Πώς θα μιλήσω στο παιδί για το διαζύγιο; Ο παιδοψυχίατρος Δημήτρης Καραγιάννης χαρτογράφησε για όλες εμάς τις πιο κοινές σκέψεις που κάνουν οι γονείς όταν χωρίζουν ή μετά το διαζύγιο. Είναι σωστές ή όχι; Είναι ρεαλιστικές; Μπορούν να βοηθήσουν πραγματικά τα παιδιά μας; Ποιοι είναι οι πιο συνηθισμένοι μύθοι για το διαζύγιο;
Δημήτρης Καραγιάννης
«Τα παιδιά δεν πονάνε, αν οι γονείς τους μιλήσουν με τον σωστό τρόπο»
Θα ήταν καλό να είναι έτσι, αλλά δεν ισχύει. Στην αρχή δεν υπάρχει τρόπος να μην πονέσει το παιδί. Θα πενθήσει, θα ταραχτεί, θα θυμώσει και στη συνέχεια μπορεί να το ξεπεράσει. Αλλά αυτό προϋποθέτει μιαν επώδυνη ψυχική διαδικασία που χρειάζεται πολύ συχνά και τη βοήθεια ειδικού.
Οι γονείς πρέπει να πουν: «Εμείς μπορεί να χωρίσαμε, αλλά σ’ αγαπάμε και οι δύο και θα συνεννοούμαστε για το καλό σου!»
Θα ήταν καλό να είναι έτσι, αλλά δεν ισχύει. Θυμίζει κακές επιφανειακές πολιτικές εξαγγελίες. Την ώρα που οι σύζυγοι ανακοινώνουν τον χωρισμό τους, τα μάτια τους είναι αγριεμένα ή πονεμένα. Διότι μπορεί κάποιος από τους δύο να μη θέλει το διαζύγιο. Ό,τι και να λέγεται λεκτικά, όταν το παιδί βλέπει τον γονιό να ζορίζεται, καταλαβαίνει την αλήθεια.
«Οι χωρισμένοι γονείς πρέπει να συνεννοούνται και να συμφωνούν για όλα όσα αφορούν τα παιδιά τους»
Θα ήταν καλό να είναι τόσο εύκολο, αλλά δεν ισχύει. Είναι ψέμα ότι οι πρώην σύζυγοι μπορεί να συμφωνήσουν σε όλα για το παιδί. Αν είχαν τον τρόπο να συνεννοούνται τόσο άψογα, δεν θα είχαν χωρίσει. Επομένως το παιδί βασανίζεται, γιατί δέχεται ένα διπλό μήνυμα που το εμποδίζει να συνειδητοποιήσει την αλήθεια και την πραγματικότητα.
«Μετά το διαζύγιο οι γονείς πρέπει να κρατούν φιλικές σχέσεις, να βγαίνουν σαν οικογένεια, να κάνουν κοινές διακοπές, να τρώνε μαζί στις γιορτές»
Θα ήταν καλό να είναι έτσι, αλλά δεν ισχύει. Αυτό συνήθως το συντηρεί ο γονιός που δεν επιθυμεί το διαζύγιο. Είναι παιχνιδάκια ενηλίκων που γίνονται δήθεν για το καλό των παιδιών. Γι’ αυτό όταν οι γονείς παίζουν θέατρο μπροστά στο παιδί, αυτό δίκαια αναρωτιέται: «Αφού όλα είναι τόσο καλά, γιατί χωρίσατε;
«Οι δικαστικές διαμάχες των πρώην συζύγων αποσκοπούν στην προάσπιση της ψυχικής υγείας των παιδιών. Για την επιμέλεια αγωνίζομαι, καλό είναι»
Θα ήταν καλό να είναι έτσι, αλλά δεν ισχύει. Μάλλον είναι η εύκολη δικαιολογία στο μυαλό του γονέα. Οι περισσότερες δικαστικές μάχες που γίνονται για την επιμέλεια έχουν απώτερο στόχο τα οικονομικά οφέλη και κόστη της διατροφής. Ξαφνικά οι γονείς ανακαλύπτουν ότι ο πρώην σύζυγος κακοποιεί ή παραμελεί το παιδί. Τελικά, χρησιμοποιείται η ψυχική υγεία του παιδιού για το κέρδος μιας μεγαλύτερης ή μιας μικρότερης διατροφής.
