<p style="text-align: justify;">Το να μάθει κανείς να είναι μόνος είναι σίγουρα μια τέχνη. Κοινωνικά και πολιτισμικά είμαστε ενθαρρυμένοι να είμαστε «με»… όχι μόνοι. Το να έχουμε πολλούς φίλους, να είμαστε κοινωνικοί, να συμμετέχουμε και να είμαστε μέρος ενός «χωριού» είναι κοινές προωθήσεις. Υπέροχες συμβουλές, αλλά τι γίνεται με αυτό τον ειδικό, τον ιερό, τον απεριόριστο χρόνο που νιώθεις ότι πρέπει να είσαι απλά με τον εαυτό σου; Γιατί είναι τόσο τρομακτικό το τοπίο; Στην ψυχοθεραπεία, οι θεραπευτές ακούνε συχνά τις λέξεις να επαναλαμβάνονται: «Δεν θέλω να είμαι μόνος, φοβάμαι».</p>
<p style="text-align: justify;">«Είναι γραπτό να είμαστε σε σχέσεις με τους άλλους ανθρώπους, αλλά, εξίσου βέβαια, είμαστε γεννημένοι να συμμετέχουμε στη μοναξιά. Η άρνηση αυτού του μέρους της ύπαρξής μας μοιάζει σαν να προσπαθούμε να περπατήσουμε στη γη σε ένα πόδι, αντί σε δύο», γράφει η <span lang="en-US">Florence Falk.</span></p>
<p style="text-align: justify;" lang="el-GR">Πώς, λοιπόν, μπορεί η μοναξιά είναι γίνει ένα σπάνιο δώρο και μια ευγενικό όφελος για εσάς; Μπορεί να γίνει ο χρόνος που χρειάζεστε να σκεφτείτε για εσάς και να αγκαλιάσετε την αυτογνωσία, την αυτοεκδήλωση και την προσωπική σας ανάπτυξη.</p>
<p style="text-align: justify;" lang="el-GR">Σε μια κοινωνία ταχέων ρυθμών είμαστε πάντα εν κινήσει! Δεν υπάρχει ποτέ αρκετός χρόνος για να γίνουν τα πράγματα και πάντα κάποιος χρειάζεται κάτι από εσάς. Πόσο σπάνιο είναι ότι έχετε στην πραγματικότητα εκείνη την ώρα για εσάς. Κάποιοι έχουν τον χρόνο, αλλά ξεφεύγουν κάνοντας ναρκωτικά ή πίνοντας αλκοόλ, παρακολουθώντας τηλεόραση, διαβάζοντας μυθοπλασία, παρακολουθώντας ταινίες, ψωνίζοντας μέχρι τελικής πτώσεως, «κολλώντας» σε τηλέφωνα, υπολογιστές, <span lang="en-US">ipads </span>και όλα τα σχετικά.</p>
<p style="text-align: justify;" lang="el-GR">Αλλά, αν χρησιμοποιήσετε τον χρόνο σας δημιουργικά για να βρείτε και να τροφοδοτήσετε το πραγματικό σας εαυτό; Ποια είναι τα ενδιαφέροντά σας, τα πάθη σας, τα ταλέντα, οι ευχές, οι επιθυμίες, τα όνειρα και τα συναισθήματά σας; Τι θα γινόταν αν κάνατε αυτά τα πράγματα πολύ, πολύ σημαντικά και ακούγατε τη βαθιά εσωτερική σας ύπαρξη; Το εκπληκτικό «εγώ» σας που δημιουργήθηκε για το δικό σας μοναδικό και ξεχωριστό μονοπάτι, θέλει να σας μιλήσει. Υπάρχουν ακόμη πολλά για συγκομιδή από τους δικούς μας πόρους και βρίσκονται μέσα μας. Αν μόνο ακούγαμε…</p>
<p style="text-align: justify;" lang="el-GR">Τα ενήλικα παιδιά των γονέων – ναρκίσσων συχνά βρίσκονται αντιμέτωπα με τη μοναξιά που προκαλείται από τη δυσπιστία των άλλων. Εάν μεγαλώσατε με γονείς που διαρκώς πρόδιδαν την εμπιστοσύνη σας, ένα μέρος της θεραπείας σας σχετίζονται με το να μάθετε να εμπιστεύεστε τον εαυτό σας, έτσι ώστε να εμπιστευτείτε ξανά και τους άλλους. Ένα σημαντικό μέρος στη διαδικασία αποκατάστασης είναι να μάθετε να είστε μόνο, να δουλέψετε στο θέμα της θλίψης και της αποδοχής και να βασιστείτε στον δικό σας, εσωτερικό γονέα, που θα είναι πάντα εκεί για σας. Η ανάπτυξη μιας έντονης αίσθησης του εαυτού απαιτεί χρόνο με αυτόν. Δεν χρειάζεται να είναι κάποιος φοβερός χρόνος. Μπορεί να είναι σύντομες στιγμές ή μεγαλύτερες ανάλογα με την εποχή στη ζωή σας. Μερικές φορές χρειάζεται εξάσκηση και διάρθρωση για να ξεπεραστεί ο φόβος.</p>
<p style="text-align: justify;" lang="el-GR">Οι άνθρωποι συχνά ανησυχούν για το τι θα σκεφτούν οι άλλοι. Πετώντας κομμάτια από την αυτοπεποίθησή μας, θέτουμε ανησυχητικές ερωτήσεις. Αν μείνω μόνος για λίγο, θα θεωρηθεί μοναχικό; Εάν δεν έχω ραντεβού θα σκέφτονται οι άνθρωποι ότι είμαι περίεργος ή αντικοινωνικός; Αν κλέψω χρόνο από την οικογένειά μου για να δουλέψω πάνω στον εαυτό μου, θα θεωρηθώ εγωιστής ή αδιάφορος; Υπάρχει κάποιο στίγμα στο να είσαι μόνος που σε εμποδίζει να το κάνεις; Η σκέψη για τα μηνύματα που δίνετε στον εαυτό σας, ενώ είστε μόνος είναι κάτι το σημαντικό. Θεωρείτε τον εαυτό σας ηττημένο ή λέτε στον εαυτό σας ότι αυτό είναι ένα ιδιαίτερο δώρο αγάπης για σας; Ο τρόπος που το βλέπουμε, είναι αυτό που μας κάνει να νιώθουμε καλά ή κακά για τον εαυτό μας.</p>
<p style="text-align: justify;" lang="el-GR">Επειδή ζούμε σε μια κοινωνική κοινωνία, που πολλοί μπορούν να στιγματιστούν με το στίγμα της μοναξιάς. Αγωνιζόμαστε με την ανάγκη μας να μείνουμε μόνοι για να δούμε την εσωτερική μας αντανάκλαση, καθώς ταξινομούμε και ενσωματώνουμε νέες πληροφορίες και εμπειρίες. Οι καλλιτέχνες, οι συγγραφείς, οι δημιουργοί, είναι αυτοί που χρειάζονται χρόνο για να βρουν έμπνευση. Και αν το πάθος σας είναι το πιάνο ή κάτι παρόμοιο που απαιτεί μονάχα χρόνο για να εξασκηθείτε, να δημιουργήσετε και να εκφραστείτε; Γνωρίζω ανθρώπους που απλά θέλουν να κάθονται με τα ζώα τους ή να οδηγούν τα άλογά τους σε κλίμα απόλυτης μοναξιάς. Μερικοί λατρεύουν το περπάτημα… μόνοι τους. Το ταξίδι επιστροφής στον εαυτό μας σε αυτές της ήσυχες εποχές μπορεί να είναι η καλύτερη θεραπεία μας.</p>
<p style="text-align: justify;" lang="el-GR">Σήμερα υπάρχει έντονη έμφαση στις σχέσεις: Πώς να έχουμε υγιείς σχέσεις, πώς να βγαίνουμε, οι χωρισμοί διάσημων, τα συνεχόμενα διαζύγια και οι συγκρούσεις των γονέων. Υπάρχει πληθώρα επαγγελματικών συμβουλών για το πώς να το κάνουμε καλύτερα. Μήπως, επομένως, η σχέση με τον εαυτό σας χρειάζεται μια σύντομη εξομολόγηση;</p>
<p style="text-align: justify;" lang="el-GR"><em><strong>Άρθρο της Karyl McBride στο Psychologytoday.com</strong></em></p>
<p style="text-align: justify;" lang="el-GR"><em><strong>Μετάφραση – επιμέλεια: Σέβη Σαλαγιάννη</strong></em></p>