Συναυλίες στον Κήπο του Μεγάρου Μουσικής: Έναρξη με Διονύση Σαββόπουλο και Ελένη Βιτάλη

<p>η σε μια από τις καλύτερες και πιο πετυχημένες παραστάσεις της σεζόν που πέρασε. Δύο σπουδαίοι καλλιτέχνες βγάζουν μέσα από σπουδαία τραγούδια τον καλύτερό μας εαυτό!</p>
<div id="ctl00_ctl00_Stiles_Main_uc_Articles_uc_Articles_Simple_rptParaGraphs_ctl01_PnlImage"><a class="AthImages cboxElement" title="" href="http://www.athinorama.gr/lmnts/articles/2514691/32.jpg" rel="AthImages"><img src="http://www.athinorama.gr/lmnts/articles/2514691/32.jpg" alt=" " /></a></div>
<p>Η παράσταση «Σήκω ψυχή μου, δώσε ρεύμα» άρχισε να παίζεται στο «Κύτταρο» πέρσι τα Χριστούγεννα για λίγες ημέρες, κράτησε όμως ως την Καθαρή Δευτέρα. Αυτήν τη φορά δεν ήταν όπως άλλες του Διονύση – «σαν ένα φιλμ ιλιγγιώδες» που αφορούσε τα δικά του μεγάλα τραγούδια. Ήταν μια παράθεση καθαρών αισθημάτων που είχε και έχει να κάνει με τη ζωή μας. Και για μια ακόμα φορά συνειδητοποιήσαμε ότι όταν υπάρχουν δυσκολίες, τα τραγούδια είναι εδώ για να μας εκφράσουν και να μιλήσουν αντί για εμάς.</p>
<div id="ctl00_ctl00_Stiles_Main_uc_Articles_uc_Articles_Simple_rptParaGraphs_ctl01_AddSpace"> </div>
<p><strong>Through the past…</strong> <br />Όταν πρωτοείδα live τον Διονύση ήμουν γυμνασιόπαις: στο «Ροντέο» – χειμώνας του ’72; Ο «Μπάλλος» και το «Βρώμικο ψωμί» ήταν οι αγαπημένοι μου δίσκοι. Μετά, ως φοιτητής, τον είδα σε free συναυλία στο Δημοτικό Θέατρο της Πάτρας – και σε άλλες, στο Μπραχάμι ή στο Πέραμα. Κατόπιν, το 1976, στον «Ρήγα» στην Πλάκα ήρθαν οι «Αχαρνής» και η παρέα των νέων κανταδόρων, ο Ρασούλης, ο Παπάζογλου, ο Μπουλάς, ο Ζιώγαλας και οι άλλοι που, αργότερα, μεταμόρφωσαν το τραγούδι μας και μας πήραν διά παντός μαζί τους, ξεκολλώντας μας από την πεισματική εμμονή στο «ξένο» ρεπερτόριο! Λίγο αργότερα, στα πρώτα χρόνια των ’80s, πιο sophisticated και σχεδόν επιστήμονες, ακούγοντας no wave, free bop και post punk, ανακαλύπταμε μικρές μαγείες στο λαϊκοδημοτικό μας τραγούδι και εντρυφούσαμε με πάθος στον Άκη Πάνου. <br /><br /></p>
<p>Το Ολυμπιακό του Στάδιο μας πάγωσε λίγο –φαίνεται πως η απόσταση ήταν κάπως μεγάλη–, όμως ο Διονύσης είχε βγάλει οριστικά τα «Τραπεζάκια (του ) έξω». Το δικό μας κούρεμα προηγήθηκε αυτού που έκανε το 1989, ως προσωπική του ειλικρινή κάθαρση, ο Διονύσης. Θυμάμαι πως είχα τσακωθεί με τους περισσότερους φίλους μου υπερασπιζόμενος την αξία που είχε το «Κούρεμα» του Σαββόπουλου ως αισθητική (πολιτική ) δήλωση. Η Ελλάδα όμως ήταν ήδη σκυλάδικο! Αργότερα, το «Μην πετάξεις τίποτα» του Διονύση το έδεσα κόμπο – καθώς αποτελεί μόνιμη πηγή έμπνευσης και επιθυμίας. Για το παρόν και το μέλλον.</p>
<p> </p>
<div id="ctl00_ctl00_Stiles_Main_uc_Articles_uc_Articles_Simple_rptParaGraphs_ctl03_PnlImage"><a class="AthImages cboxElement" title="" href="http://www.athinorama.gr/lmnts/articles/2514691/33.jpg" rel="AthImages"><img src="http://www.athinorama.gr/lmnts/articles/2514691/33.jpg" alt=" " /></a></div>
<p><strong>Σήκω, ψυχή μου…</strong> <br />Όλα τα παραπάνω υπάρχουν ενσωματωμένα στην παράσταση. Έξω, όπου κοιτάζω να κοιτάζεις η Ελλάδα ατέλειωτη «Παράγκα», όμως το βαλκανικό jazz rock του «Μπάλλου» και της «Μαύρης θάλασσας» εξακολουθεί να φτάνει στις καρδιές μας άφθαρτο, το «Μακρύ ζεϊμπέκικο για τον Νίκο» δεν είναι πια τόσο μακρύ, η Ελένη Βιτάλη είναι συγκλονιστική όχι μόνο στο «Μυστικό τοπίο» και το «Φιλημένη μες στους κινηματογράφους» αλλά και στα δικά της, τα λαϊκά, τα δημοτικά, τα έντεχνα – είναι η Ελλάδα που αντιστέκεται, η Ελλάδα που επιμένει κι όποιος δεν καταλαβαίνει, δεν ξέρει που πατά και που πηγαίνει, για μια ακόμα φορά! Η μπάντα του βγάζει φωτιές. <br /><br />Εδώ είναι ο Γιώτης Κιουρτσόγλου (μπάσο ), ο Δημήτρης Λάππας (κιθάρες, μπουζούκι ), ο Βασίλης Ποδαράς (ντραμς ), ο Στάθης Άννινος (πλήκτρα ), ο Θοδωρής Σούκερας (τρομπόνι ), ο Δημήτρης Αγάθος (τρομπέτα ) και η Νατάσα Παυλάτου (κρουστά ) που στηρίζουν ένα πραγματικό συναισθηματικό γλέντι. Ο Διονύσης Σαββόπουλος βρίσκει στην Ελένη Βιτάλη ένα ιδανικό συμπλήρωμα κι έτσι, οι δυο μαζί, μας απογειώνουν μέσα από μια μικρογραφία (ουσιαστική και περιεκτική ) αυτού που θα τιτλοφορούσαμε, με την άδεια του Διονύση φυσικά, «Ζήτω το ελληνικό τραγούδι». Ο Ρασούλης, ο Χατζιδάκις, ο Ξαρχάκος, ο κυρ-Γιάννης Παπαϊωάννου, ο Παπάζογλου περνούν από εκεί. Και μας αλαφραίνουν από το βάρος για μια ακόμα φορά. Βγαίνουμε στην Ηπείρου ή στη Βασιλίσσης Σοφίας και πετάμε!</p>
<p><strong>Και η συνέχεια στον Κήπο…</strong> <br />Μετά τον Σαββόπουλο και την Βιτάλη (11/6 ) στο δροσερό περιβάλλον του Κήπου του Μεγάρου έρχεται η Γιορτή της Μουσικής (21/6 ) με ελεύθερη είσοδο και μουσικές από διαφορετικούς χώρους. Στις 24-25/6 είναι ο Κωστής Μαραβέγιας με δυο ξεσηκωτικές συναυλίες που έχουν τίτλο «Κατάστρωμα». Στις 29/6 εμφανίζεται η Έλλη Πασπαλά και η Underground Youth Orchestra με ένα μουσικό αφιέρωμα στην Αθήνα («I love Athens» ). Ο Ιούλιος στον Κήπο αρχίζει με τον Πάνο Μουζουράκη (4/7 ) στη «Δευτέρα παρουσία» του με παρέα την Νατάσσα Μποφίλιου και τον Σπύρο Γραμμένο. Στις 7/7 έρχονται δυο φίλοι απ’ τα παλιά, ο Μανώλης Φάμελλος και ο Στάθης Δρογώσης, με τραγούδια που, αν και γνώριμα, μοιάζουν σαν να ακούγονται για πρώτη φορά. Η Αρλέτα συναντά τον Λάκη Παπαδόπουλο στις 13/7 σε μια συναυλία που έχει τίτλο «Τα ήσυχα βράδια».</p>

Σχετικά άρθρα