκα δυσκολεύεται πολύ να φτάσει σε οργασμό ή καθυστερεί τόσο ώστε τελικά υπάρχει πλήρης απουσία οργασμού, παρά το ότι έχει προηγηθεί η φάση της διέγερσης σε ικανοποιητικό βαθμό.
Η έλλειψη οργασμού μπορεί να συμβαίνει από την αρχή της ερωτικής ζωής της γυναίκας (πρωτοπαθής), να εμφανιστεί μετά από περίοδο φυσιολογικής οργασμικής λειτουργίας (δευτεροπαθής), να ισχύει σε όλες τις ερωτικές επαφές και με όλους τους συντρόφους της γυναίκας (γενικευμένη) ή εκλεκτική, εμφανίζεται δηλαδή κατά περίπτωση και υπό συγκεκριμένες συνθήκες.
Πού οφείλεται;
Μπορεί να οφείλεται σε ψυχογενείς λόγους που σχετίζονται με τη διαχείριση της ενοχής, της απόλαυσης και της επιθετικότητας, τις αναστολές, την αίσθηση ανεπάρκειας, τη χαμηλή αυτοεκτίμηση και τη δυσαρέσκεια, την απογοήτευση ή τη δυσφορία που βιώνει μια γυναίκα λόγω κακής εικόνας εαυτού. Ενοχοποιούνται επίσης τυχόν παλαιότερες τραυματικές σεξουαλικές εμπειρίες και η κατάθλιψη.
Ακόμη καταγράφονται οργανικά αίτια όπως νευρολογικές νόσοι, κακώσεις της σπονδυλικής στήλης ή της πυέλου, άτρητος παρθενικός υμένας,τραχηλίτιδες, κολπίτιδες καθώς και άλλες ασθένειες όπως διαβήτης, υπέρταση. Ακόμη ευθύνονται για την έλλειψη οργασμού η χρήση ψυχοτρόπων φαρμάκων, η κατάχρηση αλκοόλ καθώς και άλλων εθιστικών ουσιών.
Σημαντικό ρόλο βέβαια διαδραματίζουν και παράμετροι όπως η κακή σχέση με το σύντροφο, η έλλειψη επικοινωνίας μεταξύ των συντρόφων, όπως και η υποτίμηση της σημαντικότητας της ικανοποίησης και του οργασμού από την ίδια τη σύγχρονη γυναίκα με τους πολλαπλούς ρόλους (μητέρα, σύζυγος, εργαζόμενη, ερωτική σύντροφος) και τις αυξημένες αρμοδιότητες και υποχρεώσεις.
Η δυσκολία στον οργασμό μπορεί επίσης να προέρχεται από άγνοια και ελλιπή σεξουαλική επιμόρφωση όπως επίσης και από την απουσία των σχεδόν πάντα απαραίτητων προϋποθέσεων για την επίτευξη του, όπως οι προκαταρκτικές ερωτικές περιπτύξεις, η επαρκής από άποψη σκληρότητας και χρονικής διάρκειας στύση κατά την κολπική διείσδυση, η επαρκής διέγερση της γυναίκας, η ερωτική της επιθυμία, όπως και του συντρόφου της.
Μπορεί να αντιμετωπιστεί;
Παρά το γεγονός ότι η θεραπεία της οργασμικής διαταραχής είναι εφικτή, οι γυναίκες δύσκολα αποκαλύπτουν το πρόβλημα τους. Συχνά καταφεύγουν στην προσποίηση, αφού ο γυναικείος οργασμός είναι σχεδόν ανέφικτο να γίνει αντιληπτός από τον άνδρα.
Στόχος να μην αποκαλυφθεί η αδυναμία τους, να μην πληγώσουν τον σύντροφο τους ή και γιατί δεν υπάρχει λόγος να προσπαθήσουν περαιτέρω αφού θεωρούν δεδομένο ότι δεν φτάνουν σε οργασμό.
Ο ειδικός προτείνει στα ζευγάρια ειδικές ασκήσεις και τεχνικές όπως η εστίαση στις αισθήσεις με παράλληλη επικέντρωση στα ψυχογενή και οργανικά αίτια που παρεμποδίζουν και διαταράσσουν τη σχέση. Όταν το πρόβλημα είναι κυρίως προσωπικό, και ο ψυχολογικός προβληματισμός είναι βαθύτερος τότε προτείνεται ατομική θεραπεία στη γυναίκα.
Ελεάννα Ελευθερίου
ψυχοθεραπεύτρια – κλινική θεραπεύτρια σεξουαλικών διαταραχών
συνεργάτιδα του Ανδρολογικού Ινστιτούτου Αθηνών
