<p style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;"><em><strong>Αναγνώστριά μας ρωτά: </strong></em></span></p>
<p style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;"><em><strong>Eίμαι 39 ετών παντρεμένη και έχουμε ένα παιδάκι 5 ετών που αποκτήσαμε δύσκολα. Η δουλειά του συζύγου μου είναι πολύ δύσκολη και στην διεξαγωγή και στο ωράριο 10-12 ώρες x6 μέρες την εβδομάδα. </strong></em></span></p>
<p style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;"><em><strong>Ανέκαθεν τον προστάτευα με ποια έννοια να μην ασχολείται με κάτι άλλο μόνο να ξεκουράζεται κι αυτό έχει σαν επίπτωση και την κοινωνική ζωή αλλά το δέχτηκα κι εξακολουθώ. Εχω αναλάβει τα πάντα σπίτι ανατροφή παιδιού σούπερ μάρκετ πληρωμές αγορές βόλτες παιδιού και εργάζομαι στον ιδιωτικό τομέα επίσης ο ύπνος μου δεν είναι καλός λόγω της αφύπνισης του συζύγου στις 02.30 το πρωί </strong></em></span></p>
<p style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;"><em><strong>Να σημειώσω ότι δεν υπάρχει βοήθεια από συγγενείς. Γιατί τα λέω όλα αυτά γιατί υπάρχουν κάποιες μέρες του μήνα που είμαι εξαιρετικά ευέξαπτη γενικώς δε μου μιλάει αλλά χθες εκεί που έκανα μπάνιο το παιδί κλείνω την κουρτίνα του μπάνιου και πέφτει…Τρόμαξε από τον θόρυβο έρχεται και με σπρώχνει για να την φτιάξει δεν μου άρεσε καθόλου. Το πήρα πολύ κατάκαρδα δεν του είπα τίποτα απλώς δεν του μιλάω πια. </strong></em></span></p>
<p style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;"><em><strong>Φυσικά δεν είναι λύση αλλά δεν είμαι ρομπότ.  Το πρόβλημα το έχω εγώ. </strong></em></span></p>
<p style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Στο ερώτημά σας απαντά η ψυχολόγος <strong>Παυλίνα Πουλίδη </strong></span></p>
<p style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Αγαπητή αναγνώστρια,</span></p>
<p style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Αντιλαμβάνομαι το μερίδιο ευθύνης και υποχρεώσεων που έχετε επωμιστεί, λόγω του αυξημένου φόρτου εργασίας του συζύγου σας και την δυσκολία που σας προκαλεί αυτό. Είναι φυσιολογικό κάποιες στιγμές να είστε ευέξαπτη καθώς η σωματική και ψυχική εξουθένωση προκαλεί ευερεθιστότητα. Σε περίπτωση που παρατηρήσετε επιδείνωση της ευερεθιστότητας με συχνές και επαναλαμβανόμενες εκρήξεις θυμού για κάποιο διάστημα, καλό θα ήταν να επισκεφθείτε έναν ειδικό για να το διαχειριστείτε λόγω του ότι υπάρχει και ένα παιδί. Σχετικά με το συμβάν που περιγράφετε, αναφέρετε ότι το πήρατε πολύ κατάκαρδα, άρα αναγνωρίζετε την διάθεση για υπερβολή στην αρνητική ερμηνεία του συμβάντος και κατ’ επέκταση στην εμφάνιση αρνητικών συναισθημάτων από πλευράς σας. Πολλές φορές δεν είναι οι καταστάσεις που μας προκαλούν δυσάρεστα συναισθήματα αλλά η ερμηνεία που αποδίδουμε σε αυτές. Προσπαθήστε να εκλογικεύσετε τα συναισθήματα σας και να επαναξιολογήσετε το συμβάν τώρα, όντας πιο ήρεμη. Σίγουρα η λύση δεν είναι να μην μιλάτε με τον σύζυγο σας και θα σας πρότεινα να φανείτε ανοιχτή στο διάλογο έτσι ώστε να μπορέσετε και οι δυο να εκφράσετε τους προβληματισμούς σας. Η αναβλητικότητα δεν βοηθάει στην επίλυση προβλημάτων ανάμεσα στα ζευγάρια. Τέλος το πρόβλημα δεν είναι μόνο δικό σας καθώς το κάθε μέλος της σχέσης κατέχει το δικό του μερίδιο ευθύνης, σημασία έχει ο καθένας σας να προσπαθήσει να τροποποιήσει την αρνητική συμπεριφορά που εκδηλώνει απέναντι στον άλλον. </span></p>
<p><span><br /></span></p>