<p>Από σήμερα πατέρας! Και η ζωή μου;</p>
<p><span>Η ψυχοθεραπεύτρια, M.S Ψυχολογίας από το Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια με ειδικότητα στην οικογενειακή θεραπεία κυρία</span><strong> Πέγκυ Πελώνη- Πινήρου μας περιγράφει την αλλαγή στη ζωή ενός άνδρα που γίνεται πατέρας αλλά και τις αλλαγές στη σχέση του ζευγαριού μέσα από μια αληθινή μαρτυρία. </strong></p>
<p>Η ιστορία του Γιώργου</p>
<p>Γράφει η Στέλλα – Παιδίατρος </p>
<p style="text-align: justify;">"Ως παιδίατρος έχω την ευκαιρία να ζήσω από κοντά τις πιο χαρούμενες αλλά και αγχωτικές στιγμές στη ζωή ενός ζευγαριού. Λιγότερο την προσμονή και περισσότερο τον ερχομό και τη φροντίδα ενός παιδιού. Ως μητέρα και παιδίατρος κατανοώ απόλυτα πώς ένα τόσο χαρμόσυνο γεγονόςμπο-ρεί να επιφέρει και μια χαοτική συναισθηματικά κατάσταση.</p>
<p style="text-align: justify;">Ο Γιώργος, στα 32 του, γίνεται πατέρας έπειτα από έξι χρόνια γάμου. Η ζωή του μέχρι τότε ήταν ουσιαστικά ανέμελη. Ταξίδευε, έβγαινε συχνά με τις παρέες του και είχε αρκετό ελεύθερο χρόνο για τον εαυτό του και τα χόμπι του. Η σχέση με τη γυναίκα του ήταν πολύ καλή. Υπήρχε μεταξύ τους επαρκής επικοινωνία και μοιράζονταν αρκετό χρόνο μαζί, καθώς είχαν κοινά ενδιαφέροντα. Η γέννηση του παιδιού του, τον γέμισε χαρά, όμως οι μέχρι τότε ισορροπίες στη ζωή του, άρχισαν να ανατρέπονται. Ο προσωπικός του χρόνος περιορίστηκε στο ελάχιστο κι έτσι οι έξοδοι και οι συναντήσεις με τους φίλους του γίνονταν πια πολύ σπάνια. Ήταν συνέχεια κουρασμένος, καθώς έμενε αρκετά βράδια άυπνος από το κλάμα του μωρού, με αποτέλεσμα η φυσική τον κατάσταση να έχει επηρεαστεί πολύ και οι δραστηριότητες του να περιοριστούν. Ένιωθε νευρικότητα και γκρίνιαζε σνχνά, χωρίς εμφανή λόγο, ενώ παράλληλα ένιωθε μπερδεμένος ανάμεσα στο ρόλο του πατέρα, τον σνζύγου και του εραστή. Η εικόνα της κουρασμένης γυναίκας του, χωρίς διάθεση να ασχοληθεί μαζί του, και οι καινούριες ευθύνες τον αποδιοργανωναν. Και σ’ αυτή τη νέα φάση της ζωής τον έρχεται να προστεθεί και η εισβολή των παππούδων στο σπίτι με συνεχείς επισκέψεις και καθημερινά τηλεφωνήματα με πρόσχημα το νέο μέλος της οικογένειας.</p>
<p style="text-align: justify;">Περνούσε, περιορισμένος στο σπίτι, διαστήματα αδιαφορίας και διαστήματα έντονης κριτικής διάθεσης απέναντι στη γυναίκα τον, καθώς ερμήνενε σαν απόρριψη την έλλειψη ερωτικής διάθεσης από μέρονς της. Τώρα πια το κέντρο βάρους της προσοχής της ήταν το μωρό κι όχι εκείνος.</p>
<p style="text-align: justify;">Καθώς δεν είχε προλάβει να σννειδητοποιήσει τις αλλαγές πον επιφέρει στη σχέση τον ζευγαριού ο ερχομός ενός παιδιού, δεν ήταν εύκολο για εκείνον να δεχτεί αυτή τη νέα κατάσταση. Μέχρι τότε, άκουγε μόνο ότι με τη γέννηση ενός παιδιού ολοκληρώνεται η εντυχία τον ζευγαριού. Κανείς δεν αναφερόταν με ιδιαίτερη έμφαση στην ανατροπή των μέχρι τότε ισορροπιών και των δυσκολιών πον επέφερε αντή η ανατροπή. Εκείνος, νοσταλγούσε τη ζωή τον, όπως ήταν πριν γίνει πατέρας και επωμιστεί όλες αυτές τις ευθύνες και τις νποχρεώσεις. Η περίοδος αντή τον φάνταζε τώρα ιδανική και τον προκαλουσε μελαγχολία η ιδέα ότι ανήκε πια οριστικά στο παρελθόν. Αντό, όμως, ερχόταν σε αντίφαση με την αγάπη τον για το μωρό και την πρωτόγνωρη σνναισθηματική πληρότητα πον βίωνε, γεγονός πον τον έκανε να νιώθει περισσότερο μπερδεμένος.</p>
<p style="text-align: justify;">Η στάση του και η διάθεσή τον άρχισε να τροποποιείται έπειτα από επίσκεψη της οικογένειας στο ιατρείο μου, όπον, αφού ολοκληρώθηκε η εξέταση τον μωρού, εντόπισαν, αναγνώρισαν και μοιράστηκαν την αμφιθυμία τον συναισθήματος κατόπιν παραινέσεως. Μοιράστηκα μαζί τους το γεγονός ότι πρόκειται για διαδικασία πον περνούν όλα τα ζευγάρια και ότι δεν είναι ο μόνος που νιώθει τόσο μπερδεμένος και αναστατωμένος από αυτήν την αλλαγή. Είναι φυσικό να έχει κανείς ανάμεικτα συναισθήματα νοσταλγώντας από τη μία μεριά την ανέμελη περίοδο της ζωής του και από την άλλη να νιώθει ευτυχισμένος με τον ερχομό ενός μωρού. Το μόνο που χρειαζόταν ήταν χρόνος και υπομονή.</p>
<p style="text-align: justify;">Πραγματικό, η αγαπη του για το μωρό, η επικοινωνία που απέκτησε σιγά-σιγά μαζί τον αλλά και η στήριξη της γυναίκας του τον βοήθησαν να αποδεχτεί αντή τη νέα κατάσταση.</p>
<p style="text-align: justify;">Η φνσική πορεία των πραγμάτων, ο έντονος δεσμός αγάπης μεταξύ αυτού και τον παιδιού, τον έκαναν να νιώθει ευτυχισμένος, που έγινε πατέρας. Η σχέση με τη γυναίκα τον ξαναβρήκε την ισορροπία της και είναι και πάλι αρμονική. Τώρα μοιράζονται την ενθύνη και την απερίγραπτη ευτυχία τον να είσαι γονιός.</p>
<p style="text-align: justify;">Ακόμη και οι πιο ευχάριστες αλλαγές στη ζωή ενός ανθρώπον συνοδεύονται από στρες, αμφιθυμία και τις συνακόλονθες διαδικασίες προσαρμογής. Παρ’όλα αντά τολμώ να πω ότι η ισορροπία ανάμεσα στο ζευγάρι δεν είναι μια δεδομένη κατάσταση μετά τη γέννα και την εγκαθίδρυση της νέας κατάστασης μέσα στην οικογένεια. Σε πολλά ζευγάρια αναστατώνονται οι ισορροπίες τόσο πολύ μέσα από αντό το γεγονός, πον χρειάζεται πολλή δουλειά για να τις ξαναβρούν. Αντό επιτυγχάνεται όταν τα ζευγάρια έχουν «καλές» βάσεις επικοινωνίας, κατανόησης, αλληλοσεβασμού και φυσικά αγάπης.</p>