<p style="text-align: justify;"><span>Καλησπερα Ειχα ενα προβλημα με το αγορι μου και ξαφνικα μου ηρθε η σκεψη οτι ισως ειχα βαρεθειαυτος ειναι ενας απο τους φοβους μου οτι καποια στιγμη θα συμβει και δεν το θελω καθολου γιατι τον αγαπαω παρα πολυ Η σκεψη αυτη με αναστωσε παρα πολυ διοτι ξερω οτι τον και δεν θα τον αφηνα με τιποτα Αναστατωθηκα τοσο πολυ που πηγα αμεσως να τον βρω κλαμμενηΚαι φοβισμενηΑπο τοτε ορισμενες φορες τρεμω απο τον φοβο οτι μου εχει συμβεί ηδη και ειμαι ετοιμη να πεσω κατωενω αλλες αναγνωριζω οτι απλα το φοβαμαι πολυ και οσο το σκεφτομαι νιωθω οτ ι εχει ηδη γινειΕτσι καθε φορα που βγαινουμε και εγω το σκεφτομαι καποια στιγμή φοβαμαι παρα πολυ ενω οταν ειμαι ηρεμη και καταλαβαινω οτι απλα το φοβαμαι επειδη το σκέφτομαιΚαι οταν το συνηδιτοποιω νιωθω πολυ ομορφα μαζι του και ειμαι χαρουμενηΟμως δεν ξερω τι να κανω ετσι ωστε να σταματησω αυτη τη σκεψη οταν μου ερχεται και με φοβιζει τοσο πολυ</span></p>
<p style="text-align: justify;"><span><span>Στο ερώτημά σου απαντά ο ψυχολόγος ομαδικός θεραπευτής Δημήτρης Κατσαρός </span></span></p>
<div id="m_-4909674282372085524yui_3_16_0_1_1476090715675_3440" dir="ltr"><span id="m_-4909674282372085524yui_3_16_0_1_1476090715675_3441">Αγαπητή αναγνώστρια:</span></div>
<div id="m_-4909674282372085524yui_3_16_0_1_1476090715675_3442" dir="ltr"><span id="m_-4909674282372085524yui_3_16_0_1_1476090715675_3443"><br id="m_-4909674282372085524yui_3_16_0_1_1476090715675_3444" /></span></div>
<div id="m_-4909674282372085524yui_3_16_0_1_1476090715675_3445" dir="ltr"><span id="m_-4909674282372085524yui_3_16_0_1_1476090715675_3446">Η ανησυχία σας για το φίλο σας είναι πολύ ουσιαστική στο να πείσετε σε ό,τι έχετε να του πείτε. Είναι η βάση του όποιου επιχειρήματος θα θέσετε. Ο λόγος που συμβαίνει αυτό είναι γιατί ο φίλος σας όντως ενδεχομένως κουράστηκε από αυτή την κατάσταση ασθένειας και δυστυχίας στην οικογένειά του και η ανάγκη του για λίγη ήρεμη καθημερινότητα ίσως ξεπερνάει πια την ανησυχία του για τη μητέρα του. Προσπαθήστε να του εξηγήσετε πως αυτό δεν είναι κακό. Πως ο ίδιος για να μπορέσει να βοηθήσει τη μητέρα του θα πρέπει να νιώθει δυνατός. Δεν είναι κακό να χρειάζεται την παρέα των φίλων του, να νιώθει ότι η ζωή δεν είναι μόνο αρρώστεια και απουσία (του πατέρα). Αρκεί να δίνει και κάποιο από το χρόνο του στη μητέρα του. Έτσι ίσως ηρεμήσουν κάπως οι ενοχές μέσα του που τον θέλουν εφόσον "εγκατέλειψε" τη μητέρα του να αξίζει κι ο ίδιος εγκατάλειψη. </span></div>
<p style="text-align: justify;"><span><br /></span></p>