Βήχας: πότε πρέπει να πας στο γιατρό

18/03/2017
Ομάδα Σύνταξης
Παθολογία

Από τον Αναστάσιο Σπαντιδέα, Παθολόγος – Κλινικός Φαρμακολόγος
 
<img src="https://boro.gr/contentfiles_2016/ygeia/pathologia/0.SPANTIDEAS.JPG" alt="" width="150" />
<h2 class="entry-title" style="text-align: center;">Βήχας: ένα ενοχλητικό σύμπτωμα</h2>
O βήχας είναι ένα από τα πιο κοινά συμπτώματα που τώρα μάλιστα τους χειμερινούς μήνες με τις εποχιακές ιώσεις ταλαιπωρεί πολύ κόσμο Πόσες φορές όμως δεν ανησυχήσατε και δεν αναρωτηθήκατε μήπως ο βήχας σας, ιδιαίτερα αν είναι επίμονος και διαρκεί αρκετό χρόνο μπορεί να σημαίνει κάτι σοβαρό. Αυτός ο φόβος βέβαια θεωρείται δικαιλογημένος αφού ο βήχας αποτελεί βασικό σύμπτωμα για πολλές ασθένειες τόσο αθώες όπως το κοινό κρυολόγημα όσο και σοβαρές όπως είναι φυματίωση και ο καρκίνος του πνεύμονος. Πότε λοιπόν ο βήχας πρέπει να μας ανησυχήσει και πρέπει να αναζητήσουμε ιατρική βοήθεια.
Ο βήχας αποτελεί ένα από τα συχνότερα συμπτώματα του αναπνευστικού συστήματος , ενώ παράλληλα είναι ένας από τους σημαντικότερους μηχανισμούς του γιατί με το βήχα απομακρύνονται ξένα σώματα και παθολογικές εκκρίσεις των πνευμόνων και μάλιστα με φυσικό τρόπο. Γι αυτό όσο ενοχλητικό κι αν τον θεωρούμε δεν πρέπει να προσπαθούμε να τον συγκρατήσουμε .
Αίτια βήχα
Πολλές είναι οι αιτίες που μπορεί να προκαλέσουν βήχα είτε οξύ και παροδικό είτε χρόνιο. Αυτές μπορεί να είναι :
<ol style="text-align: justify;" start="1">
<li>Η εισπνοή ερεθιστικών ουσιών (χημικά-καπνογόνα), ξένων σωμάτων (σκόνη) ή αλλεργιογόνων</li>
<li>Φλεγμονές (βρογχίτιδα, πνευμονία, φυματίωση)</li>
<li>Ασθμα ή ΧΑΠ (Χρόνια Αποφρακτική Πνευμονοπάθεια)</li>
<li>Σε πνευμονική εμβολή</li>
<li>Γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση</li>
<li>Σε καλοήθεις ή κακοήθεις νεοπλασίες των πνευμόνων</li>
</ol>
Πως χαρακτηρίζεται ο βήχας
Ένας βήχας μπορεί να είναι:
<ol style="text-align: justify;" start="1">
<li>Ξηρός: αρχικά γίνεται αισθητός σαν φαγούρα ή γδάρσιμο στο λαιμό και παρ’ ότι πολλές φορές είναι έντονος και σπαστικός δεν συνοδεύεται από φλέγματα. Ο ξηρός βήχας συνήθως οφείλεται σε οξείες φλεγμονές του αναπνευστικού συστήματος(λαρυγγίτιδα, φαρυγγίτιδα, βρογχίτιδα)</li>
<li>Παραγωγικός: είναι λιγότερο έντονος από τον ξηρό αλλά συνοδεύεται από φλέγματα., που μπορεί να είναι υποκίτρινα ή πράσινα και πρέπει να αποβάλλονται. Ο παραγωγικός βήχας οφείλεται συνήθως σε μικροβιακές λοιμώξεις του αναπνευστικού και πρέπει να καταφεύγουμε στον γιατρό για την αντιμετώπισή του. Ενας αρχικά ξηρός βήχας μπορεί στη συνέχεια να μετατραπεί σε παραγωγικό.</li>
<li>Παροξυσμικός: είναι κατά κανόνα ο βήχας των καπνιστών το πρωί, αλλά και αυτός που παρουσιάζεται κάποιες φορές κατά την διάρκεια της ημέρας, χωρίς προφανείς αιτίες και άλλα συμπτώματα.</li>
<li>Αλλεργικός: είναι ο βήχας που παρουσιάζεται ως αλλεργική αντίδραση στην εισπνοή ερεθιστικών ουσιών. Είναι συνήθως ξηρός και αρκετά έντονος.</li>
<li>Βήχας με εμετό: ιδιαίτερα δυσάρεστος, με κύριο χαρακτηριστικό ότι παρουσιάζεται ύστερα από τα γεύματα και συνοδεύεται από εμετό. Εμφανίζεται συνήθως σε ασθενείς με χρόνια προβλήματα του αναπνευστικού συστήματος.</li>
</ol>
Σε κάθε περίπτωση όμως θα πρέπει να προσέχουμε και:
*τον χρόνο έναρξης του βήχα
*τη συχνότητά του
*το ρυθμό του κατά την διάρκεια του 24ωρου
 
Πότε πρέπει να πάμε στο γιατρό
*Δεν πρέπει να μας ανησυχεί ο βήχας που παρουσιάστηκε μαζί με ένα κρυολόγημα και δεν συνοδεύεται από φλέγματα ή άλλα συμπτώματα, γιατί δεν χρήζει άμεσης βοήθειας από γιατρό.
*Πρέπει να ελεγχθεί από γιατρό ο βήχας που επιμένει περισσότερο από τρεις ημέρες, είναι παραγωγικός και δεν δείχνει σημάδια βελτίωσης.
*Έλεγχο χρειάζεται επίσης και ο χρόνιος βήχας, είτε είναι ξηρός είτε παραγωγικός. Δεν μπορεί να βήχουμε καθημερινά και να θεωρούμε ότι είναι φυσιολογικό. Και βέβαια η συχνότατη δικαιολογία των καπνιστών ότι πρόκειται για τσιγαρόβηχα, μπορεί να αποδειχτεί μοιραία. Γιατί ένας επίμονος βήχας μπορεί να είναι από χρόνια βρογχίτιδα και άσθμα μέχρι και καρκίνος των πνευμόνων.
Πότε πρέπει να πάρουμε αντιβηχικό σιρόπι;
Από τα συχνότερα λάθη που κάνουμε όλοι είναι ότι αποφασίζουμε μόνοι μας για το αν πρέπει να πάρουμε αντιβηχικό σιρόπι αλλά και ποιο θα επιλέξουμε. Υπάρχουν πολλά είδη σιροπιών που το καθένα κάνει για συγκεκριμένες παθήσεις. Ετσι λοιπόν τα σιρόπια που χρησιμοποιούνται για το βήχα μπορούν να διακριθούν στις εξής κατηγορίες:
1. Αντιβηχικά. Τα σιρόπια αυτά δρούν στους μηχανισμούς πρόκλησης του βήχα αναστέλοντάς τους και σαν αποτέλεσμα έχουν την καταστολή ή τη μείωση του βήχα. Τα σιρόπια αυτά χρησιμοποιούνται για την αντιμετώπιση του ξηρού(μη παραγωγικού) βήχα. Είναι λάθος όταν υπάρχουν πτύελα που πρέπει να αποβληθούν να χορηγούμε αντιβηχικά σιρόπια.
2. Βλεννολυτικά. Τα σιρόπια αυτά βοηθούν τη ρευστοποίηση των παχύρευστων κυρίως εκκρίσεων των βρόγχων και των πνευμόνων συμβάλοντας στην καλύτερη αποβολή τους
3. Αποχρεμπτικά. Τα σιρόπια αυτά κατάλληλα για τον παραγωγικό βήχα όχι βεβαίως για να τον καταστείλουν αλλά για να βοηθήσουν στην ευκολότερη αποβολή των φλεγμάτων. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ο οργανισμός παράγει τα φλέγματα σαν αντίδραση σε κάποιο ερέθισμα ή σε κάποια φλεγμονή και χρησιμοποιεί τον βήχα για να απομακρύνει τις εκκρίσεις,τα μικρόβια και τα ξένα σώματα που έχουν εισβάλλει στο αναπνευστικό σύστημα. Γι αύτό λοιπόν για το αν έχουμε ανάγκη από κάποιο σιρόπι και ποιο πρέπει να είναι αυτό μπορεί να το κρίνει μόνο ο γιατρός μας. Εμείς το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να πίνουμε ζεστά αφεψήματα τα οποία ενυδατώνουν τον οργανισμό μας και βοηθούν στη ρευστοποίηση των εκκρίσεων και να χρησιμοποιούμε τις ειδικές καραμέλες, που βέβαια δεν θεραπεύουν τον βήχα αλλά σίγουρα τον κάνουν ηπιότερο.
Οι κύριες αιτίες που προκαλούν βήχα ή τι μπορεί να κρύβει ένας βήχας
Φαρυγγίτιδα
Οι περισσότερες περιπτώσεις οξείας φαρυγγίτιδας παρουσιάζονται ως μέρος του κοινού κρυολογήματος και προκαλούνται από τα ίδια αίτια.
Τα συμπτώματα : πόνος και ερυθρότητα του φάρυγγα, βήχας,πυρετός αλλά και τραχηλική λεμφαδενοπάθεια
Η διάγνωση: Στηρίζεται βασικά στην κλινική εξέταση ενώ σπανιότερα θα απαιτηθούν ειδικώτερες εξετάσεις όπως καλλιέργεια του φαρυγγικού επιχρίσματος ορολογικές εξετάσεις ανίχνευσης ειδικών αντιγόνων ή αντισωμάτων.
Θεραπεία: Τις περισσότερες φορές πρόκειται για ελαφρά νόσηση η οποία αυτοϊάται.
Προσοχή: Σε ορισμένες περιπτώσεις (λοίμωξη από αδενοϊούς, ή τον ιό Epstein-Barr) η οξεία φαρυγγίτις μπορεί να παρουσιαστεί σε βαρύτερη μορφή. Επίσης η φαρυγγίτις που οφείλεται στον ιό του έρπητα είναι βαρύτερη και παρουσιάζεται με εξελκώσεις. Ιδιαίτερη προσοχή πρέπει να δοθεί και στην φαρυγγίτιδα που οφείλεται στον στρεπτόκοκκο της ομάδας Α, γιατί είναι πιθανόν να προκαλέσει περιαμυγδαλικό απόστημα , αλλά και γιατί επίσης είναι δυνατόν να προκαλέσει σοβαρές επιπλακές όπως ρευματικό πυρετό και μεταστρεπτοκοκκική σπειραματονεφρίτιδα.
 Λαρυγγίτιδα
Πρόκειται για φλεγμονή του λάρυγγα, δηλαδή του κύριου αεραγωγού που οδηγεί στους πνεύμονες. Είναι συνήθως νόσος της παιδικής ηλικίας, προσβάλλει κυρίως παιδιά ηλικίας 6 μηνών μέχρι 3 χρόνων, και οφείλεται σε ιούς όπως είναι της γρίπης Α και Β, οι αδενοϊοί και σπανιώτερα ο αιμόφιλος της γρίπης ή ο στρεπτόκοκκος.
Τα συμπτώματα: Τα πρώτα συμπτώματα της λαρυγγίτιδας είναι παρόμοια με αυτά ενός κοινού κρυολογήματος. Στη συνέχεια εκδηλώνονται: θορυβώδης αναπνοή, επίμονος ξερόβηχας, βραχνάδα στη φωνή. Σε σοβαρές καταστάσεις μπορεί να εμφανιστεί δυσχέρεια στην αναπνοή, ταχυκαρδία και κυάνωση(μελάνιασμα).
Η διάγνωση: H κλινική εξέταση από τον γιατρό είναι αρκετή.
Θεραπεία: Όταν το παιδί, έχει τα παραπάνω συμπτώματα, θα πρέπει να μεταφερθεί αμέσως στο νοσοκομείο, ακόμα και αν δεν έχει γίνει διάγνωση από γιατρό. Σε ηπιότερες καταστάσεις χορηγούνται υγρά και το παιδί τοποθετείται σε ειδική τέντα όπου του χορηγείται οξυγόνο εμπλουτισμένο με υδρατμούς. Σε βαριές περιπτώσεις χορηγείται και κορτιζόνη.
Προσοχή: Οσο πιό μικρή είναι η ηλικία του παιδιού τόσο πιο βαριές είναι οι εκδηλώσεις της λαρυγγίτιδας με τη βρεφική ηλικία να αποτελεί την πιό κρίσιμη ηλικία. Τα περισσότερα παιδιά δεν παρουσιάζουν υποτροπή της λαρυγγίτιδας. Ωστόσο αυτά που πάσχουν από άσθμα μπορεί να είναι επιρρεπή στο να παρουσιάζουν περισσότερες κρίσεις λαρυγγίτιδας. Οι κρίσεις αυτές έχουν την τάση να επέρχονται τις βραδινές ή πρώτες πρωινές ώρες και να διαρκούν μερικές ώρες. Εάν το παιδί έχει κρίση λαρυγγίτιδας θα πρέπει να επικοινωνήσετε αμέσως με τον γιατρό.
Οξεία βρογχίτιδα
Είναι μία λοίμωξη των βρόγχων, δηλαδή των σωλήνων που μεταφέρουν τον αέρα από και προς τους πνεύμονες. Οφείλεται συνήθως σε ιούς που προσβάλουν το αναπνευστικό σύστημα και συνήθως μεταδίδεται με τα σταγονίδια του βήχα που κυκλοφορούν στον αέρα . Επίσης σημαντικό ρόλο παίζει και η έκθεση σε περιβάλλον υγρό και ψυχρό.
Συμπτώματα: Ξηρός και στη συνέχεια παραγωγικός βήχας, με φλέγματα που αρχικά είναι διαυγή αλλά που στη συνέχεια μπορούν να μετατραπούν πράσινα ή σκούρα κίτρινο υποδηλώντας την επιλοίμωξη από κάποιο βακτήριο. Επίσης πυρετός, γενική καταβολή δυνάμεων, πόνος στο στήθος και δύσπνοια.
Η διάγνωση: Συνήθως η κλινική εξέταση είναι αρκετή. Αλλά αν ο γιατρός θεωρήσει απαραίτητο μπορεί να συστήσει και μια ακτινογραφία θώρακα, αλλά και εξέταση πτυέλων του ασθενή ώστε να διαγνωστεί εάν η πάθηση οφείλεται σε βακτήρια.
Θεραπεία: Εάν ο γιατρός κρίνει απαραίτητο μπορεί να χορηγήσει κάποιο αποχρεμπτικό σιρόπι, για την διευκόλυνση της αποβολής των φλεγμάτων, καθώς και αντιβιοτική αγωγή αν τα φλέγματα είναι κίτρινα ή πράσινα. Πολύ σημαντικό είναι επίσης ο ασθενής να πίνει πολλά υγρά για να διευκολύνεται η αποβολή των φλεγμάτων.
Προσοχή: Η οξεία βρογχίτιδα μπορεί να εξελιχθεί σε πνευμονία, γι΄ αυτό απαιτείται τακτική ιατρική παρακολούθηση του ασθενή μέχρις υποχωρήσεως των συμπτωμάτων του.
Πνευμονία
Η πνευμονία αποτελεί μια φλεγμονή του πνευμονικού παρεγχύματος και προκαλείται συνηθέστερα από ιούς και κατά δεύτερο λόγο από βακτήρια. Μπορεί να εκδηλώνεται είτε με τη μορφή της βρογχοπνευμονίας στην οποία υπάρχει προσβολή μικρού ή μικρών τμημάτων των πνευμόνων είτε με τη μορφή της λοβώδους πνευμονίας στην οποία προσβάλλεται ένας ή περισσότεροι λοβοί των πνευμόνων. Η συνηθέστερη μορφή μικροβιακής (μη ιογενούς) πνευμονίας είναι αυτή που προκαλείται από τον πνευμονιόκοκκο ή από χλαμύδια. Ο κίνδυνος εμφάνισής πνευμονίας είναι σημαντικότερα αυξημένος σε άτομα που έχουν εξασθενημένο ανοσοποιητικό σύστημα ή καπνίζουν.
Τα συμπτώματα: Υψηλός πυρετός με ρίγη, πονοκέφαλος, βήχας με παχιά βλεννώδη ή βλεννοπυώδη απέκκριση. Μερικές φορές μπορεί να υπάρχει και αίμα στα πτύελα, ενώ δεν αποκλείεται και ο πόνος στο στήθος.
Η διάγνωση: Γίνεται με την κλινική εξέταση, με ακτινογραφία θώρακος και αν απαιτηθεί και με καλλιέργεια πτυέλων ή τη διενέργεια ειδικών ορολογικών εξετάσεων.
Θεραπεία: Η ιογενής πνευμονία δεν απαιτεί τη χορήγηση αντιβιοτικών για την μικροβιακή όμως πνευμονία χορηγούνται αντιβιοτικά ανάλογα με τον μικροοργανισμό που προκαλεί την λοίμωξη. Εάν ο ασθενής είναι παιδί ή υπερήλικας ίσως χρειαστεί να νοσηλευτεί σε νοσοκομείο.
Προσοχή: Η πνευμονία ακόμα και σήμερα είναι μια σοβαρή νόσος που μπορεί να αποβεί και μοιραία, κυρίως για τα παιδιά και τους υπερήλικες που έχουν εξασθενημένο ανοσοποιητικό σύστημα. Γι αυτό αν υποπτευθούμε την εμφάνισή της θα πρέπει να αναζητήσουμε αμέσως ιατρική βοήθεια.
Κοκκύτης
Πρόκειται για οξεία λοίμωξη του αναπνευστικού (από το μικρόβιο Bordetella pertussis), που χαρακτηρίζεται από συχνά επεισόδια παροξυσμικού, σπασμωδικού βήχα, που καταλήγει σε εισπνευστικό συριγμό και εμετό. Mεταδίδεται κυρίως με τα σταγονίδια του βήχα, που κυκλοφορούν στον αέρα και σπανίως έμμεσα με μολυσμένα αντικείμενα και προκαλεί φλεγμονή στον ρινοφάρυγγα και την τραχεία.
Τα συμπτώματα: Έντονος και παροξυσμικός βήχας, πυρετός, φτέρνισμα, καταρροή, και στο παροξυσμικό στάδιο (η κλινική πορεία της νόσου περιλαμβάνει τρία στάδια, το καταρροϊκό, το παροξυσμικό και το στάδιο της ανάρρωσης)το πρόσωπο είναι εξέρυθρο ή κυανωτικό, τα βλέφαρα πρησμένα, τα μάτια κατακόκκινα και υγρά, οι παροξυσμοί του βήχα πιο συχνοί και καταλήγουν σε εμετό.
Η διάγνωση: Επιτυγχάνεται με την κλινική εικόνα του ασθενή και τον εργαστηριακό έλεγχο ο οποίος περιλαμβάνει: μέτρηση αριθμού και τύπος λευκοκυττάρων, απομόνωση του αιμόφιλου του κοκκύτη και την ανίχνευση ειδικών αντισωμάτων.
Θεραπεία: Με την χορήγηση ερυθρομυκίνης, η οποία δεν μειώνει τη διάρκεια του παροξυσμικού σταδίου, αλλά βελτιώνει την πορεία της εάν χορηγηθεί στο καταρροϊκό στάδιο. Επίσης μειώνει το χρόνο μετάδοσης της νόσου σε 3-4 ημέρες. Οι ενήλικες και τα μεγάλα παιδιά μπορούν να νοσηλευτούν στο σπίτι. Τα νεογνά όμως και τα βρέφη καλόν είναι να μεταφέρονται στο νοσοκομείο, όπου εξασφαλίζεται η κάλυψη των θρεπτικών τους αναγκών, ρυθμίζεται το ισοζύγιο ύδατος και ηλεκτρολυτών, απομακρύνονται με αναρρόφηση τα εκκρίματα από τις ανώτερες αναπνευστικές οδούς και τους χορηγείται οξυγόνο, αν χρειαστεί.
Προσοχή: Οι επιπλοκές της νόσου είναι πολλές και η βαρύτητά τους μεγαλύτερη στις νεότερες ηλικίες και τα βρέφη, αλλά και τους εξασθενημένους οργανισμούς και αφορούν κυρίως το αναπνευστικό και το Κεντρικό Νευρικό Σύστημα.
Χρόνια αποφρακτική πνευμονοπάθεια(ΧΑΠ)
Είναι μία χρόνια αναπνευστική διαταραχή που περιλαμβάνει τη χρόνια βρογχίτιδα και το πνευμονικό εμφύσημα. Το κύριο χαρακτηριστικό της είναι η μείωση της ροής του αέρα στους πνεύμονες και κατά συνέπεια η εμφάνιση δυσχέρειας κατά την εκπνοή και εισπνοή. Οι αεραγωγοί στενεύουν και ο αέρας παγιδεύεται μέσα στους πνεύμονες με αποτέλεσμα να μην ανανεώνεται. Η ΧΑΠ ευθύνεται για περισσότερους από τρία εκατομμύρια θανάτους το χρόνο παγκοσμίως. Είναι η τέταρτη αιτία θανάτου μετά την στεφανιαία νόσο, τα αγγειακά εγκεφαλικά επεισόδιο και τις οξείες λοιμώξεις του αναπνευστικού. Στην χώρα μας οι πάσχοντες υπολογίζονται σε ένα εκατομμύριο και μάλιστα οι περισσότεροι από αυτούς δεν το γνωρίζουν. Το δυσάρεστο μάλιστα είναι ότι ο αριθμός των θανάτων παγκοσμίως αναμένεται να αυξηθεί καθώς ο αριθμός των καπνιστών παρουσιάζει αυξητική τάση, όπως άλλωστε και η ατμοσφαιρική ρύπανση.
Τα συμπτώματα: Κύριο σύμπτωμα της χρόνιας βρογχίτιδας είναι ο παραγωγικός βήχας. Ο βήχας είναι παρών όλο το χρόνο επιδεινώνεται όμως σημαντικά κατά τους χειμερινούς μήνες λόγω των συχνών λοιμώξεων που παρουσιάζονται κατά την περίοδο αυτή. Η δύσπνοια αποτελεί την κύρια εκδήλωση του πνευμονικού εμφυσήματος και της προχωρημένης χρόνιας βρογχίτιδας. Η δύσπνοια αρχικά παρουσιάζεται κατά τη σωματική προσπάθεια αλλά όσο η πάθηση επιδεινώνεται η δύσπνοια είναι παρούσα ακόμα και στην παραμικρή σωματική δραστηριότητα π.χ ξύρισμα, μάσημα τροφής ή ακόμα και κατά την ηρεμία όταν δηλ το άτομο κάθεται και δεν κάνει τίποτα. Η δύσπνοια περιορίζει σημαντικά τις σωματικές δραστηριότητες των ασθενών υποβαθμίζοντας σημαντικά την ποιότητα ζωής των.
Η διάγνωση: Επειδή τα συμτώματα της ΧΑΠ βαίνουν προοδευτικά επιδεινούμενα είναι σύνηθες το φαινόμενο αρχικά αυτή να μη γίνεται αντιληπτή τόσο από τον ίδιο τον ασθενή όσο και από το γιατρό του. Ο βήχας συνήθως αποδίδεται στο τσιγάρο ή σε κρυολογήματα και αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να μην πηγαίνει το άτομο έγκαιρα στο γιατρό. Η διάγνωσή της νόσου γίνεται από τν κλινική εξέταση και από συμπληρωματικές εργαστηριακές εξετάσεις οι οποίες αποσκοπούν στην εκτίμηση του βαθμού επηρεασμού των αναπνευστικών λειτουργιών.
Θεραπεία: Η άμεση διακοπή του καπνίσματος πρέπει να αποτελεί το πρώτο και βασικό μέλημά μας εάν πραγματικά επιθυμούμε να αναστείλουμε την κακή εξέλιξη τησ νόσου. Θεραπευτικά σήμερα έχουμε στη διάθεσή μας μια πλειάδα πολύ αποτελεσματικών φαρμάκων με τα οποία όχι μόνο μπορούμε να βελτιώσουμε σημαντικά τα συμπτώματα των ασθενών και να καλυτερεύσουμε την ποιότητα ζωής των αλλά και να παρέμβουμε ευνοϊκά στην εξέλιξη της νόσου. τα φάρμακα που χρησιμοποιούνται σήμερα είναι τα βρογχοδιασταλτικά και η κορτιζόνη που χορηγούνται με τη μορφή εισπνοών αποφεύγοντας έτσι τις συστηματικές τους παρενέργειες. Τα τελευταία χρόνια έχει πραγματοποιηθεί σημαντική πρόοδος με τη δημιουργία νέων φαρμάκων που παρεμβαίνουν στους μεταβιβαστές της φλεγμονής ή επηρεάζουν τον τόνο του αυτονόμου νευρικού συστήματος που παίζει σπουδαίο ρόλο στη διατήρηση ανοικτών των βρόγχων. Ενα τέτοιο φάρμακο είναι και το “τιοτρόπιο”, το οποίο αποτελεί πράγματι μια σημαντική θεραπευτική εξέλιξη στην αντιμετώπιση της χρόνιας αποφρακτικής πνευμονοπάθειας.
Επίσης σημαντική είναι η εκμάθηση σωστών αναπνευστικών τεχνικών και “σωστού βήχα”, ο οποίος απομακρύνει τα πτύελα χωρίς να κουράζει. Και βέβαια η καθημερινή φυσική δραστηριότητα και η σωστή άσκηση θα βοηθήσουν τον ασθενή να έχει καλύτερη ποιότητα ζωής.
Προσοχή: Εάν είστε καπνιστής, έχετε βήχα, πτύελα, η αναπνοή σας είναι δύσκολη και στην παραμικρή καθημερινή δραστηριότητα, εάν παθαίνετε συχνά κρυολογήματα τότε ίσως πάσχετε ήδη από ΧΑΠ και δεν το γνωρίζετε. Ακόμα όμως και αν καπνίζετε και δεν έχετε κανένα σύμπτωμα μπορεί να είστε ασθενής, καθώς πρόκειται για νόσο που χτίζεται με τα χρόνια. Οι σημερινοί έφηβοι που αρχίζουν το κάπνισμα στα 18 τους είναι οι υποψήφιοι ασθενείς στα 45 τους.
Καρκίνος του πνεύμονα
Ο καρκίνος του πνεύμονα αποτελεί την πιο σοβαρή νόσο της οποία η πρώτη εκδήλωση μπορεί να είναι ο βήχας. Ο βήχας στις περιπτώσεις αυτές είναι επίμονος. Επειδή ο καρκίνος τυ πνεύμονος εμφανίζεται με σημαντικά μεγαλύτερη συχνότητα στους καπνιστές στους οποίους μπορεί να έχει εγκατασταθεί και κάποια χρόνια βρογίτιδα ο βήχας τους είναι παραγωγικός ενώ στους μη καπνιστές είναι ξηρός. Ενα έντονα ανησυχιτικό σημάδι είναι η αποβολή αιμόφυρτων πτυέλων που πάντα πρέπει να μας οδηγεί στο γιατρό. Τις περισσότερες φορές ο βήχας επιμένει για αρκετό χρονικό διάστημα χωρίς κανένα άλλο προειδοποιητικό σημείο και όταν πλέον δώσει και άλλα συμπτώματα συνήθως είναι αρκετά προχωρημένος. Γι΄αυτό κάθε ανεξήγητος και επιμένων βήχας θα πρέπει να μας ανησυχεί και να μας οδηγεί στο γιατρό.
 
Αναστάσιος Σπαντιδέας 
 
Παθολόγος- Κλινικός Φαρμακολόγος 
 
Διδάκτωρ Ιατρικής Σχολής Πανεπιστημίου Αθηνών 
 
Μυστρά 20 Γλυφάδα 
 
Τηλ 210 9614582 
 
Ε-mail : [email protected]