«Έχουν περάσει χρόνια αλλά δεν μπορώ να ξεπεράσω τον θάνατο της μητέρας μου. Τι να κάνω;»

Έχω χάσει τη μάνα μου εδώ και 2 χρόνια! Είναι ένα πένθος που δεν μπορώ να διαχειριστώ. Οι δυο κόρες μου δεν μιλούν ούτε σε εμένα ούτε μεταξύ τους.

Είμαι μόνη σε ένα σπίτι. Πένθος επίσης, που δεν μπορώ να διαχειριστώ. Πώς διαχειριζόμαστε λοιπόν, το πένθος ; Τι πρέπει να σκεφτούμε για να ξεπεράσουμε τη θλίψη;

Στο ερώτημά σας απάντησε η ψυχολόγος – ψυχοθεραπεύτρια Μαριέττα Πεπελάση

Το πένθος μπορεί να κρατήσει από 40 μέρες μέχρι μια ζωή. Δεν είναι η θλίψη για τον άνθρωπο που έφυγε γιατί ο άνθρωπος που έχει φύγει, έχει εκτελέσει τον προορισμό του είτε φύγει 30 χρονών είτε φύγει 110 αυτός ήταν ο χρόνος του να ζήσει, έτσι έζησε και έφυγε.  Το πρόβλημα όμως, είναι με αυτούς που μένουν.

Δηλαδή, αν εμένα ένας άνθρωπος έχει μια καλή σχέση με τον άνθρωπο που έχει φύγει, με την ψυχή μάλλον που έχει φύγει από εκεί και πέρα θα συνεχίσει τη ζωή του σαν ένας φυσιολογικός άνθρωπος έχοντας πάντα συντροφιά στη μνήμη του την παρουσία τις μνήμες αυτές του ανθρώπου χωρίς όμως, η ψυχή που έχει φύγει πια να του είναι εμπόδιο να συνεχίσει φυσιολογικά τη ζωή του.

Τι συμβαίνει όταν δεν μπορούμε να ξεπεράσουμε το πένθος;

Αν όμως ,έχουμε ανθρώπους ενοχικούς που έχουν κρεμαστεί πάνω σε σχέσεις και δεν έχουν μια αυτονομία στην προσωπικότητά τους που έχουν πολύ μεγάλη όχι εξάρτηση, η εξάρτηση είναι ένα υγιές φαινόμενο αλλά προσκόλληση δηλαδή υπάρχει και φόβος μέσα στην σχέση τότε αυτοί οι άνθρωποι χρησιμοποιούν το πένθος για να προσαρμόσουν την ανημπόρια τους κάτω από την σκέψη του πένθους και τις δυσκολίες της προσωπικότητάς τους.

Επομένως, η φίλη μας θα πρέπει να ξεκαθαρίσει εάν πραγματικά αγαπά τη μητέρα της σαν ψυχή πια και σαν μνήμη. Εάν θέλει που λέει να ελευθερωθεί η ψυχούλα της μάνας της θα πρέπει να γυρίσει σε μια φυσιολογική ζωή. Και αν υπάρχουν δυσκολίες ως προς τη σχέση (πολύ μεγάλη προσκόλληση που είπαμε) είτε ενοχές, θα πρέπει αν απαλλαγεί από αυτές και για  να  γίνει και πάλι,  ένας φυσιολογικός άνθρωπος. Γιατί το πένθος πια δεν είναι για τη μητέρα.

«Όχι» στα… πρέπει, «ναι» στα… θέλω

Είναι το πένθος για τον εαυτό μου και τη ζωή που δεν μπορώ να ζήσω, δεν μπορώ να τα βγάλω πέρα, χωρίς αυτή την παρουσία. Θα πρέπει να ξεκινήσει να κάνει πράγματα για τον εαυτό της, ό,τι την ευχαριστεί και θέλει πραγματικά. Μπορεί να ασχολείται μόνο με τις γλάστρες του μπαλκονιού της να μην κάνει τίποτα άλλο. Αλλά να είναι σε γαλήνη και ηρεμία. Δεν έχει σημασία τι θα κάνει αλλά πώς θα αισθάνεται που θα το κάνει. Μπορεί να της αρέσει να πηγαίνει στην εκκλησία, να  ζωγραφίζει, να πηγαίνει σε φιλολογικά σεμινάρια, οτιδήποτε.

Αρκεί αυτό να μην το κάνει γιατί πρέπει αλλά γιατί την κάνει να νιώθει μια ευχαρίστηση προσωπική και μια ανάπτυξη και εξέλιξη του εαυτού της. Το παράπονο που όπως καταλαβαίνουμε εκφράζει για τις κόρες, στην περίπτωση που οι κόρες είναι μεγάλες, γιατί δεν μας έχει δώσει η φίλη μας πολλά στοιχεία δηλώνει πάλι την εξάρτησή της από άτομα του άμεσου οικογενειακού περιβάλλοντος. Η οικογένεια δεν είναι για να μας κάνει παρέα.

Η ζωή είναι μπροστά!

Η οικογένεια είναι για να κάνουμε ανθρώπους τους οποίους θα ωθούμε  να βρουν τον προορισμό τους, να είναι ευτυχισμένοι και να έχουν καλή σχέση μαζί μας. Αν κατανοούμε τα παιδιά μας μπορούμε να καταφέρουμε να είμαστε φίλοι μαζί τους. Αν όχι τα παιδιά ίσως πιέζονται, αισθάνονται έναν πνιγμό και φυσικά εκτελούν τις υποχρεώσεις τους αλλά δεν έχουν ζεστά συναισθήματα για τους γονείς τους. Γιατί ο γονιός δεν γίνεται να είναι η παρέα του παιδιού του, δεν γίνεται.

Δεν ξέρουμε βέβαια και πόσο χρονών είναι η φίλη μας. Αν η γυναίκα είναι ας πούμε 80 χρονών, ίσως έχει δίκιο να εξαρτάται από τα άτομα του περιβάλλοντός της. Αλλά αν η γυναίκα είναι 45 ή 50 έχει μια ζωή μπροστά της. Πρέπει να τη ζήσει με τον καλύτερο τρόπο και αυτόνομα. Και να έχει φιλική σχέση με τα παιδιά της. Ο καθένας οφείλει να ζήσει σαν ένα αυτόνομο άτομο και να έχει μια φιλική σχέση με τα παιδιά του.

Διαβάστε σχετικά άρθρα:

Μπορεί το πένθος να εξελιχθεί σε κατάθλιψη; Και αν ναι, μπορείς να το ξεπεράσεις;

Απώλεια γονέα: Πόσο μπορεί να διαρκέσει το πένθος;

Σχετικά άρθρα