<p style="text-align: justify;">O γιoς μου είναι 8,5 ετών γ' δημοτικού είναι άριστος μαθητής αλλά μας έχει προβληματίσει η συμπεριφορά του. Συγκεκριμένα τελευταία έχει βγάλει φοβίες. Φοβάται την ιστορία την διαβάζουμε εμείς. Φοβάται να μείνει μόνος στο δωμάτιο στο σαλόνι στην τουαλέτα στο παρελθόν έμενε και στο σπίτι μόνος. Εχουμε πρόβλημα με το φαγητό. Τρώει μόνο συγκεκριμένη ώρα και μόνο συγκεκριμένα φαγητά γάλα πρωί βράδυ μακαρόνια με κιμά πατάτες τηγανιτές και με δυσκολία μερικά ψάρια Δεν τρώει φρούτα λαχανικά όσπρια κλπ Στην καθημερινότητα του αποφεύγει τις πολυάριθμες παρέες και προτιμά συγκεκριμένους φίλους Στα γενέθλιά του κάλεσε μόνο 3 φίλους σε αντίθεση με προηγούμενες χρονιές που καλούσε πολλούς. Σταμάτησε την ακαδημία ποδοσφαίρου πήγαινε 2 χρόνια και επίσης αποφεύγει την πλατεία</p>
<p style="text-align: justify;">Παρακαλώ για τις συμβουλές σας</p>
<p style="text-align: justify;">Στο ερώτημά σας απαντά ο ψυχολόγος ομαδικός θεραπευτής Δημήτρης Κατσαρός </p>
<div dir="ltr"> </div>
<div dir="ltr">Φαίνεται πως ο γιος σας κάνει δοκιμές σε διάφορα πράγματα τα οποία μπορεί να του αρέσουν μπορεί και όχι. Κάποια μπορεί να του αρέσουν για ένα χι χρονικό διάστημα και κάποια άλλα για ένα διάστημα χί συν δύο. Οι συγκρίσεις μεταξύ των συνηθειών του σήμερα, σε σχέση με του παρελθόντος ή των πραγμάτων που αποφεύγει σήμερα και που του αρέσουν λιγότερο σε σχέση με το παρελθόν έχουν νόημα ώστε να του δείξουν τη μέχρι στιγμής πορεία του. Μην τρομάζετε αν παρατά κάποια πράγματα. Είναι αρκετά μικρός ακόμα. Και μόνο το γεγονός ότι έκατσε 2 χρόνια στο ποδόσφαιρο είναι ικανοποιητικό διάστημα για να δείξει ότι είναι συγκεντρωμένος και φιλότιμος. Ότι δεν τα παρατάει εύκολα. Μπορεί απλά να έχασε το ενδιαφέρον του. Εμείς οι μεγάλοι όταν ξεκινάμε κάτι θεωρούμε πως μας τιμά να το φέρνουμε εις πέρας. Όμως αυτό για τα παιδιά δεν χρειάζεται. Δεν έχουν να αποδείξουν κάτι σε κάποιον άλλο πέρα από τον εαυτό τους. Αν δεν αμφισβητεί ένα παιδί τον εαυτό του τότε μάλλον δεν έχει να αποδείξει τίποτα. Φυσικά δεν υπονοείται μ'αυτό τον τρόπο το να μην έχει επιμέλεια και μεθοδικότητα. Αυτό όμως αφορά στις περιορισμένες υποχρεώσεις που έχει ως σήμερα, που είναι κυρίως τα μαθήματά του. Στην ηλικία του το να ασχοληθεί με κάτι που του τραβά το ενδιαφέρον, θα σας καθησύχαζε πιστεύω αν το μεταφράζατε περισσότερο ως πολυτέλεια της δοκιμής, παρά ως μεθοδική σπουδή. Ίσως θα ήταν βοηθητικό από μέρους σας να παρακολουθήσετε αυτό το πρόγραμμα που έχει θέσει για τον εαυτό του και να δείτε σε τι του χρησιμεύει. Μπορεί να σας πει ο ίδιος, ή μπορεί να χρειαστεί να παρατηρήσετε από μόνοι σας κάποιο χρονικό διάστημα μέχρι να φτάσετε στην εξήγηση. Την εξήγηση καλό είναι να τη διαχειριστείτε με ένα τρόπο που να τον ξεμπλοκάρει: Μη θυμώσετε μαζί του. Δείτε τι πραγματικά θέλει και με ποιο τρόπο προσπάθησε να το επιτύχει. Αν χρειαζόταν όλο αυτό που έκανε δεν έχει και πολλή σημασία εφόσον επιτυγχάνει το σκοπό του. Τα παιδιά είναι ερευνητές και εφευρέτες σαν τον Κύρο Γρανάζη. Γοητεύονται από την ευρηματικότητά τους πριν ακόμα καταλάβουν τους πρακτικούς σκοπούς της (επιβίωση, οικονομία, συμβίωση). Αν από την άλλη δεν παρατηρήσετε κάποιο ιδιαίτερο σκοπό, τότε σκεφτείτε κάποιον άνθρωπο που ίσως εντυπωσίασε το παιδί σας και διαλέγει να τον μιμείται με αυτούς τους τρόπους, δηλαδή όπως μπορεί. </div>