<p style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Στην εκδήλωση του φαινόμενου ιδιαίτερο ενδιαφέρον συγκεντρώνει το παιδί (ή ομάδα παιδιών) που εκφοβίζουν το οποίο συχνά γεννά αντιφατικά συναισθήματα. Σε πολλούς ανθρώπους γεννά θυμό και αγανάκτηση ενώ πολλοί αναγνωρίζουν την ανάγκη για στήριξη που έχει αυτό το παιδί.</span></p>
<p style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Πάντα θα πρέπει να θυμόμαστε ότι πίσω από ένα παιδί που εκφοβίζει θα βρεθούν</span></p>
<p style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;"> ● Ανάγκη για κυριαρχία πάνω σε άλλους</span><br /><span style="font-size: small;"> ● Αδυναμία ελέγχου παρορμήσεων</span><br /><span style="font-size: small;"> ● Μειωμένη ικανότητα αυτοελέγχου</span><br /><span style="font-size: small;"> ● Αδυναμία τήρησης κανόνων και ορίων</span><br /><span style="font-size: small;"> ● Ασυνήθιστα χαμηλό άγχος</span><br /><span style="font-size: small;"> ● Διογκωμένη αυτοεικόνα</span><br /><span style="font-size: small;"> ● Έλλειψη αίσθησης του μέτρου</span><br /><span style="font-size: small;"> ● Η δημοτικότητα τους βρίσκεται στο μέσο όρο ή κάτω από αυτόν και χαμηλώνει καθώς προσχωρούν στις εκπαιδευτικές βαθμίδες</span><br /><span style="font-size: small;"> ● Είναι εχθρικό απέναντι στο περιβάλλον του (ιδιαίτερα σε γονείς και εκπαιδευτικούς)</span><br /><span style="font-size: small;"> ● Απόλυτη έλλειψη ενσυναίσθησης</span><br /><span style="font-size: small;"> ● Είναι δυνατό να περιβάλλονται από άλλους συμμαθητές τους οι οποίοι δεν εκφοβίζουν άμεσα αλλά ενισχύουν το παιδί που εκφοβίζει</span></p>
<p style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Εάν δεν ληφθεί άμεσα η κατάλληλη φροντίδα υπάρχουν αυξημένα ποσοστά μελλοντικής </span><br /><span style="font-size: small;"> ● παραβατικής συμπεριφοράς, </span><br /><span style="font-size: small;"> ● χρήσης ουσιών και </span><br /><span style="font-size: small;"> ● εμπλοκής με το νόμο</span></p>
<h1 style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Στήριξη Παιδιού που εκφοβίζει</span></h1>
<div class="content" style="text-align: justify;">
<p><span style="font-size: small;">Σπάνια το παιδί που εκφοβίζει θα ζητήσει μόνο του βοήθεια. Συνήθως κάποιος θα κατευθυνθεί προς αυτή την κατεύθυνση με δική του πρωτοβουλία.</span></p>
<p><span style="font-size: small;">Αυτό θα πρέπει να συνυπολογίζεται πάντα στην στήριξη και ο πρώτος αρχικός και αναγκαίος στόχος είναι:</span></p>
<p><span style="font-size: small;"><strong>ΝΑ ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΤΕΙ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΝΑ ΑΚΟΥΣΕΙ</strong></span></p>
<p><span style="font-size: small;">Σε διαφορετική περίπτωση η στήριξη «κινδυνεύει» να καταλήξει διδαχή.</span></p>
<p><span style="font-size: small;">Για να προετοιμαστεί το παιδί να ακούσει:</span><br /><span style="font-size: small;"> ● Του αναγνωρίζουμε την πιθανή απροθυμία του για συνεργασία</span><br /><span style="font-size: small;"> ● Το αφήνουμε να εκφραστεί χωρίς να το κρίνουμε</span><br /><span style="font-size: small;"> ● Εστιάζουμε στο παιδί που μας μιλάει και όχι στο άλλο παιδί (στο παιδί που εκφοβίζεται)</span><br /><span style="font-size: small;"> ● Εκδηλώνουμε ειλικρινές ενδιαφέρον για εκείνο</span><br /><span style="font-size: small;"> ● Του εξηγούμε το φαινόμενο και δηλώνουμε την διαθεσιμότητα μας να συζητήσουμε γύρω από αυτό που γίνεται</span></p>
<p><span style="font-size: small;">Επόμενα βήματα είναι τα παιδιά:</span><br /><span style="font-size: small;"> ● να αποκτήσουν επίγνωση της πράξης τους, </span><br /><span style="font-size: small;"> ● να αναλάβουν την ατομική τους ευθύνη, </span><br /><span style="font-size: small;"> ● να αποκτήσουν ενσυναίσθηση και </span><br /><span style="font-size: small;"> ● να κατανοήσουν τα κίνητρα της πράξης τους, που εν πολλοίς οφείλονται σε ενδοοικογενειακούς παράγοντες</span></p>
</div>
<h1 style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Συμβουλές στους γονείς του παιδιού που εκφοβίζει</span></h1>
<div class="content">
<p style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Εάν ενημερωθείτε ότι το παιδί σας εκφοβίζει άλλα παιδιά μην πανικόβληθείτε, ούτε να σπεύσετε να αρνηθείτε το γεγονός ή να το δικαιολογήσετε. Είναι κάτι που δεν βοηθάει το παιδί σας και πρέπει να στο σταματήσετε.</span></p>
<p style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;">1. Παρατηρήστε τη συμπεριφορά του παιδιού σας. Δείτε πως αντιδράει σε διάφορες συνθήκες</span><br /><span style="font-size: small;">2. Παρατηρήστε την δική σας συμπεριφορά. Το πώς μιλάμε στο τηλέφωνο, πως μιλάμε όταν βλέπουμε τηλεόραση. </span><br /><span style="font-size: small;">3. Θυμηθείτε ότι τα παιδιά μας μιμούνται τη δική μας συμπεριφορά</span><br /><span style="font-size: small;">4. Εξηγήστε στο παιδί σας τα στοιχεία της συμπεριφοράς του που σας προβληματίζουν. Χαρακτηρίστε τη συμπεριφορά και όχι το παιδί</span><br /><span style="font-size: small;">5. Εξηγήστε στο παιδί σας ότι όλοι έχουν δικαίωμα στην διαφορετικότητα</span><br /><span style="font-size: small;">6. Επικοινωνήστε του το συναίσθημα των άλλων παιδιών</span><br /><span style="font-size: small;">7. Κουβεντιάστε με τον εκπαιδευτικό</span><br /><span style="font-size: small;">8. Τονώστε τα θετικά του στοιχεία της προσωπικότητας του</span><br /><span style="font-size: small;">9. Πείτε του ότι το αγαπάτε</span><br /><span style="font-size: small;">10. Κάλεσε στην Εθνική Τηλεφωνική Γραμμή για τα Παιδιά SOS 1056, δωρεάν και ανώνυμα, για να μιλήσεις με κάποιον ψυχολόγο</span></p>
</div>