Στεναχώρια: όταν κάποιος μένει μακριά και σου λείπει

<p style="text-align: justify;"><span>Καλησπέρα. Εδώ και λίγο καιρό με "προβληματίζει" μία κατάσταση και θα ήθελα τη συμβουλευτική σας βοήθεια. Μέχρι πριν από έναν χρόνο ζούσα στην Ελλάδα. Όταν παντρεύτηκα μετακόμισα στο εξωτερικό. Έχω μία αδερφή και δύο ανηψια: ένα κοριτσάκι (5 χρονών) και ένα αγοράκι (2μιση ετών). Η ανιψιά μου στενοχωριέται που έχει χάσει την καθημερινή επαφή της μαζί μου και επειδή μου έχει μεγάλη αδυναμία -όπως κι εγώ- πολλές φορές ξεσπάει σε κλάματα. Πριν από λίγες μέρες μας επισκέθηκαν. Όσο ήταν εδώ, όλα ήταν καλά. Την ημέρα που επέστρεφαν, σε όλη τη διάρκεια του ταξιδιού έκλαιγε. Και από τότε κλαίει καθημερινά, εδώ και τρεις μέρες. Συνειδητοποίησα πως όσο μεγαλώνει, τόσο πιο δύσκολο γίνεται. Ο ανιψιός μου για παράδειγμα που είναι πιο μικρός δεν το αντιμετωπίζει ακόμα έτσι, γιατί είναι ακόμα μικρούλης. Ειλικρινά δεν ξέρω πως να το αντιμετωπίσω… Στενοχωριέμαι κι εγώ πολύ που τη βλέπω και την ακούω έτσι, αλλά πλέον μένω στο εξωτερικό και δεν μπορώ και δεν θέλω να το αλλάξω αυτό, γιατί είμαι με τον άνθρωπό μου και είμαι πολύ καλά μαζί του. Τώρα που είμαι και έγκυος έχω γίνει και άλλο τόσο ευαίσθητη… Θα εκτιμούσα ιδιαίτερα αν μπορούσατε να με συμβουλέψετε για το πώς θα πρέπει να χειριστώ την κατάσταση. Τί θα μπορούσα να της πω για να ηρεμήσει. Δεν θέλω να κλαίει και να στενοχωριέται… Σας ευχαριστώ.</span></p>
<p><strong>Απαντά η ψυχολόγος Παυλίνα Πουλίδη </strong></p>
<p><span><strong><img src="/contentfiles_2015/photos/psyxologia/agxos/pavlina.JPG" alt="" data-pin-nopin="true" /></strong></span></p>
<p style="text-align: justify;"><span><br /></span></p>
<p>Αγαπητή αναγνώστρια,</p>
<p>Από την αφήγηση σας αντιλαμβάνομαι πως αντιμετωπίζεται μια δυσκολία με την ανιψιά σας, η οποία όπως λέτε δυσκολεύεται να αποδεχθεί το γεγονός ότι πλέον μένετε μακριά η μια από την άλλην. Σίγουρα είναι σε μια ηλικία που πλέον τα αντιλαμβάνεται σχεδόν όλα και είναι λογικό να βιώνει και εκείνη από την δική της πλευρά την αλλαγή που έχει προκύψει στην ζωή σας. Φαίνεται να είναι κάτι που την επηρεάζει συναισθηματικά και το εκφράζει με το κλάμα, παρόλα αυτά τα μικρά παιδιά προσαρμόζονται πολύ πιο εύκολα από τους μεγάλους στις νέες καταστάσεις. Αναρωτηθείτε μήπως αυτό το κομμάτι έχει να κάνει πιο πολύ με εσάς και το προβάλετε με αυτόν τον τρόπο στην μικρή. Από τα λόγια σας αντιλαμβάνομαι την τάση που έχετε να δικαιολογηθείτε για κάτι που είναι απολύτως λογικό, όπως το ότι μετακομίσατε σε μια άλλη χώρα με τον σύζυγο σας. Σίγουρα η εγκυμοσύνη σας κάνει πιο ευαίσθητη λόγω των ορμονικών αλλαγών αλλά προσπαθήστε να διαχωρίσετε ποιο κομμάτι συναισθημάτων είναι δικό σας και ποιο της ανιψιάς σας. Καταλαβαίνω ότι σας στεναχωρεί  να την βλέπετε να κλαίει, οποιονδήποτε στην θέση σας θα τον στεναχωρούσε. Θα μπορούσατε να της εξηγήσετε με απλά λόγια τους λόγους για τους οποίους βρίσκετε μακριά της και να της εκφράσετε τα συναισθήματα σας για εκείνην έτσι ώστε να νιώσει την ασφάλεια που χρειάζεται. Σημαντικό είναι να επωφελείστε ευκαιρίες όπως αυτήν της επίσκεψης τους έτσι ώστε να περνάτε ποιοτικό χρόνο μαζί της.</p>
<p style="text-align: justify;"><span><br /></span></p>

Σχετικά άρθρα