<p>Η ψυχαναλυτική θεωρία υποστηρίζει ότι οι άνθρωποι στα αρχικά στάδια της σχέσης τους πλάθουν ένα φανταστικό είδωλο του ερωτικού τους συντρόφου, το οποίο στη συνέχεια ερωτεύονται βαθιά. Το φανταστικό είδωλο του συντρόφου ταυτίζεται απόλυτα με την αρχαϊκή ανάμνηση της <strong>εξιδανικευμένης μητρικής αγάπης</strong>, που όλοι οι άνθρωποι θα ήθελαν να υπάρχει στη ζωή τους. Όπως πολύ χαρακτηριστικά έγραψε ο Freud, «<strong>πίσω από κάθε ερωτική σχέση κρύβεται ένα βρεφικό πρότυπο</strong>».</p>
<p>Ο <strong>Freud</strong> (1910, 1912) υποστήριξε ότι η επιλογή του ερωτικού συντρόφου (ή «η επιλογή του ερωτικού αντικειμένου») δεν είναι τίποτα περισσότερο από μια απλή επαναφορά ενός «παλιού αγαπημένου αντικειμένου» ή ενός «παλιού εραστή» στη σύγχρονη σκηνή της ζωής. Η άποψή του γίνεται αποδεκτή κι από τα σύγχρονα ψυχαναλυτικά ρεύματα.</p>
<p>Ο <strong>Lidz</strong> (1976) υποστήριξε ότι από τις πρώτες κιόλας στιγμές της συνάντησης των δύο μελλοντικών ερωτικών συντρόφων <strong>αναβιώνει</strong>, μέσω κάποιων συγκεκριμένων χαρακτηριστικών τους, <strong>ο απόηχος των γονεϊκών μοντέλων της αγάπης τους</strong>.</p>
<p>Οι ερωτευμένοι είναι πολύ πιθανόν <strong>να μη συνειδητοποιήσουν ποτέ ποια είναι τα χαρακτηριστικά</strong> του συντρόφου τους που ανέσυραν στην επιφάνεια το <strong>γονεϊκό είδωλό</strong> τους από το παρελθόν. Αυτό συνήθως συμβαίνει διότι η συνειδητή συσχέτιση του ερωτικού και του γονεϊκού ειδώλου ενεργοποιεί αυτόματα τις αγωνίες και τους φόβους που έχουν όλοι οι άνθρωποι για τα <strong>αιμομικτικά τους συναισθήματα</strong>. Έτσι, οι σκέψεις που αναφέρονται στη συσχέτιση του ερωτικού και του αρχαϊκού αντικειμένου απωθούνται γρήγορα μακριά από τη συνειδητή εγρήγορση.</p>
<p>Τα κοινά χαρακτηριστικά ανάμεσα στο <strong>ερωτικό και το αρχαϊκό αντικείμενο</strong> είναι η βασική αιτία για τη σχεδόν στιγμιαία και αυτόματη επιλογή του ερωτικού συντρόφου, όπως και για τη ραγδαία ανάπτυξη του ερωτικού συναισθήματος (κεραυνοβόλος έρωτας). Άλλωστε, είναι γνωστό ότι η συνειδητή και η λογική σκέψη των ανθρώπων συμβάλλει ελάχιστα στη δημιουργία και την ανάπτυξη του ερωτικού συναισθήματος, αλλά και στην επιλογή του συντρόφου.</p>
<p>Εκτός των παραπάνω, τα κοινά χαρακτηριστικά του αρχαϊκού και του ερωτικού αντικειμένου κρύβονται πίσω από τα λόγια πολλών ερωτευμένων ανθρώπων, οι οποίοι δηλώνουν ότι όταν συνάντησαν για πρώτη φορά τον σύντροφό τους «<strong>ένιωσαν σαν να τον γνώριζαν για μια ολόκληρη ζωή</strong>». Οι Pincus και Dare (1978) υποστήριξαν ότι η αίσθηση της «<strong>παλιάς γνωριμίας</strong>» έχει άμεση σχέση με την αναβίωση του αρχαϊκού αντικειμένου στη θέα του ερωτικού συντρόφου και ευθύνεται τόσο για την απότομη και ξαφνική ανάπτυξη του ερωτικού συναισθήματος, όσο και για την υπέρμετρη έντασή του.</p>
<p>Οι Epstein και Guttman (1984), οι Daly και Wilson (1990), ο Geher (2000) και πολλοί άλλοι μελέτησαν την ισχυρή τάση των ανθρώπων να επιλέγουν ανθρώπους που έχουν κάποια πανομοιότυπα χαρακτηριστικά (είτε στην εμφάνιση είτε στην προσωπικότητα) με τα γονεϊκά είδωλά τους. Ο Geher (2000) ειδικότερα υποστήριξε ότι οι άνθρωποι επιλέγουν συντρόφους που μοιάζουν στους γονείς του αντίθετου φύλου και επιπλέον ο βαθμός της ομοιότητας του συντρόφου με τον γονέα του αντίθετου φύλου συνδέεται πολύ στενά με τον βαθμό ικανοποίησης που παράγεται από την ερωτική σχέση.</p>
<p><em><strong>Απόσπασμα από το βιβλίο της Ελένης Παπαδάκη – Μιχαηλίδη «Από τους γονείς στους ερωτικούς συντρόφους». Ευχαριστούμε τις εκδόσεις Πεδίο για την ευγενική παραχώρηση του υλικού.</strong></em></p>