<p>Ο <strong>αστρικός Κρόνος στον Σκορπιό</strong> θωρεί τον <strong>Ήλιο στον Ταύρο</strong>, ορίζοντας μια ακόμη περίοδο πιέσεων και αποφάσεων. Θα μου πεις «ωχ… κι άλλες;», μα όπως θα διαπιστώσεις στο τέλος δεν εννοώ απαραίτητα αυτές που εννοείς και είναι συνυφασμένες με την «κλασική» θεώρηση του Κρόνου, που τον θέλει αποκλειστικά και μόνον έναν αυστηρό δεσπότη της ζωής σου.</p>
<div id="placement_5933561"><a href="http://adserver.adtech.de/?adlink/1370/5933561/0/170/AdId=-3;BnId=0;itime=872698689;" target="_blank"><img src="http://aka-cdn-ns.adtech.de/images/AT170_300x250_4.gif" alt="AdTech Ad" width="1" height="1" border="0" /></a></div>
<p> </p>
<p>Σίγουρα ο «Πατριάρχης» του ζωδιακού επιχειρεί να βάλει την δική του σφραγίδα στην ζωή σου. <strong>Να σε κάνει πιο υπεύθυνο,</strong> να «δέσει» τις δομές σου και τελικά να στήσεις ένα οικοδόμημα με γερά θεμέλια. Και γι’ αυτό σου ζητά να αναλάβεις τις ευθύνες σου, να δοκιμαστείς, να εξεταστείς εφ’ όλης της ύλης και πολύ περισσότερο στο «μάθημα» επιλογής, που εσύ διάλεξες υπό την καθοδήγηση του. Τα «πρέπει» που σε δίδαξε με σκοπό να υπηρετήσεις και να προσφέρεις.</p>
<p>Κι ακόμη, <strong>να περιορίσεις τις ορέξεις σου</strong>, βαδίζοντας τον δρόμο του ρεαλισμού, να «κλαδέψεις» τις επιθυμίες σου, ώστε να μην… καούν σαν πρόωροι βλαστοί μέσα στη βαρυχειμωνιά, να γίνεις σοφότερος, όπως συνηθίζεις να διαβάζεις και να ακούς στα αστρολογικά συγγράμματα.</p>
<p>Έχεις σχεδόν πιστέψει ότι αυτός είναι ο <strong>Κρόνος</strong>, ένας εξεταστής, ένας <strong>επιστάτης</strong> που σε τυραννά για να γίνεις «καλύτερος άνθρωπος». Σου επιβάλλει αρχές και αξιώματα, είτε με το καλό, είτε με το ζόρι. Χωρίς να μπαίνει στον κόπο να ρωτήσει την γνώμη σου. Έχεις μόνον ένα δικαίωμα, που είναι συνάμα και υποχρέωση: Να κτίσεις τον εαυτό σου επάνω στα «πρέπει», που σου ορίζει, ούτε πιο δεξιά, ούτε πιο αριστερά, ούτε πιο ψηλά, ούτε πιο χαμηλά. Άλογο με παρωπίδες σε κάνει για να μην ξεστρατίζεις και χάσεις χρόνο σε ανέμελες βοσκές. Έχεις καθήκοντα, που δεν τελειώνουν ποτέ. Δρας και λειτουργείς σαν να χρωστάς στους πάντες και να το φέρεις βαρέως. Σε καταδιώκουν διαρκώς τύψεις, ενοχές και ανασφάλειες.</p>
<p>Έχεις σχεδόν πιστέψει ότι ο Κρόνος είναι το βασανάκι κι η ανάγκη σου, πάει και τελείωσε. Και μ’ αυτά και μ’ εκείνα, έχεις μάθει να επιλέγεις μια «ασφαλή» λύση που όμως κείται μακράν της αλήθειας σου.</p>
<p>Διαβάζεις ότι με τον Κρόνο «παρόντα» καλείσαι να πληρώσεις τα λάθη σου, γι’ αυτό δεν πρέπει να βαρυγκωμάς κάτω από την μπότα του. Λένε ότι σε παιδεύει επειδή σε αγαπά, όπως <strong>ο Θεός της Παλαιάς Διαθήκης</strong>. Κι αν φταις σε κάτι, θα πληρώσεις.</p>
<p>Την ίδια στιγμή όμως βλέπεις γύρω σου ανθρώπους που δεν πληρώνουν ποτέ τις «αμαρτίες» τους. Ξέρεις για ποιους σου γράφω, σχεδόν όλους αυτούς που βαυκαλίζονται ότι ορίζουν την τύχη σου, αφού εσύ «δεν ξέρεις» να κρατάς το τιμόνι της ζωής σου κι έχεις ανάγκη από καθοδηγητές. Εσύ ο ίδιος εγκρίνεις και αποδέχεσαι την εξουσία τους γιατί έχεις πειστεί ότι είσαι ατελής κι ελλειμματικός, σχεδόν ένα σφάλμα της φύσης. Τους προσφέρεις την ζωή σου μα με τέτοια μυαλά που κουβαλάς τι περιμένεις να συμβεί;<br />Ενδίδεις με προθυμία στις <strong>απαγορεύσεις</strong> και τους <strong>κανόνες</strong> τους –πάντα για το καλό σου υποτίθεται- χωρίς να τους θέτεις πρώτος εσύ τα όρια σου. Καλλιεργείς την ασυδοσία τους, καταδικάζοντας τον εαυτό σου στην «ευφυή» ποινή τους: Να είσαι και να μείνεις για πάντα συμπλεγματικός, υποδεέστερος του «μεγαλείου» τους, να είσαι μονίμως το εργαλείο για τις δουλειές και τα συμφέροντα τους αλλά και ο αποδιοπομπαίος τράγος τους. Εσύ πασχίζεις κι αυτοί καρπώνονται. Και τελικά εφαρμόζοντας a la carte νόμους και αρχές, τσαλαπατούν την ζωή σου, φορτώνουν τα λάθη τους σε σένα, ενώ για αυτούς δεν υπάρχει ποτέ καμία «τσιμπίδα» για να τους πιάσει.</p>
<p>Πότε θα ξυπνήσεις και πότε θα αναρωτηθείς: Μα γι’ αυτούς δεν υπάρχει Κρόνος;</p>
<p>Είναι αλήθεια ότι <strong>ο πλανήτης των περιορισμών</strong> βάζει όρια, που χωρίς αυτά ο κόσμος σου θα ήταν χαοτικός και προσωρινός. Είναι τα ίδια όρια που συμβάλλουν στο κτίσιμο και την συγκρότηση της συνείδησης σου. Πρακτικά σε αυτόν χρωστάς όλες τις κατακτήσεις σου, τις αξίες που θεσπίστηκαν στο πέρασμα των αιώνων κι αποτελούν σημεία αναφοράς της ύπαρξης σου.<br />Πασχίζει για έναν δίκαιο και αξιοκρατικό κόσμο, έχοντας σαν κύρια εργαλεία την πειθαρχία και την υπακοή στους νόμους, που διέπουν την κοινωνία σου.</p>
<p>Τι γίνεται όμως με τους δικούς σου νόμους, την δική σου αλήθεια που ανδρώθηκε συχνά διά πυρός και σιδήρου; Γνώρισες την αδικία ή αυτό που ονομάζεις ατυχία συνειδητοποιώντας ότι ο κόσμος σου απέχει πολύ από το να είναι αγγελικά πλασμένος. Επινόησες νέες τακτικές ή στρατηγικές για να υπερκεράσεις τα εμπόδια σου, έφτιαξες τον δικό σου νόμο.</p>
<p>Κι αν θέλεις να καταπολεμήσεις την αδικία που σε πνίγει, θα πρέπει να ξεκινήσεις από αυτόν. Ο άλλος είναι η προίκα σου κι από αυτήν την άποψη είναι σεβαστός, όχι όμως και αλάθητος. Έγινε ο οδηγός σου στα πρώτα σου βήματα αλλά στην πορεία διαπίστωσες ότι δεν χωρούσες στο καλούπι που σου έφτιαξαν κι έπρεπε πια να φτιάξεις το δικό σου.</p>
<p>Οι εμπειρίες της ζωής σου είναι ο νέος οδηγός προς την χειραφέτηση σου από αυτόν τον πρώτο νόμο, που ναι μεν εξυπηρετεί άριστα τις ανάγκες της κοινωνίας και το σύστημα που σε φιλοξενεί αλλά μπορεί να μην εξυπηρετεί διόλου εσένα. Αντίθετα σε ευνουχίζει ημέρα με την ημέρα.</p>
<p>Έφτασες να μοιάζεις με τις Γιαπωνέζες που τις φάσκιωναν από νωρίς, για να μείνουν τα πόδια τους μικρά κι ατροφικά.<br />Έτσι «έπρεπε»…</p>
<p>Με την κόρη σαν τα κρύα τα νερά, που κόντρα στην αγάπη της οι γονείς της την πούλησαν σε ένα εύπορο ραμολιμέντο.<br />«Για το καλό της» ή πιο σωστά για το καλό τους.</p>
<p>Με τον «παροιμιώδη μέσο ανθρωπάκο» του Wolf Biermann που «συνηθίζει στην κάθε βρωμιά, αρκεί να έχει γεμάτο τον ντορβά». Και βέβαια με τον Νεοέλληνα που έμαθε να «ελαστικοποιεί» την ηθική του όταν πρόκειται να πιάσει την καλή.<br />Έτσι κάνουν όλοι…</p>
<p>Μεγάλωσες κι έμαθες πολλά αλλά τι να την κάνεις αυτήν την σοφία αν δεν σε οδηγεί προς την ελευθερία σου; Για πόσο ακόμη θα μείνεις στη σκιά;</p>
<p>Όχι λοιπόν, ο Κρόνος δεν είναι μόνον αυτό που σου έμαθαν. Είναι και η δύναμη σου για το καλύτερο, είσαι εσύ που απαλλαγμένος από τα δεσμά μιας ξένης αλήθειας, πορεύεσαι πια με την δική σου.</p>
<p>Όπως σου έχω ξαναγράψει, ο Κρόνος σου σε θέλει συνειδητό μέλος μιας κοινωνίας, σε θέλει <strong>διοικητή της μοίρας σου</strong> κι όχι εσαεί υποτακτικό, έναν δάσκαλο, μια αυθεντία στον τομέα σου κι όχι ένα αέναο μαθητούδι. Για αυτό σε εκπαιδεύει και κάθε φορά που σε βρίσκει χωμένο στην τρύπα σου, παρέα με τα συμπλέγματα και την κακομοιριά σου, αναστενάζει και θλίβεται. Βλέπει έναν πολλά υποσχόμενο άνθρωπο που όμως σκλαβώθηκε από τα «πρέπει» των άλλων και παραχώρησε τα δημιουργικά του δικαιώματα και το αυτεξούσιο του για «να είναι αποδεκτός». Έναν άνθρωπο που αποποιείται τους θησαυρούς του, φοβούμενος ότι κάποιοι άλλοι θα τους απαξιώσουν.</p>
<p>Κι αυτές τις ημέρες που ο Κρόνος θα σε ξανασυναντήσει, ελπίζει να σε δει αποφασισμένο να υπερασπιστείς αυτό που λαχταρά η καρδιά σου. Να πάρεις την ευθύνη της αλήθειας σου, αυτό είναι το πρώτο που σου ζητά. Να ανυψώσεις την χαμηλή αυτοεκτίμηση σου, να θέσεις τους δικούς σου όρους και περιορισμούς, να πάψεις να κυριαρχείσαι από το «τι θα πουν οι άλλοι».</p>
<p>Έτσι μόνον ο κόσμος σου θα αρχίσει να γίνεται καλύτερος. Αλλιώς, το μόνο που σου πρέπει είναι να υπομένεις αδρανής και να καταριέσαι την ατυχία σου και τον άδικο ντουνιά. Δεν βαρέθηκες πια;</p>
<p><span><br /><br />Πηγή: <a href="http://www.astrology.gr/PROBLEPSEIS/KOSMIKOI-RYTHMOI/item/87289-astrologiko-deltio-gia-ola-ta-zodia-apo-10-eos-13-maioy#ixzz48I6ZJOwJ">http://www.astrology.gr</a></span></p>