Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης – Ακτιβιστές της 7ης τέχνης ακτινογραφούν το προσφυγικό δράμα

<p style="text-align: justify;">Eνα φεστιβάλ το οποίο επιδεικνύει ταχύτατα αντανακλαστικά -εκεί έγκειται και η μεγάλη του επιτυχία- στα κοινωνικά θέματα που μας απασχολούν το τελευταίο διάστημα και στις ανθρώπινες κραυγές προς υπεράσπιση των δικαιωμάτων των προσφύγων και που δείχνουν έμπρακτα την αλληλεγγύη τους με οποιονδήποτε τρόπο και κόστος, δεν θα μπορούσε παρά να φιλοξενήσει ένα αφιέρωμα που έχει στην καρδιά του το προσφυγικό ζήτημα.</p>
<p style="text-align: justify;">Ο λόγος, βέβαια, για το 18ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης, που ανοίγει σήμερα την αυλαία του και θα διαρκέσει μέχρι τις 20 Μαρτίου.</p>
<p style="text-align: justify;">Η κινηματογραφική διοργάνωση, που ανέκαθεν έδινε τον παλμό των γεγονότων, μιλούσε για το σήμερα, χωρίς να είναι αποκομμένη από αυτά που συμβαίνουν στην παγκόσμια επικαιρότητα, εστιάζει στο Προσφυγικό μέσα από το αποκαλυπτικό αφιέρωμα «Πρόσφυγες: Απόδραση προς την ελευθερία;» και αναζωπυρώνει τον διάλογο για τα ανθρώπινα δικαιώματα αλλά και την ατομική, κοινωνική και πολιτική ευθύνη απέναντι σε ένα τόσο κρίσιμο θέμα.</p>
<p style="text-align: justify;">Οι ταινίες του αφιερώματος και οι Eλληνες και ξένοι κινηματογραφιστές συνθέτουν ένα πολύπλευρο μωσαϊκό ευαίσθητων ιστοριών που καταγράφουν εικόνες προσφύγων από τη Μέση Ανατολή, την Αφρική αλλά και την Ευρώπη.</p>
<p style="text-align: justify;">Το «Eθνος» είχε την ευκαιρία να μιλήσει με κάποιους από τους σπουδαίους δημιουργούς οι οποίοι στέλνουν το δικό τους μήνυμα για τους πρόσφυγες.</p>
<div class="positionPHOTO_2" style="text-align: justify;">
<div class="landscape"><center>Γιάκομπ Μπρόσμαν <br /><br />Σκηνή από το ντοκιμαντέρ «Η Λαμπεντούζα τον χειμώνα»
<table class="lezada" cellspacing="0" cellpadding="0">
<tbody>
<tr>
<td><a class="post_image prettyPhoto" title="Γιάκομπ Μπρόσμαν &lt;br/&gt;&lt;br/&gt;Σκηνή από το ντοκιμαντέρ «Η Λαμπεντούζα τον χειμώνα»" href="http://content-mcdn.ethnos.gr/filesystem/images/20160311/low/assets_LARGE_t_420_54645780.JPG" rel="prettyPhoto[gal1]"> <img style="display: block;" src="http://content-mcdn.ethnos.gr/filesystem/images/20160311/engine/assets_LARGE_t_420_54645780_type13145.jpg" alt="Γιάκομπ Μπρόσμαν Σκηνή από το ντοκιμαντέρ «Η Λαμπεντούζα τον χειμώνα»" width="600" /></a></td>
</tr>
</tbody>
</table>
</center></div>
</div>
<p style="text-align: justify;">Δεν είναι απλώς κινηματογραφιστές αλλά ακτιβιστές της τέχνης και του κινηματογράφου και τα λόγια τους και οι εικόνες τους ελπίζουν να προβληματίσουν, να ευαισθητοποιήσουν και να αφυπνίσουν συνειδήσεις…</p>
<p style="text-align: justify;">Συνολικά 72 ελληνικά ντοκιμαντέρ θα προβληθούν τις επόμενες μέρες και τα θέματα που εμπνέουν τους Eλληνες δημιουργούς είναι, εκτός από το Προσφυγικό και τα ανθρώπινα δικαιώματα, κοινωνία και πολιτική, μνήμες από το παρελθόν, πορτρέτα ανθρώπων με ξεχωριστές ιστορίες ζωής, τέχνες, αρχιτεκτονική και περιβαλλοντικά ζητήματα.</p>
<p style="text-align: justify;">«Η Λαμπεντούζα τον χειμώνα»<br /><strong>Οταν δεν βοηθάμε δίνουμε δύναμη στους εχθρούς του Διαφωτισμού</strong></p>
<p style="text-align: justify;">Το ντοκιμαντέρ σκιαγραφεί τη ζωή στο νησί στη διάρκεια ενός χειμώνα. Αυτή η μικροσκοπική κοινωνία στην άκρη της Ευρώπης μάχεται απεγνωσμένα για αξιοπρέπεια και αλληλεγγύη.</p>
<p style="text-align: justify;">«Ο αγώνας των κατοίκων της Λαμπεντούζα με εντυπωσίασε. Δεν εναντιώνονται στους πρόσφυγες γιατί δεν είναι αυτοί ο κίνδυνος για τον τρόπο ζωής τους αλλά η έλλειψη αλληλεγγύης από την Ιταλία και την Ευρώπη. Σήμερα είμαι φοβισμένος από πολλά πράγματα που συμβαίνουν στην Ευρώπη. Φασιστικές κυβερνητικές στρατηγικές έχουν αποκτήσει μεγαλύτερη απήχηση. Ο αγώνας της Λαμπεντούζα και της Ελλάδας δείχνει ότι η Ευρώπη πάσχει περισσότερο από έλλειψη αλληλεγγύης παρά από πρόσφυγες.</p>
<div class="positionPHOTO_1" style="text-align: justify;">
<div class="landscape"><center>Μαριάννα Οικονόμου<br /><br />Ο Αλσαλέχ και ο Τζασίμ στο κελί τους στην Ελλάδα
<table class="lezada" cellspacing="0" cellpadding="0">
<tbody>
<tr>
<td><a class="post_image prettyPhoto" title="Μαριάννα Οικονόμου&lt;br/&gt;&lt;br/&gt;Ο Αλσαλέχ και ο Τζασίμ στο κελί τους στην Ελλάδα" href="http://content-mcdn.ethnos.gr/filesystem/images/20160311/low/assets_LARGE_t_420_54645783.JPG" rel="prettyPhoto[gal1]"> <img style="display: block;" src="http://content-mcdn.ethnos.gr/filesystem/images/20160311/engine/assets_LARGE_t_420_54645783_type13145.jpg" alt="Μαριάννα Οικονόμου Ο Αλσαλέχ και ο Τζασίμ στο κελί τους στην Ελλάδα" width="600" /></a></td>
</tr>
</tbody>
</table>
</center></div>
</div>
<p style="text-align: justify;">Επίσης, πρέπει να καταλάβουμε ότι το να βοηθάμε δεν είναι μόνο ανθρώπινο καθήκον, αλλά κι όταν δεν το κάνουμε, νομίζω ότι δίνουμε περισσότερη δύναμη στους εχθρούς του Διαφωτισμού. Θα βοηθήσει την τρομοκρατική ιδεολογία να αναπτυχθεί. Ταυτόχρονα θα πρέπει να μάθουμε να ενισχύουμε και να ενδιαφερόμαστε και για τις αδύναμες οικονομίες της Ευρώπης».</p>
<p style="text-align: justify;">«Ο πιο μακρύς δρόμος»<br /><strong>Συγκλονίστηκα όταν άκουσα τις μανάδες των φυλακισμένων αγοριών</strong></p>
<p style="text-align: justify;">Το ντοκιμαντέρ εξιστορεί την περιπέτεια δύο προσφύγων, του Αλσαλέχ και του Τζασίμ, που βρέθηκαν από τους πολέμους της Συρίας και του Ιράκ στις ελληνικές φυλακές. Συνελήφθησαν στα σύνορα της Ελλάδας με την Τουρκία και κατηγορήθηκαν ως διακινητές, αφού οι πραγματικοί έμποροι ψυχών είχαν κρυφτεί για να αποφύγουν τη σύλληψη και τους είχαν θέσει επικεφαλής της ομάδας.</p>
<p style="text-align: justify;">Η ταινία ξεχώρισε από την πρώτη στιγμή και μάλιστα έχει βραβευθεί στο καταξιωμένο Διεθνές Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ της Λειψίας. «Η πιο συγκλονιστική στιγμή που έζησα κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων ήταν όταν άκουσα για πρώτη φορά τη φωνή των μανάδων των δύο αγοριών μέσα από το τηλέφωνο. Παρακολουθούσα την αγωνία και τη λύπη στα πρόσωπα των αγοριών, ενώ άκουγα απεγνωσμένες φωνές στην άλλη γραμμή να περιγράφουν τη φρίκη του πολέμου που βίωναν στο Κομπάνι της Συρίας και στο Β. Ιράκ. Για μένα αυτές οι συνομιλίες συνοψίζουν όλη την ουσία του ντοκιμαντέρ».</p>
<div class="positionPHOTO_2" style="text-align: justify;">
<div class="landscape"><center>Μορτέζα Τζαφαρί <br /><br />Τα όνειρα και την απόγνωση των προς φύγων κατέγραψε ο Μ. Τζαφαρί
<table class="lezada" cellspacing="0" cellpadding="0">
<tbody>
<tr>
<td><a class="post_image prettyPhoto" title="Μορτέζα Τζαφαρί &lt;br/&gt;&lt;br/&gt;Τα όνειρα και την απόγνωση των προς φύγων κατέγραψε ο Μ. Τζαφαρί " href="http://content-mcdn.ethnos.gr/filesystem/images/20160311/low/assets_LARGE_t_420_54645786.JPG" rel="prettyPhoto[gal1]"> <img style="display: block;" src="http://content-mcdn.ethnos.gr/filesystem/images/20160311/engine/assets_LARGE_t_420_54645786_type13145.jpg" alt="Μορτέζα Τζαφαρί Τα όνειρα και την απόγνωση των προς φύγων κατέγραψε ο Μ. Τζαφαρί " width="600" /></a></td>
</tr>
</tbody>
</table>
</center></div>
</div>
<p style="text-align: justify;">«Ονειρο ζωής»<br /><strong>Η δυστυχία των πρ οσφύγων δεν έχει αρχή, αλλά δυστυχ ώς ούτε και τέλος</strong></p>
<p style="text-align: justify;">Την απόγνωση των προσφύγων που ξεκινούν το μεγάλο ταξίδι χωρίς επιστροφή απαθανατίζει ο Ιρανός κινηματογραφιστής, ο οποίος ζει αρκετά χρόνια στη χώρα μας. Εχοντας και ο ίδιος ζήσει το μαρτύριο της προσφυγιάς, γνωρίζει από πρώτο χέρι πώς νιώθουν αυτοί οι άνθρωποι και ποια είναι τα όνειρά τους.</p>
<p style="text-align: justify;">«Το δράμα των προσφύγων δεν έχει αρχή, αλλά δυστυχώς ούτε και τέλος. Αυτό στάθηκε αφορμή της καταγραφής μιας ελάχιστης πορείας της «οδύσσειάς» τους. Από τα παράλια της Τουρκίας έως την «κάποια» εγκατάστασή τους στην Ελλάδα. Επιχειρήθηκε μια ιστορική καταγραφή στην τρέχουσα κατάσταση, με την ελπίδα να αποτελέσει ένα αγκάθι στην αδιαφορία των ιθυνόντων. Οι Ελληνες είναι πολύ καλοί άνθρωποι και στην πλειοψηφία τους στοργικοί με τους μετανάστες που φτάνουν στη χώρα».</p>
<p style="text-align: justify;">«Το Πεδίον του Αρεως, η γιαγιά Νισά και ο Αλή»<br /><strong>Προβληματίζει η αδυναμία της ΕΕ να αντιμετωπίσει το πρόβλημα</strong></p>
<p style="text-align: justify;">«Οπως οι περισσότεροι συμπολίτες μας (με κάποιες θλιβερές εξαιρέσεις), και εμείς αγανακτήσαμε, στενοχωρηθήκαμε, προβληματιστήκαμε από την τραγική κατάσταση στην οποία βρέθηκαν αυτοί οι άνθρωποι στο Πεδίον του Αρεως, εκείνες τις μέρες του Αυγούστου του 2015. Αναζητήσαμε τις μικρές ιστορίες για να συνθέσουμε τη μεγάλη.</p>
<div class="positionPHOTO_1" style="text-align: justify;">
<div class="landscape"><center>Τολάκης, Παπαθανασίου, Κοβότσος <br /><br />Τα παιδιά και οι υπερήλικες τράβηξαν το βλέμμα των τριών κινηματογραφιστών
<table class="lezada" cellspacing="0" cellpadding="0">
<tbody>
<tr>
<td><a class="post_image prettyPhoto" title="Τολάκης, Παπαθανασίου, Κοβότσος &lt;br/&gt;&lt;br/&gt;Τα παιδιά και οι υπερήλικες τράβηξαν το βλέμμα των τριών κινηματογραφιστών " href="http://content-mcdn.ethnos.gr/filesystem/images/20160311/low/assets_LARGE_t_420_54645784.JPG" rel="prettyPhoto[gal1]"> <img style="display: block;" src="http://content-mcdn.ethnos.gr/filesystem/images/20160311/engine/assets_LARGE_t_420_54645784_type13145.jpg" alt="Τολάκης, Παπαθανασίου, Κοβότσος Τα παιδιά και οι υπερήλικες τράβηξαν το βλέμμα των τριών κινηματογραφιστών " width="600" /></a></td>
</tr>
</tbody>
</table>
</center></div>
</div>
<p style="text-align: justify;">Το βλέμμα μας εστίασε πρώτα απ' όλα στους ανήμπορους. Ανακαλύψαμε τη γιαγιά Νισά, με τη βοήθεια της Ελένης Πετράκη από την υπηρεσία προσφύγων. Στα 80 της ήρθε με τα πόδια, με λεωφορεία, με άλογο, με βάρκα, με πλοίο, διωγμένη από το Ιράν, Αφγανή πρόσφυγας κι εκεί. Από τη μια προσφυγιά στην άλλη.</p>
<p style="text-align: justify;">Το προσφυγικό ζήτημα είναι εξαιρετικά περίπλοκο. Η Ελλάδα κάνει ό,τι μπορεί, παρά τα λάθη και τις καθυστερήσεις. Αυτό που πρέπει να μας προβληματίσει είναι η αδυναμία της Ευρωπαϊκής Ενωσης να αντιμετωπίσει το πρόβλημα».</p>
<p style="text-align: justify;">«Είμαι το Δουβλίνο» («I am Dublin»)<br /><strong>Η Συνθήκη του Δουβλίνου πρέπει να αποσυρθεί και να ανοίξουν τα σύνορα</strong></p>
<p style="text-align: justify;">Το ιταλικό νησί Λαμπεντούζα, από τις βασικές πύλες εισόδου μεταναστών από την Αφρική στην Ευρώπη, έχει ως φόντο το ντοκιμαντέρ με ήρωα τον νεαρό πρόσφυγα από τη Σομαλία, Αχμέντ.</p>
<p style="text-align: justify;">Σύμφωνα με τη Συνθήκη του Δουβλίνου ΙΙ, η Ιταλία ανέλαβε το αίτημά του για άσυλο, όμως η ζωή στην Ιταλία αποδείχθηκε σκληρή για τον ίδιο, ο οποίος έφυγε για τη Σουηδία κι έζησε κρυμμένος επί τρία χρόνια. Εκεί τον εντόπισε ο σκηνοθέτης Νταβίντ Αρόνοβιτς.</p>
<div class="positionPHOTO_2" style="text-align: justify;">
<div class="landscape"><center>Νταβίντ Αρόνοβιτς<br /><br />Ο νεαρός ήρωας Αχμέντ από τη Σομαλία είναι ο «ήρωας» του Αρόνοβιτς
<table class="lezada" cellspacing="0" cellpadding="0">
<tbody>
<tr>
<td><a class="post_image prettyPhoto" title="Νταβίντ Αρόνοβιτς&lt;br/&gt;&lt;br/&gt;Ο νεαρός ήρωας Αχμέντ από τη Σομαλία είναι ο «ήρωας» του Αρόνοβιτς" href="http://content-mcdn.ethnos.gr/filesystem/images/20160311/low/assets_LARGE_t_420_54645788.JPG" rel="prettyPhoto[gal1]"> <img style="display: block;" src="http://content-mcdn.ethnos.gr/filesystem/images/20160311/engine/assets_LARGE_t_420_54645788_type13145.jpg" alt="Νταβίντ Αρόνοβιτς Ο νεαρός ήρωας Αχμέντ από τη Σομαλία είναι ο «ήρωας» του Αρόνοβιτς" width="600" /></a></td>
</tr>
</tbody>
</table>
</center></div>
</div>
<p style="text-align: justify;">«Ολόκληρη η Ευρώπη υιοθετεί και αφομοιώνει πολλά απάνθρωπα και καταθλιπτικά συστήματα ενεργειών απέναντι σε ''εύθραυστους'' ανθρώπους.</p>
<p style="text-align: justify;">Ολοι μας κάποια στιγμή μπορεί να αναγκαστούμε να γίνουμε μετανάστες. Επίσης, δεν μου αρέσει να διαχωρίζω ανθρώπους ως μετανάστες ή πρόσφυγες. Είναι ένας τρόπος να μετατρέπουμε τους ανθρώπους σε κάτι άλλο, πιο ασήμαντο.</p>
<p style="text-align: justify;">Η Συνθήκη του Δουβλίνου πρέπει να αποσυρθεί. Τα σύνορα πρέπει να είναι ανοιχτά και όλες οι χώρες της ΕΕ θα πρέπει να δεχθούν πρόσφυγες και μετανάστες».</p>

Σχετικά άρθρα