<div class="itemFullText">
<p style="text-align: justify;">Η Χρόνια Νεφρική Νόσος (ΧΝΝ) ορίζεται ως η προοδευτική, μη αναστρέψιμη μείωση της νεφρικής λειτουργίας. Προκαλείται από βλάβη του νεφρού, μπορεί να είναι αποτέλεσμα οξείας νεφρικής ανεπάρκειας και είναι μη αναστρέψιμη. Συχνότερες αιτίες για την ανάπτυξή της είναι η υπέρταση και ο σακχαρώδης διαβήτης. Τα νεφρά χάνουν προοδευτικά την ικανότητα να αποβάλλουν το περιττό νερό από την κυκλοφορία του αίματος και τα τοξικά και άχρηστα προϊόντα του μεταβολισμού.</p>
<p style="text-align: justify;">Τα νεφρά παίζουν βασικό ρόλο στη διατήρηση της ομοιόστασης (διατήρηση υγρών και ηλεκτρολυτών), στην απέκκριση των μεταβολικών απόβλητων προϊόντων, στην ρύθμιση διάφορων ορμονικών και μεταβολικών οδών. Στο τελικό στάδιο της ΧΝΝ, τα υγρά και οι τοξίνες συσσωρεύονται, σε σημείο που η αιμοκάθαρση ή η μεταμόσχευση του νεφρού είναι απαραίτητη για να παραμείνει ο ασθενής στη ζωή. Τα κυριότερα συμπτώματα της πάθησης περιλαμβάνουν κόπωση, αδυναμία, ανορεξία και απώλεια βάρους, ενώ στα παιδιά μπορεί να παρατηρηθεί καθυστέρηση της σωματικής ανάπτυξης.</p>
<p style="text-align: justify;">Η διατροφή αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι στην αντιμετώπιση της χρόνιας νεφρικής νόσου. Μπορεί να βελτιώσει τα συμπτώματα της νεφρικής ανεπάρκειας και να επιβραδύνει την εξέλιξη της πάθησης, ενώ ωφελεί και σε άλλα νοσήματα που την συνοδεύουν, όπως ο σακχαρώδης διαβήτης, η αρτηριακή υπέρταση και τα καρδιαγγειακά νοσήματα. Κύριοι στόχοι της θεραπείας μέσω της διατροφής εκτός των ήδη προαναφερθέντων, είναι μείωση της πρόσληψης νατρίου, η μείωση της πρόσληψης πρωτεϊνών, η ελαχιστοποίηση της ουραιμικής τοξικότητας και των μεταβολικών διαταραχών, η αντιμετώπιση των επιπλοκών και η πρόληψη ή η αντιμετώπιση της υποθρεψίας. Όσο η πάθηση εξελίσσεται, οι επιπλοκές είναι συχνότερες και σοβαρότερες, και περιλαμβάνουν υποσιτισμό, υπερκαλιαιμία, μεταβολική οξέωση- λόγω μειωμένης απέκκρισης οξέος, αναιμία- λόγω διαταραχής ερυθροποίησης και χαμηλών αποθεμάτων σιδήρου, δυσλιπιδαιμία, ανισορροπία ιχνοστοιχείων (ασβεστίου, φωσφόρου) και διαταραχή των οστών.</p>
<p style="text-align: justify;">Ο περιορισμός των πρωτεϊνών παίζει σημαντικό ρόλο στην πάθηση, καθώς διασπώνται σε οξέα, ουρία, θεϊικά και φώσφορο. Στη ΧΝΝ οι τοξικές ουσίες δεν είναι δυνατόν να αποβληθούν από τον οργανισμό, με αποτέλεσμα η συσσώρευσή τους να οδηγεί σε καταβολισμό των μυών, σε αγγειακές επασβεστώσεις και σε βλάβες των οστών. Στους ασθενείς που βρίσκονται στο στάδιο 3 ή 4 της ΧΝΝ συστήνεται καθημερινά πρόσληψη 0,6-0,8mg/kg πρωτεϊνών υψηλής βιολογικής αξίας (π.χ. κοτόπουλο, κυνήγι, όσπρια, γαλακτοκομικά προϊόντα, κ.λπ.). Στο στάδιο 5, όπου οι ασθενείς κάνουν αιμοκάθαρση, προτείνεται η πρόσληψη πρωτεΐνης 1,2mg/kg/ημέρα. Όσο αφορά στις θερμίδες, η γενική σύσταση είναι 30-35 kcal/kg/ημέρα, ανάλογα την ηλικία που βρίσκεται ο ασθενής.</p>
<p style="text-align: justify;">Μεγάλο ποσοστό ασθενών που ξεκινούν αιμοκάθαρση εμφανίζουν υποσιτισμό. Χαρακτηρίζεται από απώλεια μυϊκής μάζας, σπλαχνικής πρωτεΐνης και λιπώδους μάζας. Η μειωμένη πρόσληψη υγρών από το στόμα, λόγω της περιοριστικής δίαιτας, η ανορεξία, η απώλεια θρεπτικών ουσιών (βαριά πρωτεϊνουρία), οι ορμονικές και οι μεταβολικές ανωμαλίες και τα συμπτώματα του γαστρεντερικού συστήματος μπορούν να οδηγήσουν σε υποθρεψία.</p>
<p style="text-align: justify;">Η εντερική διατροφή (EΔ) μέσω γαστροστομίας ή ρινογαστρικού σωλήνα θεωρείται απαραίτητη σε σοβαρή υποθρεψία, καθώς διασφαλίζει και αυξάνει την πρόσληψη θρεπτικών συστατικών. Η βελτίωση της διατροφικής κατάστασης του ασθενούς με ΧΝΝ μπορεί να επιτευχθεί με συμπληρώματα μέσω της στοματικής οδού, που αποτελεί μια πιο οικονομική λύση. Οι καθημερινές απαιτήσεις σε μεταλλικά στοιχεία στους ασθενείς που σιτίζονται μέσω ΕΔ είναι φώσφορος 6–10g, νάτριο 1.8–2.5g και κάλιο 1.5–2g, ενώ δεν υπάρχει κάποιος περιορισμός για την κατανάλωση υγρών.</p>
<p style="text-align: justify;">Τέλος, για τους υποσιτιζόμενους ασθενείς που δεν μπορούν να καλυφθούν από τη διαιτητική πρόσληψη ή είναι αδύνατη η ΕΔ, θα πρέπει να γίνεται πρόσληψη θρεπτικών συστατικών μέσω παρεντερικής διατροφής (ΠΔ). Οι καθημερινές απαιτήσεις σε μεταλλικά στοιχεία είναι φώσφορος 8–10g, νάτριο 1.8–2.5g και κάλιο 2–2.5g. Συστήνεται η πρόσληψη βιταμίνης C (100mg), ψευδαργύρου (15mg), βιταμίνης Β6 (10mg), φυλλικού οξέος (1mg), σεληνίου (50-70μg) και βιταμίνης D ανάλογα με τα ποσά ασβεστίου, φωσφόρου και παραθορμόνης του ασθενούς.</p>
<div class="itemBibliography" style="text-align: justify;">
<div class="BibliographyTitle"><strong><br /></strong></div>
<div class="BibliographyTitle"><strong><br /></strong></div>
<div class="BibliographyTitle"><strong><br /></strong></div>
<div class="BibliographyTitle"><strong>ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ</strong></div>
<div class="Bibliography" style="height: 278px;">
<p>Cano N, Aparicio M, Brunori G, et al., ESPEN Guidelines on Parenteral Nutrition: Adult Renal Failure., Clin Nutr. 2009 Aug; 28(4):401-414.</p>
<p>Cano N, Fiaccadori E, Tesinsky P, et al., ESPEN Guidelines on Enteral Nutrition: Adult Renal Failure., Clin Nutr. 2006 Apr; 25(2):295–310.</p>
<p>NKF, National Kidney Foundation website, Clinical practice guidelines for nutrition in chronic kidney failure (updated on March 2010), accessed on 21st January 2015: <a href="http://www.renal.org/guidelines/modules/nutrition-in-ckd#SummaryScreening">http://www.renal.org/guidelines/modules/nutrition-in-ckd#SummaryScreening</a></p>
<p>Savica V, Santoro D, Ciolino F, et al., Nutritional therapy in chronic kidney disease., Nutr Clin Care. 2005 Apr-June; 8(2):70-76.</p>
<p>mednutrition.gr</p>
</div>
</div>
</div>