<p style="text-align: justify;"><em><strong>Λέγομαι Άννα και κατοικώ στα Ιωάννινα. Θα ήθελα να συμβουλευτώ την ομάδα ψυχολόγων του "μπορώ".</strong></em></p>
<p style="text-align: justify;"><em><strong>Έχω έναν γιο 14 ετών. Υπέφε πολύ στο να μεγαλώσει, γιατι ήταν πολύ δύσκολος στο φαγητό. Μέχρι τα 6 χρόνια του έδινα το γάλα στον ύπνο, εμπλουτισμένο με θερμίδες, βιταμίνες και συμπληρώματα διατροφής. Η διαδικασία αυτη κρατούσε πάνω από μια ώρα πρωί, μεσημέρι, βράδυ. Το ίδιο συνέβαινε και με το φαγητό. Έτσι ήμουν συνέχεια πίσω του. Σαν αποτέλεσμα, το παιδί να δεθεί πολύ μαζί μου. Αυτό το δέσιμο εξακολουθεί να υπάρχει ακόμα. Ειδικά το καλοκαίρι που πέρασε, έγινε πιο δυνατό. Δεν μπορούσα να πάω πουθενά. Ήταν συνέχεια πίσω μου. Δε καθόταν ακόμα ούτε στη γιαγιά στο χωριό, του, που τα άλλα καλοκαίρια καθόταν, με δυσκολία βέβαια. Έπρεπε να ήμουν κι εγώ εκει. Προσπάθησε να πάει δυο φορές κατασκήνωση, χωρίς αποτέλεσμα. Με έπαιρναν τηλ. το βράδυ και τον έπαιρνα. </strong></em></p>
<p style="text-align: justify;"><em><strong>Το σχολείο του σε λίγες μέρες θα πάει διήμερη εκδρομή στην Άθήνα. Παρόλο που θέλει να πάει, μου λέει ότι δεν μπορεί να κοιμηθεί το βράδυ μακριά μου. Μου έφερε τη δήλωση και μου είπε να μην την υπογράψω.  </strong></em><br /><em><strong>Εγώ του είπα να την υπογράψω και όταν έρθει εκείνη ηστιγμή , ας αποφασίσει τι θέλεινα κάνει. Τελικά δεν υπέγραψα τη δήλωση. </strong></em></p>
<p style="text-align: justify;"><em><strong>Θα ήθελα να με συμβουλέψετε, τι να κάνω, πώς να πράξω και πώς να του συμπεριφέρομαι;</strong></em></p>
<p style="text-align: justify;"><em><strong>Με τι τρόπο θα "ξεκολλήσε" από πάνω μου και θα ανεξαρτητοποιηθεί;</strong></em></p>
<p style="text-align: justify;">Στο ερώτημά σας απαντά ο ψυχολόγος ομαδικός θεραπευτής Δημήτρης Κατσαρός</p>
<p style="text-align: justify;"> </p>
<div style="text-align: justify;">Αγαπητή αναγνώστρια:</div>
<div style="text-align: justify;"> </div>
<div style="text-align: justify;">Φαίνεται πως εξαιτίας της ιδιαίτερης συνθήκης διατροφής του παιδιού έχει αναπτύξει μια ιδιαίτερη σχέση με σας. Μια σχέση εξάρτησης και ευγνωμοσύνης. Αυτό όμως του έχει στερήσει άλλες σχέσεις οι οποίες είναι εξίσου σημαντικές για την ηλικία του. Αν λοιπόν συνεχίσει να τις απορρίπτει θα φτάσει σε ένα σημείο να μη καταλαβαίνει τί ακριβώς απορρίπτει και ταυτόχρονα όταν εκ των πραγμάτων δεν θα μπορείτε να είστε εκεί θα βιώσει πολλή μοναξιά. Είναι σημαντικό να πάτε σε κάποιο ειδικό ψυχολόγο-ψυχίατρο ψυχοθεραπευτή και να δημιουργήσετε μια τριαδική σχέση όπου με τη βοήθεια του ειδικού θα δημιουργηθούν οι συνθήκες ώστε σιγά-σιγά να νιώσει το παιδί ασφάλεια να εξερευνήσει τον κόσμο όταν εσείς δεν είστε εκεί. Να κάνει σχέσεις και με άλλους ανθρώπους. Υπάρχουν διάφοροι ειδικοί για την οικογένεια. Αν κάνετε μια έρευνα στο διαδίκτυο θα βρείτε αρκετούς.</div>