'Αγχος: Μην αφήνεσαι στη μοναξιά μίλα σε κάποιον

<p><span>Είμαι 17 ετών και φέτος δίνω πανελλήνιες Ο πατέρας μου πέθανε πριν από δύο χρόνια από καρκίνο Η αλήθεια είναι ότι εάν είχα την επιλογή δεν θα ήθελα να γνώριζα και να έκανα ποτέ παρέα με κάποιες φίλες μου μπορεί ώρες ώρες να περνάμε καλά αλλά πιστεύω ότι δεν μου ταιριάζουν Έχω ακόμα δύο φίλες από άλλη παρέα μια χαρά είμαστε εντελώς διαφορετικες αλλά και πάλι δεν είμαι ικανοποιημενη γιατι πάντα κανονιζουν κάνουν πράγματα μόνο η δύο τους Με τα μαθήματα και το φροντιστήριο νιώθω ότι δεν τα πάω καλά ότι έχω μείνει πίσω και δεν έχω χρόνο δεν έχω χρόνο Έχω αφήσει πολλές αλυτες ασκήσεις και κεφάλαια σχεδόν αδιαβαστα Τον τελευταίο καιρό δεν κοιμάμαι καθόλου καθόλου καλά κοιμάμαι και ξύπναω κουρασμένη Έχω πόνοκεφαλο και αναγουλα όλη την ημέρα Η διάθεση μου είναι χάλια κλέω συνέχεια Στο σχολείο με έπιασαν προχθές τα κλάματα χωρίς λόγο Νευριασω με το παραμικρό Δεν ξέρω τι έχω Θα κάνω και εξετάσεις αίματος μηπως έχει επηρεαστεί ο οργανισμός μου επειδή είμαι χορτοφάγος Μήπως έχω κατάθλιψη;</span></p>
<p><span>Στο ερώτημά σου απαντά ο ψυχολόγος ομαδικός θεραπευτής Δημήτρης Κατσαρός</span></p>
<div id="m_-3560514529538092093yui_3_16_0_ym19_1_1477944858955_3333">Αγαπητή αναγνώστρια:</div>
<div id="m_-3560514529538092093yui_3_16_0_ym19_1_1477944858955_3334"> </div>
<div id="m_-3560514529538092093yui_3_16_0_ym19_1_1477944858955_3336">Από αυτά που περιγράφετε μοιάζει να έχετε πολύ μεγάλο άγχος για κάτι. Τρέχετε να προλάβετε τις εξελίξεις κι αυτές είναι σχεδόν αμείλικτες και δε σας περιμένουν. Πρέπει να ακολουθείτε το ρυθμό τους. Πρέπει να βρείτε χρόνο για σας και τα δικά σας θέματα. Να δείτε τί σας συγκινεί, τι σας στεναχωρεί και τι σας φοβίζει. Είναι πολύ φιλότιμο εκ μέρους σας να προσπαθείτε να συμβαδίσετε με τους ρυθμούς των υπολοίπων: των φίλων, του σχολείου και λοιπά, όμως χρειάζεστε κι εσείς κάποιον χρόνο όπου θα ελέγχετε εσείς την κατάσταση και θα νιώθετε άνετα και χαλαρά. Προσπαθήστε να το εξηγήσετε αυτό και στους γύρω σας και φυσικά να μιλήσετε γι'αυτό σε έναν άνθρωπο δικό σας, τη μητέρα σας ή κάποιο άλλο συγγενικό πρόσωπο. Μην αφήνεστε στη μοναξιά. Όλοι θέλουν παρέα μερικές φορές για να τα καταφέρουν, ή έστω για να πουν τον πόνο τους.</div>
<p><span><br /></span></p>

Σχετικά άρθρα