"Στο σχολείο με κορόιδευαν ήθελα να αυτοκτονήσω" Ενήλικες δεν ξεχνούν τον σχολικό εκφοβισμό

<p style="text-align: justify;"><strong>Ο Βασίλης σήμερα είναι 35 ετών. Θυμάται…</strong><strong><span><em>"<span style="color: #800080;">Μετά από μια άσχημη μέρα εκφοβισμού, δεν άντεχα άλλο. Πήρα ένα σκοινί  και πήγα στο δάσος να αυτοκτονήσω. Έδεσα το σκοινί, το έβαλα γύρω από το λαιμό μου και πήδηξα. Λιποθύμησα και πίστεψα ότι κατάφερα επιτέλους να πεθάνω. Αλλά, όταν ξύπνησα πεσμένος κάτω, συνειδητοποίησα ότι το σκοινί είχε λυθεί μόνο του. Δεν το είπα ποτέ σε κανέναν και αισθανόμουν αποτυχημένος, επειδή δεν ήμουν ικανός ούτε να αυτοκτονήσω". </span></em></span></strong></p>
<p style="text-align: justify;" align="center"><strong><em>Οι επιπτώσεις του εκφοβισμού μπορεί να μας συντροφεύουν </em></strong><strong><em>σε όλη μας τη ζωή.</em></strong></p>
<p style="text-align: justify;" align="center"><strong><em>Διαβάστε τις ιστορίες που ακολουθούν και θα λαταλάβετε πόσο τραυματική εμπειρία είναι αυτή του σχολικού εκφοβισμού. Άνθρωποι ενήλικες πια που ακόμα και σήμερα δεν μπορούν να ξεχάσουν τον τρόμο, την ντροπή, το θυμό που ένιωσαν στην παιδική τους ηλικία. Μπορεί κάποια από αυτές τις ιστορίες να σας είναι γνώριμη… Μπορεί να έχετε ζήσει και εσείς μια ανάλογη. </em></strong></p>
<p style="text-align: justify;" align="center"><strong><em>Το ζήτημα είναι να μην επιτρέψουμε να συμβεί κάτι ανάλογο στα παιδιά μας. Το boro.gr αυτό το Σάββατο διοργανώνει μια δωρεάν Ημερίδα ανοιχτή σε όλους τους γονείς που θέλουν να ενημερωθούν. Κορυφαίοι επιστήμονες θα διηγηθούν περιστατικά και θα δώσουν οδηγίες για την προφύλαξη των παιδιών και την πρόληψη περιστατικών κακοποίησης των παιδιών. Την εκδήλωση θα παρουσιάσει η Άννα Δρούζα. </em></strong></p>
<p style="text-align: justify;" align="center"><strong><em>Να είσαι εκεί. Αξίζει. </em></strong></p>
<p style="text-align: justify;" align="center"><strong><em>Περισσότερες πληροφορίες και δηλώσεις συμμετοχών στο σεμινάριό μας ΕΔΩ: </em></strong></p>
<p style="text-align: justify;" align="center"><strong><em><a href="/78295/h-anna-droyza-paroysiazei-ekdhlwsh-gia-ton-ekfovismo">https://boro.gr/78295/h-anna-droyza-paroysiazei-ekdhlwsh-gia-ton-ekfovismo</a></em></strong></p>
<p style="text-align: justify;" align="center"><strong><em><br /></em></strong></p>
<p style="text-align: justify;"><strong>Η Μαρία είναι 46 ετών. Κάποτε…</strong><strong><span style="color: #800080;"><em>"Προσπάθησα να αυτοκτονήσω, όταν ήμουν 14 ετών επειδή εκφοβιζόμουν στο σχολείο, καταπίνοντας όλα τα χάπια από το φαρμακείο του σπιτιού μου. Ο μπαμπάς μου, με βρήκε και με πήγε στο νοσοκομείο. Παρέμεινα αρκετό καιρό σε ψυχιατρική μονάδα και υπέστην βλάβη στο συκώτι. Ικέτεψα τους γονείς μου να μην με ξαναστείλουν στο σχολείο. Το σχολείο αυτό  είχε, και έχει ακόμα, πολύ μεγάλη φήμη για τα υψηλά  ακαδημαϊκά προσόντα  του προσωπικού του. Ο μπαμπάς μου, με πήγε σε άλλο σχολείο, όπου οι καθηγητές ενδιαφέρθηκαν πραγματικά για το πρόβλημά μου. Πού και πού αναρωτιέμαι, αν στο παλιό μου σχολείο συνειδητοποίησαν τελικά την ανάγκη αντιμετώπισης  παρόμοιων  προβλημάτων στα επόμενα χρόνια"</em></span></strong></p>
<p style="text-align: justify;"><strong>Ο Αντώνης είναι 51 ετών. Όταν ήταν 14 ετών…</strong><strong><span style="color: #800080;"><em>Έφυγα από το σχολείο, επειδή δεν μπορούσα να αντιμετωπίσω την μαρτύριο που με περίμενε στην πόρτα του σχολείου. Αρρώσταινα στην σκέψη ότι θα πάω σχολείο, αλλά ο μπαμπάς μου με πίεζε να βγω από την πόρτα του σπιτιού. Έπαιρνα τα βιβλία μου και παρίστανα ότι πάω σχολείο, αλλά με το που έστριβα στην γωνία έτρεχα σε ένα μυστικό μέρος που μπορούσα να κρυφτώ. Έμενα τις περισσότερες μέρες εκεί μέχρι που αυτοί (οι θύτες) με βρήκαν και άρχισαν όλα πάλι από την αρχή. Ο μπαμπάς μου,  μου είπε να τους αντισταθώ. Είναι πολύ  εύκολο να το λες, πολύ δύσκολο όμως να το κάνεις, ιδιαίτερα όταν αυτοί είναι πιο μεγάλοι, δυνατότεροι και πιο πονηροί από εσένα.</em></span></strong></p>
<p style="text-align: justify;"><strong>Η Αλεξάνδρα είναι 68 ετών. Όταν ήταν μικρή…</strong><em><strong><span style="color: #800080;">Ο εκφοβισμός μου στέρησε την ικανότητα αντιμετώπισης του άγχους, της κατάθλιψης και της αγοραφοβίας  που νιώθω. Πανικοβάλλομαι με κάθε τι καινούργιο και οι περισσότεροι άνθρωποι γύρω μου πιστεύουν ότι είμαι απομονωμένη από όλα και από όλους. Μάλλον έχουν δίκαιο, γιατί το μόνο πρόσωπο που εμπιστεύομαι είναι ο εαυτός μου. Ο εκφοβισμός κράτησε χρόνια και χρόνια και μου άφησε ανεξίτηλα σημάδια.</span></strong></em></p>
<p style="text-align: justify;"><strong>Ο Κώστας είναι 34 ετών:  </strong><strong style="color: #800080;"><em>Ναι, είμαι πικραμένος και θυμωμένος, αλλά συγχρόνως και ενοχλημένος  που τίποτα δεν έγινε για τον εκφοβισμό. Οι καθηγητές είχαν μια ευκαιρία να κάνουν κάτι, αλλά όταν ανατρέχω στο παρελθόν, νιώθω την ίδια πικρία και θυμό, τόσο για τους καθηγητές όσο και για τους θύτες.</em></strong></p>
<p style="text-align: justify;"><strong>Η Κατερίνα  39 ετών εξομολογείται:</strong><strong><span style="color: #800080;"><em>Δεν μπορώ να συνάψω φιλικές σχέσεις με κανένα άτομο της ηλικίας μου, επειδή υπάρχει ακόμα μέσα μου έντονη  η παρουσία των συνομήλικων παιδιών που με εκφόβιζαν. Πάντα έψαχνα μεγαλύτερους φίλους, κυρίως ενήλικες, που είχαν ξεπεράσει ηλικιακά το στάδιο του εκφοβισμού, γιατί με αυτούς ένιωθα πιο ασφαλής .</em></span></strong></p>
<p style="text-align: justify;"> </p>
<p style="text-align: justify;"><strong>Τι είναι ο σχολικός εκφοβισμός;</strong></p>
<p style="text-align: justify;">Ο εκφοβισμός είναι ένα πρόβλημα που υπάρχει σε όλα τα σχολεία και σε όλες τις χώρες του κόσμου, όπως έχει καταγραφεί από τις σχετικές μελέτες. Ορίζεται ως  η επαναλαμβανόμενη, σκόπιμη, συνειδητή πρόθεση πρόκλησης βλάβης ή φόβου σε κάποιον. Ο εκφοβισμός μπορεί να είναι σωματικός, λεκτικός  ή ψυχολογικός. <strong>Όλες οι μορφές εκφοβισμού έχουν ένα κοινό γνώρισμα: την υπεροχή του θύτη έναντι του θύματος σε δύναμη ή ισχύ.</strong>Εξαιτίας  της επαναληπτικής του φύσης και της αδυναμίας του θύματος να υπερασπιστεί τον εαυτό του, ο εκφοβισμός αποτελεί μια <strong>εξαιρετικά επιβλαβή μορφή</strong> <strong>θυματοποίησης.</strong></p>
<p style="text-align: justify;"> </p>
<p style="text-align: justify;"><strong>Η ανάγκη για αναγνώριση της αξίας…</strong></p>
<p style="text-align: justify;"> </p>
<p style="text-align: justify;">Τα παιδιά που εκδηλώνουν συμπεριφορές εκφοβισμού <strong>αντλούν δύναμη από τη δημόσια έκθεση, η οποία τους δημιουργεί ένα αίσθημα αξίας.</strong> Τα παιδιά που αποτελούν το στόχο εκφοβισμού από τους συνομηλίκους, διατρέχουν τον κίνδυνο να υποστούν <strong>σωματική βλάβη, κοινωνική απόρριψη και απομόνωση ή να καταστούν θύματα διάδοσης κακόβουλων φημών, λεκτικών επιθέσεων και ταπείνωσης.</strong></p>
<p style="text-align: justify;"> </p>
<p style="text-align: justify;">Οι θεατές είτε εμπλέκονται άμεσα είτε παρίστανται παθητικά, αποτελούν μέρος αυτής της δυναμικής. Εάν ο εκφοβισμός παρομοιαστεί με θεατρικό έργο, τότε οι<strong> θύτες και τα θύματα είναι οι πρωταγωνιστές και οι θεατές είναι το κοινό.</strong></p>
<p style="text-align: justify;"> </p>
<p style="text-align: justify;"><strong>Πόσα περιστατικά σχολικού εκφοβισμού έχουμε στην Ελλάδα; </strong></p>
<p style="text-align: justify;"> </p>
<p style="text-align: justify;" align="center">Πρόσφατη έρευνα, η οποία πραγματοποιήθηκε σε εξήντα έξι χώρες με μαθητές ηλικίας 13 έως 15 ετών, αποκάλυψε ότι το 37.4% των παιδιών είχε υποστεί εκφοβισμό τουλάχιστον μία φορά κατά τις τριάντα τελευταίες ημέρες που προηγήθηκαν της έρευνας. Στην Ελλάδα ένας στους τέσσερις μαθητές έχει εμπλακεί σε περιστατικά εκφοβισμού .</p>
<p style="text-align: justify;"> </p>
<p style="text-align: justify;">Οι επιπτώσεις του εκφοβισμού παρομοιάζονται με χιονοστιβάδα, η οποία συμπαρασύρει στην πορεία της όλη τη σχολική κοινότητα, το οικογενειακό και το ευρύτερο κοινωνικό περιβάλλον. Τα θύματα εκφοβισμού έχουν ιδιαίτερα αυξημένες πιθανότητες να εμφανίσουν συμπτώματα άγχους, κατάθλιψης,  ανασφάλειας, σχολικής φοβίας και  χαμηλής αυτοεκτίμησης.</p>
<p style="text-align: justify;"> </p>
<p style="text-align: justify;"><strong>Ο εκφοβισμός μπορεί να οδηγήσει ακόμα και σε απόπειρα αυτοκτονίας;</strong></p>
<p style="text-align: justify;"><span style="text-align: justify;">Ο εκφοβισμός, σωματικός και μη, έχει οδηγήσει πολλά παιδιά σε απόγνωση, ακόμα και σε απόπειρα αυτοκτονίας, ενώ σε όλες τις περιπτώσεις προκαλεί σοβαρά ψυχολογικά προβλήματα. Μακροπρόθεσμα, οι επιπτώσεις του εκφοβισμού στην ψυχική υγεία των παιδιών μπορεί να είναι καθοριστικές για το μέλλον τους, αφού ο εκφοβισμός μπορεί να έχει  σοβαρές επιπτώσεις στην αξιοποίηση των ευκαιριών που τους παρέχονται στη ζωή.</span></p>
<p style="text-align: justify;"><span style="text-align: justify;">Η ανάγκη αντιμετώπισης του προβλήματος του εκφοβισμού στο πλαίσιο του σχολείου είναι ιδιαίτερα σημαντική δεδομένου ότι  το σχολείο αποτελεί μοντέλο του εξωτερικού κόσμου, όπου τα άτομα αναπτύσσουν την ηθικότητά τους  και το κοινωνικό αίσθημα ευθύνης.</span></p>
<p style="text-align: justify;"> </p>
<p style="text-align: justify;"><strong> Ποια σημάδια δείχνουν ότι το παιδί μου μπορεί να εκφοβίζεται; </strong></p>
<p style="text-align: justify;"><strong></strong>-<strong>Σχολικό άγχος,</strong> που μπορεί να εκδηλώνεται δια μέσου της τάσης του παιδιού να <strong>αργεί στο σχολείο</strong> ή <strong>να επιλέγει διαφορετική, ίσως και ασυνήθιστη διαδρομή.</strong></p>
<p style="text-align: justify;">-Άλλα σημάδια άγχους, όπως η <strong>βραδινή ενούρηση, οι εφιάλτες, οι πονοκέφαλοι ή ο πονόκοιλος,</strong> ειδικά το πρωί πριν το σχολείο.</p>
<p style="text-align: justify;">-Επιστροφή από το σχολείο με <strong>σκισμένα ρούχα ή βιβλία ή με μελανιές και εκδορές.</strong></p>
<p style="text-align: justify;">-<strong>Απώλεια των πραγμάτων.</strong></p>
<p style="text-align: justify;"><strong>-Αναζήτηση (ή και κλοπή ακόμα) επιπλέον χρημάτων</strong>.</p>
<p style="text-align: justify;">-<strong>Τηλεφωνήματα,</strong> μετά τα οποία φαίνεται αναστατωμένο ή αγχωμένο και για τα οποία δεν θέλει να μιλήσει.</p>
<p style="text-align: justify;">-Το γεγονός ότι, παρά το ότι το παιδί αναφέρει ότι έχει φίλους, <strong>δεν τους εμφανίζει ποτέ στο σπίτι,</strong> αλλά ούτε και προσκαλείται σε κοινωνικές εκδηλώσεις των συμμαθητών του.</p>
<p style="text-align: justify;">-<strong>Εκδήλωση νευρικότητας και θυμού</strong> στους γονείς και τα αδέλφια.</p>
<p style="text-align: justify;">-Εκδήλωση <strong>καταθλιπτικής συμπεριφοράς, θλίψης, ακόμα και απόπειρα αυτοκτονίας.</strong></p>
<p style="text-align: justify;">-<strong>Αδυναμία συγκέντρωσης</strong> στα μαθήματα και μείωση της σχολικής επίδοσης.</p>
<p style="text-align: justify;">-Επινόηση άσχετων δικαιολογιών, <strong>εκδήλωση θυμού και άρνηση</strong>, όταν καλείται  να συζητήσει το πρόβλημα.</p>
<p style="text-align: justify;">-<strong>Εμφάνιση συμπεριφορών που δεν ταιριάζουν με το χαρακτήρα του</strong> και οι  οποίες  του δημιουργούν και άλλα προβλήματα σε προσωπικό και διαπροσωπικό επίπεδο.</p>
<p style="text-align: justify;"><strong>Κείμενο της Εύης Μακρή-Μπότσαρη, </strong><strong>Καθηγήτριας Εκπαιδευτικής Ψυχολογίας </strong></p>

Σχετικά άρθρα