<p style="text-align: justify;">Η κόρη μου είναι 17 ετών και έχει ομοφυλοφιλική σχέση. Πώς να αντιδράσω και να το διαχειριστώ; Πώς θα αλλάξει αυτό; </p>
<p style="text-align: justify;"><strong>Απαντά η Δήμητρα Τραυλού Οικογενειακή θεραπεύτρια – σύμβουλος:</strong></p>
<p style="text-align: justify;">Αγαπητή κυρία,</p>
<p style="text-align: justify;">Αν “αυτό” όπως το αποκαλείται δεν αλλάξει, πόσο έτοιμη είστε να αποδεχτείτε την κόρη σας και τις επιλογές της, όποιες κι αν είναι αυτές; <span lang="el-GR">Ποιες</span> προσδοκίες έχετε για την κόρη σας και πόσο αυτές καθορίζουν τη στάση σας απέναντί της;</p>
<p style="text-align: justify;">Η περίοδος της εφηβείας είναι πάρα πολύ σημαντική γιατί αποτελεί την μετάβαση από την παιδική ηλικία στην ενηλικίωση. Είναι η περίοδος που ξυπνά η σεξουαλικότητα. Οι έφηβοι προσπαθούν να ανακαλύψουν τον εαυτό τους, “ποιος είμαι”, το σώμα τους, την ταυτότητά τους, κοινωνική και σεξουαλική. Η αναζήτηση της σεξουαλικής ταυτότητας είναι μια διαδικασία προσωπική και η διάρκειά της μπορεί να είναι μεγάλη. Ο σεξουαλικός προσανατολισμός ενός ατόμου εξαρτάται από πολλούς διαφορετικούς παράγοντες, γονιδιακούς, ψυχολογικούς, ανατροφής, περιβαλλοντικές συνθήκες. Ο πειραματισμός σ’ αυτές τις ηλικίες είναι φυσιολογικός και δεν σημαίνει κατ’ ανάγκην πως θα παραμείνει αυτή η ταυτότητα. Πολλές φορές μια ομοφυλοφιλική εμπειρία μπορεί να είναι μια συναισθηματική έκφραση που δεν μπορεί να εκδηλωθεί αλλιώς. Μερικές φορές υπάρχουν ερωτικές επιθυμίες για άτομα του ιδίου φύλου, οι οποίες δεν εκδηλώνονται ποτέ. Υπάρχουν άτομα που έχουν αυτές τις επιθυμίες κι όμως αισθάνονται εξαιρετικά άσχημα γι αυτό. Η ομοφυλοφιλία δεν είναι ασθένεια και αν κάποιος δεν είναι ικανοποιημένος με τον προσανατολισμό του μπορεί να βοηθηθεί να αλλάξει μέσω της ψυχοθεραπείας.</p>
<p style="text-align: justify;">Οι σεξουαλικές πράξεις ή ακόμα και οι σκέψεις προς άτομα του ιδίου φύλου κατά την εφηβεία έχουν έντονη συναισθηματική φόρτιση και μπορεί να δημιουργήσουν αναστάτωση, σύγχυση, δυσφορία. Ο φόβος της προκατάληψης τους δημιουργεί άγχος και μπορεί να νιώθουν ότι δεν έχουν τη δυνατότητα να εκφραστούν ελεύθερα. Είναι πολύ σημαντικό να αισθανθούν ότι έχουν ένα υποστηρικτικό οικογενειακό περιβάλλον που θα τους ακούσει χωρίς να φοβούνται την απόρριψη. Ο τρόπος που θα προσεγγίσετε την κόρη σας και το πως θα διαχειριστείτε τα δικά σας συναισθήματα θα αποτρέψει η όχι τη δημιουργία τραυματικών εμπειριών. Το να παρέμβετε στην προσωπική της ζωή ή το να προσπαθήσετε να την πείσετε να αλλάξει κατεύθυνση θα φέρει το αντίθετο αποτέλεσμα καθώς θα νιώθει πιεσμένη, απογοητευμένη και πως δεν την καταλαβαίνετε. Από την άλλη το να αποδεχτείτε την διαφορετικότητά της είναι πολύ δύσκολο για εσάς. Χρειάζεται να χτιστεί μια σχέση εμπιστοσύνης ανάμεσά σας όπου θα μπορεί να σας μιλά χωρίς να φοβάται ότι θα την επικρίνετε κι εσείς δεν θα αναστατώνεστε κάθε φορά που συζητάτε για το πως νιώθει. Αν η κύρια έγνοια σας είναι ο κοινωνικός περίγυρος, η κόρη σας δεν θα ανταποκριθεί στο κάλεσμά σας. Αν όμως ενδιαφέρεστε για την ψυχική της υγεία και για το πως θα είναι εκείνη ευτυχισμένη με όποιον τρόπο εκείνη επιλέξει, θα σας εμπιστευτεί και θα καλλιεργήσετε μια σχέση μαζί της γεμάτη κοντυνότητα και ζεστασιά. Δώστε στον εαυτό σας και την κόρη σας τον χώρο και τον χρόνο για όλα αυτά τα συναισθήματα που δυσκολεύουν και τις δυο σας.  </p>