<p style="text-align: justify;">«Προβολή» είναι η λέξη που χρησιμοποιούν οι ψυχολόγοι για να ορίσουν τα ανεπιθύμητα κομμάτια του εαυτού μας που αποδίδουμε στον άλλον. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι κάθε σύντροφος προβάλλει στον άλλον τις ιδιότητες που δεν θέλει να παραδεχτεί ως δικές του, τις όψεις που θα ήθελε να αναπτύξει. Το πρώτο σημάδι ότι συμβαίνει κάτι τέτοιο είναι ότι αυτή η συγκεκριμένη ιδιότητα του άλλου ή η πλευρά του αρχίζει να μας εκνευρίζει αφάνταστα. Ο εκνευρισμός μας είναι αλάνθαστο δείγμα ότι αυτή η συμπεριφορά ή ιδιότητα του άλλου έχει κάποια σχέση με μας.</p>
<p style="text-align: justify;">Η προβολή θεωρείται συχνά ως παθολογικό σύμπτωμα, αλλά εμείς προτιμούμε να τη θεωρήσουμε ως μια αναπτυξιακή διαδικασία. Για την ώρα, θέλουμε να είναι έτσι ο σύντροφός μας, γιατί δεν μπορούμε να δεχτούμε ότι είμαστε έτσι εμείς. Αυτό είναι ένα κομμάτι της αλληλεξάρτησης των ανθρώπων. Όταν αποσύρουμε την προβολή μας, τότε τροποποιούμε ριζικά τους ψυχολογικούς μας κόσμους, διευρύνοντας τις ταυτότητές μας και τους ορίζοντες στις σχέσεις μας. Ο ψυχολόγος Τζέιμς Χόλις αναφέρει ότι αυτή η διαδικασία:</p>
<p style="text-align: justify;">…οδηγεί το άτομο να αναγνωρίσει ότι αυτό που αντιλαμβανόταν δεν ήταν πραγματικό, ότι δεν βίωνε την εμπειρία του Άλλου εξωτερικά, αλλά βαθιά μέσα του… Η επόμενη φάση απαιτεί να αναζητήσουμε εντός μας την αιτία αυτής της προβαλλόμενης ενέργειας.</p>
<p style="text-align: justify;">Εδώ έχουμε δύο φάσεις. Η πρώτη είναι να αναπτύξουμε ή να αναγνωρίσουμε τις ιδιότητες που είχαμε προηγουμένως αποκη-ρύξει. Αυτό μπορεί να μας αναστατώσει. Για παράδειγμα, όταν ο σύντροφός μας αποκαλύψει ότι δεν είχε την αψεγάδιαστη αυτοεκτίμηση που εμείς προβάλλαμε πάνω του, μπορεί να απογοητευθούμε. Ωστόσο, η προβολή αυτή στάθηκε η αιτία που μας γοήτευσε και μας έφερε κοντά!</p>
<p style="text-align: justify;">Στη δεύτερη φάση, αρχίζουμε να βιώνουμε μια νέα εμπειρία από τον σύντροφό μας, απελευθερωμένοι από το βάρος των προβολών μας. Τώρα έχουμε την ευκαιρία να κάνουμε μια νέα αρχή στη σχέση μας, σαν να μη γνωριζόμαστε καθόλου. Με άλλα λόγια, καθώς αναλαμβάνουμε την ευθύνη για τη ζωή μας, ξυπνάμε μια παιδιάστικη περιέργεια μέσα μας για τον άλλον ως μοναδικό ον. Αυτό μπορεί να γίνει μια νέα αρχή στον έρωτά μας.</p>
<p style="text-align: justify;">Αν δεν μας συμβεί κάτι τέτοιο, μπορεί να συνεχίσουμε να Χρησιμοποιούμε τους συντρόφους μας για τους δικούς μας σκοπούς. Η προβολή γίνεται παθολογική στις σχέσεις όταν οι σύντροφοι αρνούνται συστηματικά να την αποσύρουν. Σε τέτοιες περιπτώσεις, οι άνθρωποι παραμένουν, όπως προειδοποιεί ο ψυχαναλυτής Τομ Μέιν…όχι πραγματικά παντρεμένοι μ’ έναν άνθρωπο, αλλά με ένα ανεπιθύμητο, χωριστό και προβαλλόμενο κομμάτι του εαυτού τους.</p>
<p style="text-align: justify;">Η πρώτη λειτουργία του καθρέφτη είναι να φωτίσει τις προβολές. Υπάρχει όμως κι άλλη μια πλευρά που είναι επικίνδυνη. Την ίδια στιγμή που ο σύντροφός μας φέρει την προβολή μας πάνω του, περνάει πολύ χρόνο μαζί μας κι έτσι αρχίζει να γνωρίζει τις λιγότερο γοητευτικές πλευρές μας. Για να υπάρξει ένας καλός καθρέφτης γι’ αυτή την πλευρά του χαρακτήρα μας -αν θέλουμε να αναγνωρίσουμε την ασυνείδητη συμπεριφορά μας και να ολοκληρωθούμε ως άτομα-, ως ένα βαθμό, απαιτείται η μη αποδοχή εκ μέρους του συντρόφου μας.</p>
<p style="text-align: justify;">Ίσως αυτό μοιάζει λίγο τρελό. Οι περισσότεροι συστήνουν την άνευ όρων αποδοχή. Αλλά εμείς πιστεύουμε ότι η άρνηση εκ μέρους του συντρόφου μας να ανεχτεί κάθε είδους συμπεριφορά από την πλευρά μας, χρησιμεύει στο να αντιληφθούμε τις μη υγιείς πλευρές της προσαρμοστικής προσωπικότητάς μας. Αν προχωρήσουμε σε αυτή την επιλογή, τότε μπορούμε να μάθουμε να αναγνωρίζουμε τους τρόπους με τους οποίους «παίρνουμε τις ασφαλείς αποστάσεις μας» σε μια ερωτική σχέση. Ερχόμαστε αντιμέτωποι με αυτές τις πλευρές που ίσως να αποφεύγαμε να αναγνωρίσουμε, αν μέναμε βολεμένοι στην παλιά εικόνα του εαυτού μας. Φυσικά, δεν χαιρόμαστε όταν βγαίνουν στην επιφάνεια οι χειρότερες πλευρές μας. Ωστόσο, μόνον μέσα σε ένα ερωτικό όνειρο μπορεί κάποιος να μας πλησιάσει τόσο πολύ, να καταλάβει, να εντοπίσει και εντέλει να απορρίψει αυτές τις πλευρές – βοηθώντας μας έτσι να ξυπνήσουμε και να τις δούμε κι εμείς. Ιδού τι λέει ο ψυχοθεραπευτής Κρις Ρόμπερτσον:</p>
<p style="text-align: justify;">Δεν είναι τυχαίο που το πρώτο κίνητρο, το κρυμμένο θέμα σε κάθε σχέση, είναι μια επιστροφή στις ρίζες, η αναζήτηση του αγαπημένου. Μπαίνουμε σε μια σχέση γνωρίζοντας αποσπασματικά τον εαυτό μας, αναζητώντας την ταυτότητά μας στον καθρέφτη του Άλλου, ο οποίος -αλίμονο- αναζητεί το ίδιο σε μας. Εφαρμόζοντας χιλιάδες προσαρμοστικές στρατηγικές που προέρχονται από συμπτώσεις μοιραίων καιρών, μοιραίων τόπων, μοιραίων Άλλων, μολύνουμε το εύθραυστο παρόν με τα σπέρματα του παρελθόντος.</p>
<p style="text-align: justify;">Τα κύρια ζητήματα που αναδύονται μαζί με αυτές τις ανεπιθύμητες πλευρές του εαυτού μας είναι τα εξής:</p>
<p style="text-align: justify;">·πόσο ίδιοι (ή εντελώς διαφορετικοί) είμαστε με τα πρότυπα  των κηδεμόνων μας </p>
<p style="text-align: justify;">η πόσο πολύ προσπαθούμε να χειραγωγήσουμε τον άλλο για να πετυχουμε τους δικούς μας στόχους </p>
<p style="text-align: justify;">Πραγματικά, είναι πολύ δυσάρεστο να βλέπουμε τέτοια πράγματα στον καθρέφτη. Παράλληλα, μπορεί να πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι είμαστε εντελώς άπειροι σε αυτή τη σχέση, ότι δεν έχουμε ιδέα περί τίνος πρόκειται μια ερωτική σχέση, ασχέτως του πόσο πολύ έχουμε προσπαθήσει να τη φτιάξουμε. Ωστόσο, είναι μια πολύ σημαντική στιγμή για κάθε σύντροφο, και για την ίδια τη σχέση. Κατ’ αυτόν τον τρόπο, η σχέση μπορεί να αλλάξει και από ένα δεσμό βασισμένο σε ασυνείδητες ανάγκες και συμπεριφορές, να γίνει μια σχέση ενήλικων και υπεύθυνων συντρόφων, που είναι έτοιμοι να δεσμευτούν για μια νέα αρχή. </p>
<p style="text-align: justify;">Κείμενο του ψυχοθεραπευτή Nick Duffel </p>