Τί πρέπει να κάνετε όταν σας εξαπατούν

<p align="justify"><span style="font-family: Arial; font-size: small;"><strong>Αναγνώστης μας ρωτά: </strong></span></p>
<p align="justify"> </p>
<p> </p>
<p align="justify"> </p>
<p><strong>Εχω  Δυστονια  και  ενεκα  τουτου   με  βιασε  Ψυχολογικα  ο Δικηγορος   Χ Ιεροδιακονου  και μου  πηρε  την  Πατρικην  Μου  Περιουσιαν  Ζητω  εναν Δικηγορο  τον οποιον Πληρωνω  εγω  αμεσως  δια  να διεκδικησω αυτα  που Μου  αφησαν οι  Γονεις  Μου  Στην Ελλαδα…</strong></p>
<p align="justify"><span style="font-family: Arial; font-size: small;"><strong><br /></strong></span></p>
<p align="justify"><strong>Στο ερώτημά σας απαντά η δικηγόρος Χρύσα Εψίμου</strong></p>
<p align="justify"><span style="font-family: Arial; font-size: small;"><strong><br /></strong></span></p>
<p align="justify"><span style="font-family: Arial; font-size: small;"><strong>Κατά την πάγια νομολογία του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΔΔΑ),</strong> τ<strong>ο επίμαχο μέτρο στέρησης της προσωπικής ελευθερίας, δεν αντίκειται στην Ευρωπαϊκή Σύμβαση των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΣΔΑ), η οποία κυρώθηκε με το ν.δ. 53/1974 και έχει, σύμφωνα με το άρθρο 28 § 1 του Συντάγματος, υπερνομοθετική ισχύ.</strong></span></p>
<p align="justify"><span style="font-family: Arial; font-size: small;">Συγκεκριμένα, το ΕΔΔΑ έχει δεχθεί ότι η προσωπική κράτηση, που, σημειωτέον, προβλέπεται στις εθνικές νομοθεσίες και άλλων κρατών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, (όπως του Ηνωμένου Βασιλείου, της Γαλλίας και της Γερμανίας), ως μέτρο για την είσπραξη δημόσιων εσόδων, εμπίπτει στο πεδίο εφαρμογής του άρθρου 5 § 1 περ. β της ΕΣΔΑ, το οποίο κατοχυρώνει το δικαίωμα κάθε προσώπου στην ελευθερία και την ασφάλεια, ορίζοντας περαιτέρω ότι «ουδείς επιτρέπεται να στερηθή της ελευθερίας του ειμή εις τας ακολούθους περιπτώσεις και συμφώνως προς την νόμιμον διαδικασία: α) . β) εάν υπεβλήθη εις κανονικής σύλληψιν και κράτησιν … εις εγγύησιν εκτελέσεως υποχρεώσεως ωρισμένης υπό του νόμου» (βλ. ΕΔΔΑ, απόφαση της 10.6.1996, Benham κατά Ηνωμένου Βασιλείου, με την οποία κρίθηκε ότι η προσωπική κράτηση του αιτούντος, λόγω μη πληρωμής δημοτικού φόρου, προβλέπεται από το άρθρο 5 § 1 περ. β της ΕΣΔΑ και απορρίφθηκε μάλιστα ισχυρισμός του αιτούντος, ότι αφού δεν είχε κανένα μέσο να καταβάλει την οφειλή του, η κράτηση του δεν θα μπορούσε να έχει ως σκοπό την εκπλήρωση υποχρέωσης, προβλεπόμενης από το νόμο, κατά τους όρους του ανωτέρω άρθρου, (σκέψεις 36, 39 και 47), απόφαση της 12.10.1999 Perks κατά Ηνωμένου Βασιλείου, με την οποία έγινε δεκτό ότι ο σκοπός της κράτησης των αιτούντων ήταν να διασφαλισθεί η εκπλήρωση της υποχρέωσης τους να καταβάλουν το ποσό του δημοτικού φόρου που όφειλαν και, κατά συνέπεια, ήταν συμβατός με το άρθρο 5 § 1 περ. β της ΕΣΔΑ (σκέψη 70), βλ. επίσης, όσον αφορά στη Γαλλία, την απόφαση της 18 Ιουλίου 1989, Jamil της Cour de Cassation και όσον αφορά στη Γερμανία, την απόφαση BverwGE 4, 196 του Ομοσπονδιακού διοικητικού Δικαστηρίου).</span></p>
<p align="justify"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Arial;"><strong>Επίσης, πρόσφατα το ΕΔΔΑ έκρινε ότι ανάλογος περιορισμός της προσωπικής ελευθερίας, συνιστάμενος στην απαγόρευση εξόδου από τη χώρα οφειλετών του Δημοσίου, δεν αντίκειται, κατ' αρχήν, στο άρθρο 2 του 4ου Πρόσθετου Πρωτοκόλλου της ΕΣΔΑ (ΕΔΔΑ, απόφαση της 23.5.2006, Reiner κατά Βουλγαρίας),</strong></span></span></p>
<p align="justify"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Arial;"><strong><br /></strong></span></span></p>
<p align="justify"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Arial;"><strong><br /></strong></span></span></p>

Σχετικά άρθρα