<p style="text-align: justify;">«Πάλεψα κάποιες ημέρες με την άρνηση μου να δει το πρόβλημα μου ένας γιατρός. Με την παρότρυνση της μεγάλης κόρης μου έκανα το σωστό», είπε η Δέσποινα Γεωργοπούλου, πρώην ασθενής.«Ο γιατρός με ενημέρωσε πλήρως για το καρκίνο που είχα. Ήμουν μόνη. Στο άκουσμα όλων αυτών, άλλα καταλάβαινα και άλλα όχι, προσπάθησα να κρατήσω την ψυχραιμία… Ξέσπασα στα κλάματα… Ήρθαν όλα αυτά σε δύσκολη περίοδο της ζωής μου, σε διάσταση με το σύζυγο, μητέρα τριών παιδιών και σε οικονομικές δυσκολίες… Ευτυχώς το αίσθημα αδυναμίας και μοναξιάς δεν κράτησα πολύ… Μιλούσα ανοικτά με την κόρη μου. Στη συνέχεια ο Γολγοθάς των θεραπειών. Όλη τη ζωή μου επηρέαζε η διαδικασία. … Πέρασα δύσκολα …. Δεν σταμάτησα τις κοινωνικές συναναστροφές μου. Διαπίστωσα τους ανθρώπους που ήταν δίπλα μου πρόθυμοι για βοήθεια… Γνώρισα πολλές άλλες ασθενείς και μοιράσαμε τις αγωνίες μας… Ο καρκίνος μου έδωσε την ικανότητα να δω την ζωή πιο έντονα και πιο ουσιαστικά. Είναι εθελόντρια 10 χρόνια τώρα. Στέκομαι πια ακόμα πιο καλά στα πόδια μου. Ο καρκίνος δεν με νίκησε, τα κατάφερα».</p>
<p style="text-align: justify;">Το ίδιο αισιόδοξη ήταν και η μαρτυρία μίας άλλης πρώην ασθενούς, της κ. Σάσας Πατεράκη, «ο καρκίνος άλλαξε τη ζωή μου προς το καλύτερο! Την έκανε πιο ουσιαστική και πιο επικεντρωμένη στο σήμερα. Μία νέα διάσταση – εμπειρία ζωής ανοίχτηκε για μένα. Μέσα από τη συζήτηση του προβλήματος μου, την εθελοντική εργασία μου και την συμμετοχή στα κοινά, νομίζω ότι έγινα καλύτερος άνθρωπος απ’ ό,τι ήμουν, πριν με συναντήσει ο καρκίνος».</p>
<p style="text-align: justify;">virus.com.gr</p>