Γιατί πονάω στον ώμο;

Τι συμβαίνει όταν μας πονά ο ώμος και δεν μπορούμε να κάνουμε κινήσεις με ευκολία; Όταν ο πόνος στον ώμο αυξάνεται ιδιαίτερα το βράδυ; Τι είναι η περιαρθρίτιδα του ώμου; Ο όρος περιλαμβάνει πολλές παθήσεις; Και πώς αντιμετωπίζονται αυτές; Χειρουργικά ή με φαρμακευτική αγωγή;

Απαντά ο ορθοπεδικός, Εμμανουήλ Αντωνογιαννάκης, Διευθυντής του Κέντρου Αρθροσκοπικής  Χειρουργικής Ώμου, του νοσοκομείου ΙΑΣΩ general.

 

 

 

 

 

-Τι είναι η περιαρθρίτιδα του ώμου; Ποια είναι τα συμπτώματα; 

Ο όρος «περιαρθρίτιδα ώμου» χρησιμοποιήθηκε κατά το παρελθόν για να περιγράψει τις παθήσεις που προκαλούσαν πόνο και περιόριζαν την κινητικότητα  του ώμου χωρίς να εμφανίζουν τα ακτινολογικά ευρήματα της αρθρίτιδας. Πόνος δηλαδή, στον ώμο που δεν ήταν αρθρίτιδα ήταν περι-αρθρίτιδα. Επρόκειτο λοιπόν, για μία γενική και αόριστη περιγραφή που δεν υποδήλωνε συγκεκριμένη παθολογία. Στην πραγματικότητα, κάτω από την ομπρέλα αυτού του όρου περιλαμβανόταν ένας μεγάλος αριθμός παθήσεων. Η επικράτηση και χρήση αυτού του όρου οφειλόταν στο γεγονός ότι τα συμπτώματα αυτών των παθήσεων είναι κοινά, πόνος, ιδίως νυκτερινός,  μείωση του εύρους κίνησης και δυσλειτουργία.

Η πρόοδος της ιατρικής γνώσης, η παράλληλη χρήση νέων τεχνολογιών, με την εισαγωγή νέων απεικονιστικών μεθόδων (αξονική τομογραφία, μαγνητική τομογραφία) βοήθησε στην αναγνώριση, ταυτοποίηση και διαφοροδιάγνωση αυτών των νοσολογικών οντοτήτων. Το ιδιαίτερο ενδιαφέρον ορισμένων Ορθοπαιδικών Χειρουργών τόσο στην Παθολογία όσο και την Χειρουργική του ώμου, παράλληλα με την επανάσταση που έφερε η χρήση του αρθροσκοπίου στην Χειρουργική του ώμου άλλαξε  την επικρατούσα γνώση για τις παθήσεις αυτές. Έτσι ο όρος  «περιαρθρίτιδα ώμου» δεν είναι σωστό να χρησιμοποιείται πλέον  γιατί αφενός δεν είναι ακριβής, αλλά κυρίως γιατί πλέον έχουν εφαρμοστεί εξειδικευμένες θεραπείες στις διαφορετικές παθήσεις που καλύπτει αυτός ο όρος .

Οι παθήσεις που συνηθιζόταν να περιγράφονται με τον όρο «περιαρθρίτιδα ώμου», είναι οι εξής:

  • Τενοντίτιδα του πετάλου των στροφέων του ώμου (συνήθως του υπερακανθίου)
  • Ρήξη του τενοντίου πετάλου των στροφέων του ώμου (υπερακάνθιος, υπακάνθιος, υποπλάτιος) (εικόνα 1 και 2)
  • Σύνδρομο υπακρωμιακής πρόσκρουσης
  • Ασβεστοποιός τενοντίτιδα (εικόνα 3)
  • Συμφυτική θυλακίτιδα (παγωμένος ώμος) (εικόνα 4)
  • Τενοντίτιδα του τένοντα της μακράς κεφαλής του δικεφάλου βραχιονίου
  • Εξάρθρημα ή ρήξη του τένοντα της μακράς κεφαλής του δικεφάλου βραχιονίου
  • Ρήξη του επιχείλιου  χόνδρου (κυρίως βλάβες SLAP)
  • Οστεοαρθρίτιδα, υμενίτιδα, ρήξη ενδαρθρικού μηνίσκου της  ακρωμιοκλειδικής άρθρωσης
  • Πίεση υπερπλάτιου νεύρου
  • Μη τραυματική αστάθεια ώμου

     

      

Εικόνα 1: Αρθροσκοπική εικόνα ρήξης τένοντα υπερακανθίου.

Εικόνα 2: Αρθροσκοπική εικόνα συρραφής ρήξης τένοντα υπερακανθίου.

Εικόνα 3: Αρθροσκοπική εικόνα ασβεστοποιού τενοντίτιδας.

Εικόνα 4: Αρθροσκοπική εικόνα συμφυτικής θυλακίτιδας (παγωμένου ώμου).

Πώς θεραπεύονται οι παραπάνω παθήσεις;

Η θεραπεία των παραπάνω παθήσεων είναι συντηρητική ή χειρουργική.

Η συντηρητική  θεραπεία περιλαμβάνει αντιφλεγμωνώδη φάρμακα, ενδαρθρικές εγχύσεις και κατάλληλα προγράμματα φυσικοθεραπείας.

Όσον αφορά στην Χειρουργική, σήμερα το σύνολο σχεδόν των επεμβάσεων για την αντιμετώπιση των παραπάνω παθήσεων γίνεται αρθροσκοπικά. Η αρθροσκόπηση είναι μια ελάχιστα επεμβατική μέθοδος με πολύ μικρή νοσηρότητα  κατά την οποία τοποθετούνται οπτικές ίνες μεγέθους βελόνας στο εσωτερικό της άρθρωσης και μεταδίδουν εικόνες μέσω κάμερας σε μία οθόνη. Η επέμβαση και διόρθωση των ανατομικών βλαβών  γίνεται από οπές μερικών χιλιοστών που διανοίγονται γύρω από την άρθρωση. Από τις οπές αυτές εισάγονται τα  αρθροσκοπικά εργαλεία αλλά και τα ράμματα ή οι ειδικές άγκυρες για την διόρθωση των βλαβών.

Τα πλεονεκτήματα της μεθόδου είναι η ασφάλεια, το μικρότερο χειρουργικό τραύμα, το άψογο αισθητικό αποτέλεσμα, η υψηλή διαγνωστική ευαισθησία και το μικρότερο ποσοστό επιπλοκών σε σχέση με την ανοικτή χειρουργική που εφαρμόζονταν παλαιότερα.

-Χρειάζεται νοσηλεία για την αρθροσκόπηση;  Έχει γρήγορα αποτελέσματα;

 Η αρθροσκόπηση γίνεται υπό τοπική νάρκωση και δεν απαιτείται  νοσηλεία. Ο ασθενής φεύγει από το νοσοκομείο μερικές ώρες μετά την επέμβαση  και ο χρόνος αποθεραπείας είναι μερικές φορές μικρότερος αλλά πάντοτε με λιγότερους περιορισμούς σε σύγκριση με αυτούς που απαιτούσαν οι παλαιότερες τεχνικές. Συνήθως δεν ακινητοποιείται το άκρο περισσότερο από μερικές ημέρες και ο ασθενής επιστρέφει στις καθημερινές δραστηριότητες του ταχύτατα.  

Η συντηρητική ή χειρουργική θεραπεία συνήθως συμπληρώνεται με ένα πρόγραμμα αποκατάστασης που έχει σκοπό την ανάκτηση του εύρους κίνησης της άρθρωσης του ώμου αλλά και την μυϊκή ενδυνάμωση των παρακείμενων μυών. Ο χρόνος της αποκατάστασης ποικίλει ανάλογα με την βαρύτητα των βλαβών και μπορεί να είναι αρκετά παρατεταμένος όσον αφορά την επιστροφή σε πλήρη αθλητική δραστηριότητα ή βαριά χειρωνακτική εργασία  σε ορισμένες περιπτώσεις.

Σχετικά άρθρα