<p style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Προκειμένου να μοιραστείτε τον εαυτό με ενδιαφέροντα τρόπο, πρέ­πει όχι μόνο να απαριθμείτε γεγονότα, αλλά και να λέτε πώς συνδέε­στε με αυτά τα γεγονότα. Ο Μαξ, πενήντα ετών, τραπεζίτης από το Λος Άντζελες, μου παραπονέθηκε πριν από ένα σεμινάριο πως κα­νένας δε φαινόταν να προσέχει ιδιαίτερα αυτά που είχε να πει για τον εαυτό του. Του πρότεινα να αναπαραστήσουμε μια απλή περί­πτωση για να δω ποιο μπορεί να ήταν το πρόβλημα.</span></p>
<p style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Κείμενο του συγγραφέα και ψυχοθεραπευτή Άλαν Γκάρνερ. Επιστημονική επιμέλεια κειμένου Δρ. Γρηγόρης Σίμος, Καθηγητής Ψυχιατρικής </span></p>
<p style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;">«Τι έκανες στις διακοπές σου;» τον ρώτησα.</span></p>
<p style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Μου απάντησε: «Η γυναίκα μου κι εγώ πήγαμε στο Λας Βέγκας και μείναμε στο ξενοδοχείο “Πλάζα” και περάσαμε όλη την ημέρα μας παίζοντας στο καζίνο. Χάσαμε περίπου πενήντα δολάρια, αλλά περάσαμε πολύ ωραία».</span></p>
<p style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Είπα σιο Μαξ πως, παρ’ ότι πράγματι είχε διηγηθεί τι έκανε στις διακοπές του, δεν τα είχε καταφέρει εξίσου καλά στην αυτο­αποκάλυψη. Είχε μιλήσει για το γεγονός, αλλά δεν είχε μιλήσει για <em>τον εαυτό του μέσα στο γεγονός.</em> Και εκεί είναι που εμφανίζεται η προσωπική επαφή!</span></p>
<p style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Ο Μαξ προσπάθησε ξανά, γραπτώς αυτή τη φο­ρά, και να το αποτέλεσμα:</span></p>
<p style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Η Γκρέις κι εγώ πήγαμε στο Λας Βέγκας για να πάρουμε μια γεΰση από χοντρό τζόγο. Ξεκίνησα με τα ηλεκτρονικά παιχνίδια σκοπεύοντας να ξοδέψω δύο ή τρία δολάρια και μετά να σταμα­τήσω. 'Επειτα από λίγα λεπτά τράβηξα το μοχλό και αυτό ήταν! Το μηχάνημα άρχισε να βγάζει έναν τρελό ήχο, κόκκινα φωτά­κια άρχισαν να αναβοσβήνουν και όλοι με κοίταζαν και χαμογε­λούσαν. Ήμουν τόσο ενθουσιασμένος, που άρχισα να χειροκρο­τώ και να φωνάζω στη γυναίκα μου. Νίκησα! Φυσικά ήταν μόνο εφτάμισι δολάρια, αλλά έκανα λες και είχα κερδίσει ένα εκατομ­μύριο δολάρια! Αυτό το αίσθημα μου άρεσε τόσο, που ξόδεψα πέντε ώρες και τριάντα δύο δολάρια για να το ξανανιώσω!</span></p>
<p style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;"> </span></p>
<p style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Μια γυναίκα μεγαλύτερης ηλικίας, η Μάττυ από το Χιούστον, ε­πίσης δυσκολευόταν να κάνει τους άλλους να ενδιαφερθούν γι’ αυτά που είχε να αυτο-αποκαλύψει. Παρακάτω ακολουθεί ο τρόπος με τον οποίο αρχικά περιέγραφε τη δουλειά της:</span></p>
<p style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Είμαι λογίστρια σε αρκετές μικρές εταιρείες. Βάζω όλα τους τα αρχεία σε τάξη και κάνω ό,τι χρειάζεται για να πληρώνουν τους φόρους τους σωστά.</span></p>
<p style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;"> </span></p>
<p style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Όταν συνέδεσε τον εαυτό της με το γεγονός, περιέγραψε τη δου­λειά της ως εξής:</span></p>
<p style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;"> </span></p>
<p style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Είμαι λογίστρια σε αρκετές μικρές εταιρείες. Μερικές φο­ρές, όταν απλώς γράφω αριθμούς, αρχίζω να σκέφτομαι τις χι­λιάδες δολάρια που αντιπροσωπεύουν αυτοί οι αριθμοί και αγ­χώνομαι, φοβάμαι πως μπορεί να κάνω κάποιο λάθος, γι’ αυτο</span></p>
<p style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;">κάνω τους υπολογισμούς άλλη μία φορά, απλά και μόνο για να σιγουρευτώ. Μερικές φορές τα βιβλία που παίρνω είναι τελείως μπερδεμένα — ένα χάος! Παρ’ όλο που γκρινιάζω γι’ αυτό, μου αρέσει να βάζω τάξη στο χάος και να κάνω τα τελικά ποσά να ταιριάζουν.</span></p>
<p style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;"><strong><em>Συνηθισμένα λάθη</em></strong></span></p>
<p style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Προβάλλοντας μια ψεύτικη εικόνα</span></p>
<p style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Ίσως δικαιολογημένα να νομίζετε ότι θα αυξήσετε τις πιθανότητές σας για κοινωνική επιτυχία αν μεγαλοποιήσετε τις αρετές σας και κρύψετε τα μειονεκτήματά σας, ή αν προσπαθήσετε να προβάλετε αυτό που νομίζετε πως θέλει ο άλλος. Στην πραγματικότητα όμως το μόνο που θα καταφέρετε είναι να προκαλέσετε στον εαυτό σας πε­ρισσότερα προβλήματα.</span></p>
<p style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Οι πράξεις σας θα έχουν ένα από τα ακόλουθα δύο αποτελέ­σματα:</span></p>
<ol>
<li style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Ο άλλος θα σας απορρίψει διότι δε συμπαθεί τον «τέλειο» εαυτό που εσείς υποδύεστε (κάτι που θα σας κάνει να εύχεστε να είχα­τε προσπαθήσει να γίνετε αποδεκτοί όπως πραγματικά είστε).</span></li>
<li style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Ο άλλος θα προσελκυστεί από το χαριτωμένο σας παίξιμο. Σ’ αυτή την περίπτωση όμως, δε θα μπορέσετε να χαρείτε αληθινά, ως ο εαυτός σας, τη ζεστασιά και την αποδοχή που θα σας προ- σφερθεί. Αυτά θα τα λαμβάνει ο χαρακτήρας που υποδύεστε και όχι εσείς. Επιπλέον δε θα μπορέσετε ποτέ να χαλαρώσετε και να είστε ο εαυτός σας, από φόβο μήπως αποκαλυφθείτε. Εί­ναι σχεδόν σίγουρο ότι, στην καλύτερη των περιπτώσεων, το μό­νο που θα καταφέρετε είναι να αναγκαστείτε να πάρετε πίσω τα ψέματά σας. </span></li>
</ol>