<p style="text-align: justify;"><span>Καλησπέρα είμαι 18 χρονών και φέτος έδωσα Πανελλήνιες Η φετινή ήταν μια ιδιαίτερα αρνητική εμπειρία για μένα καθώς η δική μου επιλογή ήταν η θεωρητική κατεύθυνση οι γονείς μου όμως με ανάγκασαν να πάω τεχνολογική φετινή κατεύθυνση οικονομικών </span></p>
<p style="text-align: justify;"><span>Παρόλο που υπήρχαν εντάσεις στο σπίτι για την αντίθετη άποψή μου οι γονείς μου επέμεναν για να καταφέρω να εισαχθώ σε στρατιωτικές σχολές Τον Οκτώβριο με τις αλλαγές τελευταίας στιγμής που έγιναν οι στρατιωτικές σχολές μεταβιβάστηκαν όλες στη θετική κατεύθυνση Συνεπώς ήμουν αντιμέτωπη με μαθήματα που μου ήταν ιδιαίτερα δυσάρεστα όπως τα Μαθηματικά και ο Προγραμματισμός και κατά συνέπεια ήμουν αρνητική στο να ασχοληθώ με αυτά σε βάθος ενώ η σχολή που ήθελα ΣΜΥ αν και δεν ήταν δική μου επιλογή δεν ήταν πια στην κατεύθυνσή μου και έτσι τα σχέδια άλλαξαν για μία σχολή με περισσότερα μόρια την Αστυνομία </span></p>
<p style="text-align: justify;"><span>Παρόλα αυτά έγραψα καλά στην Έκθεση και στην Οικονομία Με τα τέσσερα μαθήματα όμως φέτος με τα μόρια που συγκεντρώνω είμαι πολύ μακριά από τον στόχο μου που είναι η αστυνομία Παράλληλα η λάθος επιλογή καθηγητών κυρίως στα Μαθηματικά μου στέρησε πολλές μονάδες Ουσιαστικά έκανα όλη τη χρονιά άθελά μου ένα καταναγκαστικό έργο Τώρα που τελείωσαν οι Πανελλήνιες ο πατέρας μου αναρωτήθηκε τι θα ήθελα εγώ να κάνω στη ζωή μου Πιο πριν μου επέβαλλε αυτό που ο ίδιος θεωρούσε καλό για μένα και ποτέ δεν είχε ρωτήσει τη δική μου άποψη Η μάνα μου μού υπενθυμίζει συνεχώς ότι δεν έχω γράψει καλά με συγκρίνει με άλλους μαθητές και δε μου δίνει χρήματα όταν  βγαίνω έξω ως μέσο εκδίκησης με υποτιμάει συνέχεια με τα λόγια της και με το βλέμμα της κλαίει και με θεωρεί αποτυχημένη </span></p>
<p style="text-align: justify;"><span>Όλο αυτό με έχει επηρεάσει ψυχολογικά και βρίσκομαι σε απόγνωση Αν θα ξαναέδινα Πανελλήνιες θα έδινα από θεωρητική Δυστυχώς όμως θα είναι πολύ δύσκολο γιατί αν και μου άρεσαν δεν έχω επαφή με αυτά τα μαθήματα εδώ και δύο χρόνια Όνειρό μου ήταν να διδαχθώ τα μαθήματα της θεωρητικής και να περάσω στη σχολή Μεταφραστών και διερμηνέων ή στο Παιδαγωγικό δημοτικής εκπαίδευσης Θεωρώ ότι είναι και δικό μου λάθος που δεν κατάφερα να επιβληθώ Πιστεύω ότι υπήρξα ανώριμη για να αντιμετωπίσω μια τόσο απαιτητική και πιεστική κατάσταση Το βασικό πρόβλημα όμως έγκειται στο γεγονός ότι κάποια μαθήματα δε τα διάβαζα αρκετά και αυτό οφείλεται στο ότι δε μπορώ να διαβάσω κάτι δυσνόητο για μένα και αντικειμενικά ιδιαίτερα δύσκολο Ζητώ τη βοήθειά σας κυρίως να ψυχολογική υποστήριξη αφού η συμπεριφορά της μητέρας μου με καταρρακώνει και με κάνει να νιώθω άχρηστη για πιθανή δεύτερη προσπάθεια στις Πανελλήνιες και γενικότερα για οποιαδήποτε προσπάθεια στο μέλλον Ευχαριστώ που με ακούσατε</span></p>
<p style="text-align: justify;"><span>Αγαπητή αναγνώστρια στο ερώτημά σου απαντά ο ψυχολόγος, ομαδικός θεραπευτής Δημήτρης Κατσαρός </span></p>
<div>Ένα μεγάλο ευχαριστώ για την εμπιστοσύνη σας και την απόπειρά σας να γράψετε όλα αυτά που σας απασχολούν. Μοιάζει σαν να βρίσκεστε σε μια κατάσταση απολογισμού ενώ βρίσκεστε σε μια πολύ εξελικτική ηλικία. Δηλαδή φαίνεται σαν να μιλάτε για πράγματα που δε γυρνάνε πίσω. Εγώ μέσα από την αφήγησή σας το μόνο που είδα να μη γυρνάει πίσω είναι η τυφλή εμπιστοσύνη στις προτροπές των γονιών σας.  Φαίνεται πως προσπαθήσατε με τον "τρόπο τους" και δεν απέδοσε όσο περίμεναν αυτοί κι εσείς. Νομίζω ότι μέσα στη στεναχώρια της μητέρας σας δεν κρύβεται τόσο η δική σας αποτυχία, όσο η αποτυχία της να βρει τον αποτελεσματικότερο δρόμο για σας από κοινού με τον πατέρα σας. Νομίζω ότι την έννοια "αποτυχία" τη φέρνετε στη συζήτηση γιατί καταλαβαίνετε ότι δεν μπορούν πια να σας οδηγήσουν πλήρως οι γονείς σας. Οι συμβουλές τους μετατρέπονται σε απόψεις σιγά-σιγά. Μπορεί εσείς σαν νέο κορίτσι να είχατε τα ψυχολογικά σας σκαμπανεβάσματα και να θυμώσατε με την ισχυρογνωμοσύνη τους, όμως δε μπορεί κανείς να σας χρεώσει ότι "δεν περάσατε εκεί που έπρεπε ξεπίτηδες", ή "επειδή δεν είσαστε ικανή". Κάνατε το καλύτερο που μπορούσατε σαν μαθήτρια σύμφωνα με τα δεδομένα που είχατε και περάσατε κάπου! Σκεφτείτε ότι αυτό το "κάπου" είναι στόχος για κάποιους άλλους μαθητές. Άρα δε μπορεί να είναι αποτυχία. Οι γονείς σας αντίστοιχα, έκαναν το καλύτερο που μπορούσαν σα γονείς που στηρίζουν ένα παιδί της γ' λυκείου. Και είναι συνήθως πίσω από τα παρασκήνια που οι γονείς βγάζουν τη σκληρή μάσκα και γίνονται άνθρωποι όπου φοβούνται για τις επιλογές τους, για τις συμβουλές τους, για την όποια σκληρότητα έχουν επιδείξει. Γιατί μπροστά σας πρέπει να φαίνονται ισχυροί για να στηρίζεστε σ'αυτούς τώρα που είναι ο καιρός να ανοίξετε τα δικά σας φτερά. Είναι νωρίς ακόμα για να κάνετε απολογισμό. Δείτε τί επιλογές έχετε. Ξεκινήστε ξανά το μαραθώνιό σας και αποδεχτείτε ότι αφού ως τώρα οι γονείς σας βοήθησαν στις δύσκολες αποφάσεις, μάλλον δεν είναι λάθος να τους εμπιστευτείτε ξανά. Απλά σιγουρευτείτε και ξεκαθαρίστε ότι θα έχετε κι εσείς λόγο στη συζήτηση για το δικό σας μέλλον.</div>
<div class="yj6qo ajU">
<div id=":1a0" class="ajR" data-tooltip="Εμφάνιση περιεχομένου που έχει περικοπεί"><img class="ajT" src="https://ssl.gstatic.com/ui/v1/icons/mail/images/cleardot.gif" alt="" /></div>
</div>
<p style="text-align: justify;"><span><br /></span></p>