<div class="k2IntroText">
<p><span>Η αλήθεια είναι ότι για εμάς τις γυναίκες υπάρχουν πολλές μέρες, οι οποίες μπορεί με τον ένα ή τον άλλο τρόπο να μας δυσκολεύουν περισσότερο. Λίγο οι εναλλαγές της διάθεσης, λίγο η υπερευαισθησία, λίγο η κούραση, λίγο η πίεση του χρόνου και λίγο οι ορμονικές ανισορροπίες κάποιες μέρες του μήνα, φτάνεις σε ένα σημείο να αισθάνεσαι ότι δεν μπορείς να κάνεις τίποτα σωστά, σου φταίνε τα πάντα και πολλές φορές ξεσπάς εκεί που δεν θα έπρεπε, είτε πρόκειται για τους ανθρώπους δίπλα σου, είτε πρόκειται για το φαγητό.</span></p>
</div>
<div class="k2FullText">
<p> </p>
<p><span>Προσωπικά, αντιμετωπίζω τις ημέρες αυτές σαν μια μάχη, στην οποία οφείλω να επιστρατεύσω όλα τα όπλα που έχω στη διάθεσή μου για να μειώσω ή και να εκμηδενίσω τις απώλειες.</span></p>
<ol>
<li><span>Όσο δύσκολα κι αν μπορεί να ξυπνήσω το πρωί, όσο άσχημη κι αν είναι η διάθεσή μου, η πρώτη βασική μου ενέργεια είναι να παρακούσω τη φωνή μέσα μου που λέει: «μείνε σπίτι, που να τρέχεις τώρα μέσα στο κρύο, να σπαταλάς το χρόνο σου….». Η παρακοή αυτή θα με οδηγήσει στο στάδιο για τρέξιμο. Η άσκηση για μένα είναι και εκτόνωση και χαλάρωση. Μου φτιάχνει τη διάθεση και μου δίνει ενέργεια, αδειάζει το μυαλό και κάνει τις σκέψεις μου πιο ξεκάθαρες.</span></li>
<li><span>Το δεύτερο μυστικό μου όπλο είναι το πρωινό μου γεύμα. Ένα μπολ με κεφίρ, μούσλι, καρύδια και 1 κουταλιά μέλι, μου δίνει όλα όσα χρειάζομαι για να ξεκινήσω τη μέρα μου με τις καλύτερες προϋποθέσεις.</span></li>
<li><span>Ένα ήρεμο περιβάλλον κατά τη διάρκεια των γευμάτων μου, με βοηθάει να χαλαρώνω και να ελέγχω καλύτερα τα συναισθήματα και το άγχος μου.</span></li>
<li><span>Πολύ δύσκολες είναι οι απογευματινές ώρες. Δεν είναι λίγες οι φορές που εκείνη την ώρα, μου δημιουργείται μια ακατανίκητη επιθυμία για κάτι γλυκό: «Να 'χα τώρα μια πάστα», «αχ γιατί πέταξα χθες εκείνα τα ντόνατς;», «μήπως έχει ξεμείνει κανένα σοκολατάκι σε κανένα ντουλάπι;» Και αρχίζω να ψαχουλεύω τα ντουλάπια ελπίζοντας ότι κάτι θα ανακαλύψω. Τις περισσότερες φορές δε θα βρω τίποτα, πολύ απλά επειδή φροντίζω πάντα, να μην υπάρχει στα ντουλάπια μου, τίποτα που δεν το έχει ανάγκη το σώμα μου (άλλο ένα όπλο ριγμένο στη μάχη). Αντίθετα, εκείνη τη δύσκολη ώρα φροντίζω να ικανοποιήσω ταυτόχρονα θρέψη και τέρψη, παρέχοντας στον εαυτό μου τη γλυκιά αίσθηση και τα θρεπτικά συστατικά που δίνει μια σπιτική μπάρα δημητριακών, ένα παστέλι, ή ένα μίγμα ξηρών καρπών και αποξηραμένων φρούτων.</span></li>
<li><span>Τέλος, και ίσως το σημαντικότερο και πιο ισχυρό όπλο όλων, είναι το γεγονός ότι έχω την τύχη να έχω δίπλα μου έναν σύντροφο, ο οποίος με έναν ιδιαίτερα υποστηρικτικό τρόπο, παίζει το ρόλο του «αγχολυτικού μου» (τι τραβάνε κι αυτοί οι άντρες καμιά φορά…). Μια ταινία στην τηλεόραση, ένα μπολ σπιτικά ποπ κορν και μια αγκαλιά, μπορούν να κλείσουν με τον καλύτερο τρόπο μια, κατά τα άλλα, δύσκολη μέρα.</span></li>
</ol>
<p><span>Πρέπει να πω ότι χρειάστηκε να χαθούν πολλές μάχες μέχρι να ανακαλύψω και να μπορώ να χρησιμοποιήσω με τον σωστό τρόπο τα όπλα μου. Η διατροφή σίγουρα είναι η ιδανικότερη προετοιμασία για να ανταπεξέλθω στις δύσκολες μέρες, όταν όλοι οι άλλοι τρόποι φαίνεται να αποτυγχάνουν.</span></p>
<p><span><br /></span></p>
<p>Από την Επιστημονική Ομάδα του Διαιτολόγου – Διατροφολόγου Ευάγγελου Ζουμπανέα (www.diatrofi.gr)</p>
</div>